Η ζωή με το FACEBOOK

Γράφει ο Γιώργος Σωτηρόπουλος

Το Facebook ή φέισμπουκ ή μουτροβιβλίο είναι ένα φαινόμενο που σίγουρα έχει «κλέψει» τις καρδιές μας. Είναι ένα «ηλεκτρονικό κοινωνικό δίκτυο» που αποσκοπεί στη δικτύωση των ανθρώπων. Η ιστορία του είναι η κλασσική ιστορία. Κάτι που ξεκίνησε με αγνούς σκοπούς και επεκτάθηκε στο να γίνει μία από τις εταιρείες κολοσσούς στο τομέα της βιομηχανίας του διαδικτύου( Internet ). Ο ιδρυτής του και νυν δισεκατομμυριούχος, Μαρκ Τσούκερμπεργκ (Mark Zuckerberg) είναι μόλις 23 ετών και θεωρείται ο μικρότερος σε ηλικία δισεκατομμυριούχος του πλανήτη.

Η ιδέα ξεκίνησε όταν ήταν φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Εμπνεύστηκε την ιδέα με σκοπό να «βρίσκονται» ψηφιακά οι απόφοιτοι του πανεπιστημίου και να ενημερώνει ο ένας τον άλλο σχετικά με το τι κάνει στη ζωή του.Έτσι ξεκίνησε. Η συνέχεια είναι γνωστή. http://www.readwriteweb.com/archives/mark_zuckerberg_inspiration_for_facebook_before_harvard.php


Τα έσοδα της εταιρίας προέρχονται κυρίως από διαφημίσεις. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα οι χρήστες του Facebok παγκοσμίως ανέρχονται στα 321 εκατομμύρια. http://wiki.answers.com/Q/How_many_people_are_on_facebook.

Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα ο πληθυσμός του πλανήτη ανέρχεται στα 6,7 δις. http://www.census.gov/ipc/www/popclockworld.html.


Αν κάνουμε τα «απλά» μαθηματικά θα διαπιστώσουμε ότι .............το 4,7% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι μέλη στο Facebook. Επομένως, το να αρνηθεί μία εταιρία να διαφημιστεί μέσω Facebook δεν θα είναι και η καλύτερη επιχειρηματική κίνηση.

Για να πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Δεν είμαστε μέλη ακόμα στη μεγάλη οικογένεια του Facebook και θέλουμε να γίνουμε. Πώς; Πολύ απλά επισκεπτόμαστε το σάιτ(site) www.facebook.com και συμπληρώνουμε τη φόρμα μέλους. Από τη στιγμή αυτή και έπειτα ξεκινά η περιπέτεια.


Ανεβάζουμε τη φωτογραφία μας. Εννοείται σε αυτήν θα είμαστε όσο το δυνατόν πιο μοντέλα και όχι συμβατικοί. Θα πάρουμε πόζες που θα τονίζουν το «τούτο» μας ή τα μάτια μας, θα είμαστε με μοιραίο χαμόγελο και γενικότερα θα νομίζει κανείς ότι στην προηγούμενη ζωή ήμασταν μοντέλα. Ένας φίλος, πρόσφατα, όταν τον ρώτησα γιατί σταμάτησε να «κινείται» στο Facebook μου έδωσε την αφοπλιστική απάντηση: « Το Facebook είναι για ναρκισσιστές». Δεν έχει άδικο γενικά αλλά δεν είναι και κάτι απόλυτο.

Ανεβάζουμε λοιπόν τις φωτογραφίες τις δικές μας πρώτα και μετά τις φωτογραφίες από μέρη που επισκεφτήκαμε. Μετά ανεβάζουμε φωτογραφίες με φίλους. Εδώ βαθιά αναπνοή. Όπως έλεγαν και στο στρατό οι ΕΠ.ΟΠ (επαγγελματίες οπλοβαστοί ή πιο επίσημα επαγγελματίες οπλίτες) με ύφος χιλίων καρδιναλίων: «Με ρώτησες;» και δεν έχουν άδικο.

Με ποιο δικαίωμα κάποιος ανεβάζει δική μου φωτογραφία; Από πού αντλεί αυτό το δικαίωμα; Μήπως από το χαζοχαρούμενο επιχείρημα που λέει ότι η φωτογραφία αυτή σε δείχνει ωραίο ή ότι μας δείχνει να διασκεδάζουμε και να περνάμε καλά; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. ΟΧΙ δεν επιτρέπω σε κανέναν να ανεβάζει φωτογραφία που με έχει μέσα, χωρίς να με ρωτήσει, ανεξάρτητα αν είμαι πεντάμορφος σε αυτήν ή ο πιο αποτροπιαστικός και αηδιαστικός. Αυτό δεν είναι παραξενιά, αλλά είναι η απαραίτητη ευγένεια και οι τρόποι καλής συμπεριφοράς. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ορίζει την εικόνα του όπως επιθυμεί. Για τα νομικά της υπόθεσης πιο κάτω.

Έπειτα συμπληρώνουμε διάφορες ερωτήσεις σχετικά με την ηλικία, φύλο, γενέθλια. Έχω παρατηρήσει το εξής: οι περισσότεροι με ευκολία συμπληρώνουν αυτού του είδους τις "εύκολες" ερωτήσεις αλλά μόλις έρχεται το θέμα στα πιο ουσιώδη όπως οι πολιτικές πεποιθήσεις ή η θρησκεία εκεί «ποιούμε την νήσσαν» (κάνουμε την πάπια). Γιατί δηλαδή είναι αρνητικό κάποιος να εκφράζει τις πολιτικές του πεποιθήσεις ή τη γενικότερη αντίληψή του για τη ζωή; Φοβάται μήπως τον παρεξηγήσουν; Ο "αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω" όπως έλεγε και ο Χριστός. Σε δημοκρατία ζούμε και είμαστε ελεύθεροι να είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά ή οπαδοί του Καρατζαφέρη ή οπαδοί του συλλόγου για την προστασία της κόκκινης σαλαμάνδρας,συγκεκριμένα,και όχι της πράσινης. Αυτή δεν έχει πρόβλημα εξαφάνισης.

Θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει ότι μία εταιρία ή ένας εργοδότης θα μπορούσε να έχει πρόσβαση μέσω «φίλου» και να δει τις απαραίτητες πληροφορίες. Ε και; Αν ο εργοδότης είναι οπαδός του Ολυμπιακού και εγώ του Παναθηναϊκού αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να με προσλάβει ή ότι μπορεί να με απολύσει; Αν τόσο του κόβει, καλώς. Αλλά και πάλι, το τι στοιχεία εγώ βάζω στο προφίλ μου είναι και αυτά που κατά ένα τρόπο με προσδιορίζουν σαν άνθρωπο. Θα φοβηθώ για τις ιδέες μου και τις αντιλήψεις μου; Φυσικά όχι. Είναι άλλο το θέμα να έχεις γνώμη και συγκεκριμένη στάση ζωής και άλλο το να φοβάσαι να την εκφράσεις.


Επίσης, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η εταιρία η ίδια, αυτή που είναι πίσω από το Facebook, κρατά τα δεδομένα και τα επεξεργάζεται ακόμα και μετά την απενεργοποίηση μας ως μέλους. Αυτό είναι άλλο θέμα και δε σχετίζεται με το προηγούμενο. Έχει ήδη δημιουργηθεί αρκετός ντόρος με το ζήτημα και καλό είναι να ξεκαθαριστεί περισσότερο. Όσο είμαι μέλος προφανώς τα δεδομένα μου αποθηκεύονται στον κεντρικό υπολογιστή για στατιστικούς λόγους. Ως εδώ καλά.

Αν όμως επιλέξω να διαγραφώ, γιατί η εταιρία δε διαγράφει και αυτομάτως τα στοιχεία μου; Ένας λόγος είναι ότι στην περίπτωση επαναφοράς μου ως μέλους να είναι πιο εύκολο να ξαναβρεί η εταιρία τα στοιχεία μου. Γιατί, δηλαδή, θα ζητήσω από την εταιρία να κάνει έρευνα για μένα; Από πού και ως πού; Εγώ θέλω να δημιουργήσω καινούριο προφίλ, με καινούρια στοιχεία και άλλους φίλους. Από πού και ως πού η εταιρία έχει το δικαίωμα να κρατά τα στοιχεία μου; Δεν έχει. http://www.telegraph.co.uk/technology/facebook/4687434/Facebook-does-U-turn-after-personal-data-row-Mark-Zuckerberg-announces.html Εξαιτίας αυτού του λόγου η εταιρία έχει αναγκαστεί να αλλάξει πολιτική ύστερα από καταγγελίες και απειλές απομάκρυνσης από το σάιτ. http://www.inout.gr/showthread.php?t=31048


Ο καθένας βέβαια κάνει ποστ-post, δηλαδή δημοσιεύει ό,τι του κατέβει στην γκράνα. Από τραγούδι μέχρι ότι πριν από λίγο ήταν στο μπάνιο και έβγαλε γεννητούρια http://www.youtube.com/watch?v=SYJwMUbYosE.


Ανεξάρτητα από το ότι μπορεί κάποια post να είναι εκνευριστικά παρόλα αυτά είναι αληθινά και αυθεντικά. Ο κύριος Κουτουπής την πάτησε όμως. Έτσι είναι. Αν πιστεύεις ότι το Κράτος σου ανήκει όπως το πίστευαν οι Πασόκοι στη δεκαετία του 80, τότε θα την πατήσεις και καλά να πάθεις. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=107844


Αυτά είναι τα καλά. Υπάρχουν όμως και τα περίεργα ή τα αρρωστημένα. Υπάρχουν πολλές καταγγελίες που σχετίζονται με την παραποίηση φωτογραφιών, οι οποίες αργότερα εμφανίστηκαν σε άλλα σάιτ και εμφάνιζαν το πρόσωπο με σώμα άλλης γυναίκας να διαφημίζει ερωτικά είδη ή να προωθεί την παροχή ερωτικών υπηρεσιών. http://www.youtube.com/watch?v=RsTxFFFPGA4&feature=player_embedded.


Εδώ είναι λίγο περίεργο το ζήτημα. Δηλαδή πώς γίνεται το κεφάλι να ανήκει σε άλλον και το σώμα σε άλλον; Με το φώτοσοπ (Photoshop)- πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας- πλέον γίνονται θαύματα. Μπορεί να παρουσιαστώ να έχω σώμα μοντέλου ενώ η σαπιοκοιλιά μου στην πραγματικότητα να καθαρίζει το πάτωμα. Εδώ μπαίνουν τα νομικά της υπόθεσης.


Είναι πλέον και στην Ελλάδα θεσμοθετημένη η Αρχή για τη Δίωξη Ηλεκτρονικού εγκλήματος και με πολλές επιτυχίες κυρίως στο ζήτημα της διακίνησης πορνογραφικών δεδομένων με ανήλικα άτομα. Η παραπάνω Αρχή είναι κομμάτι της Ελληνικής Αστυνομίας και ύστερα από μία καταγγελία μπορεί να ερευνήσει σε βάθος το θέμα. Πάντως γενικά χρειάζεται προσοχή, τι είδους φωτογραφίες ανεβάζει κανείς. Η δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων από εμάς τους ίδιους έχει σκοπό να παρουσιάσει στους άλλους την τωρινή μας κατάσταση. Αυτό είναι το υγιές. Αν όμως κάποιος εκμεταλλευτεί αυτήν την προβολή τι γίνεται;

Το άρθρο 57 του Αστικού Κώδικα αναφέρει το εξής: «Όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον», στην έννοια της προσωπικότητας περιλαμβάνεται και η εικόνα. Επίσης, προς βοήθεια του κάθε αδικημένου υπάρχει και ο νόμος 2472/ 1997 για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Κοινώς, υπάρχει προστασία, αρκεί βέβαια και εμείς οι ίδιοι να προσέχουμε.

Ανεξάρτητα πάντως από τι γίνεται, η αλήθεια είναι μία. Το Facebook είναι εδώ και ήρθε για να μείνει για πολύ ακόμα. Υπάρχουν θεωρίες συνομωσίας που αναφέρουν ότι στην ουσία το σάιτ λειτουγεί σαν χαφιές για την Αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA- Central Intelligence Agency) με σκοπό την προστασία μας από τους κακούς τρομοκράτες. Αυτά τα επιχειρήματα της τάξεως και της ηθικής είναι ό,τι πιο αρρωστημένο μπορεί να εφεύρει ο ανθρώπινος νους, γιατί αποσκοπούν στον έλεγχο και στη δημιουργία φόβου http://www.idkwtf.com/videos/latest-videos/truth-behind-facebook.


Ο Ελύτης σε ένα στίχο του είχε πει το εξής: « Όταν ακούς τάξη, ανθρώπινο κρέας μυρίζει» εννοώντας ότι στο βωμό της προστασίας και της «τάξης» οι θυσίες που θα επωμισθούμε θα είναι προς το χειρότερο. Οι παρείσακτοι θα εξοβελίζονται στο πυρ το εξώτερον. Αυτό από τη μία. Από την άλλη, λειτουργεί και θετικά σαν τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας. Είναι ωραίο να ξέρεις τι κάνει ο φίλος σου, που πριν λίγα χρόνια ήσασταν μαζί και τα πίνατε και τώρα βρίσκεται κάπου αλλού. Θα μπορούσες να του τηλεφωνήσεις βέβαια και να μάθεις, ώστε η επικοινωνία να είναι πιο ζωντανή. Παρόλα αυτά παραμένει επικοινωνία και με αυτόν τον τρόπο.

Η έκφραση βρίσκει διεξόδους και το Facebook είναι μία από αυτές. Αυτό που θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας,όμως, είναι το εξής: το Facebook δεν είναι ζωή. Η ανάγκη που καλύπτει, της επικοινωνίας και έκφρασης, είναι βγαλμένη από τη ζωή αλλά το Facebook δεν είναι και δεν πρέπει να γίνει υποκατάστατό τους.. Επίσης, καλό είναι να προσέχουμε τι φωτογραφίες δημοσιεύουμε, γιατί ο κακός λύκος παραμονεύει.

Είμαι μέλος στο Facebook, άρα υπάρχω.(;)


Γιώργος Σωτηρόπουλος