Γράφει η Ελένη ΠαπαδοπούλουΗ Αθήνα είναι η πιο κακοποιημένη πρωτεύουσα της Ευρώπης. Δεν θα επαναλάβω ωραίες ιστορίες για την παλιά Αθήνα και πώς αυτή κατάντησε. Θα περιγράψω τη μίζερη εικόνα μίας πόλης, η οποία δεν θυμίζει σε τίποτα πρωτεύουσα και μάλιστα ευρωπαϊκή.
Πεζοδρόμια
Μήπως μπορεί κάποιος να με ενημερώσει πού είναι τα πεζοδρόμια αυτής της πόλης; Εάν ο Δήμος, η Αστυνομία και δεν ξέρω ποιός άλλος δεν μπορεί να τα προστατεύσει από τους καταληψίες τους (αυτοκίνητα, μηχανάκια, παραεμπόριο) να μας ενημερώσει να δούμε τί θα κάνουμε. Γιατί προς το παρόν, όταν δεν πηδάμε πάνω από τα αυτοκίνητα, πατάμε τα σεντόνια με την πραμάτεια, σπρωχνόμαστε μεταξύ μας και βρίζουμε. Πού να χωρέσει μία πόλη που κινείται σε μισό μέτρο, αυτό που οι καταληψίες συμπολίτες μας μάς παραχώρησαν; Δεν συζητάω να έχεις μαζί σου και κανένα παιδί με ή χωρίς καρότσι. Τα πεζοδρόμια μας δεν έχουν σχεδιαστεί για τέτοια πράγματα. Μήπως να μάθουμε να πετάμε, να μην ενοχλούμε κιόλας;
Πάρκα-πλατείες
Οι ελάχιστες πλατείες και τα ακόμη πιο ............
λίγα πάρκα της πόλης σε ποιόν ανήκουν;
α. στο παραεμπόριο (που σου αφήνει ένα τετραγωνικό για να περάσεις)
β. στο εμπόριο ναρκωτικών
γ. στην πορνεία
δ. στην αλητεία
ε. σε όλα τα παραπάνω
στ. στον πολίτη (χα, χα ,χα. Καλό το ανέκδοτο. Ευθυμήσαμε και απόψε).
Αν δεν είναι κατάληψη και καταπάτηση των δικαιωμάτων μας ως πολιτών το χάλι στο οποίο βρίσκονται το Πεδίον του Άρεως, η πλατεία Βικτωρίας, Ομονοίας, η Τοσίτσα, η Ερμού και ένα σωρό μέρη του κέντρου της Αθήνας, τότε τί είναι;
Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Εκτός του ότι περιμένεις σαν βλάκας χωρίς να γνωρίζεις πότε θα περάσει το λεωφορείο/τρόλεϋ/τρένο (εξαίρεση το μετρό) πρέπει να έχεις προνοήσει και για εισιτήριο, διότι ως γνωστόν ο οδηγός δεν διαθέτει εισιτήρια. Ο οδηγός επίσης δεν λέει καλημέρα, δεν σε κοιτάει καν. Μέσα στο μεταφορικό μέσο στην καλύτερη περίπτωση να είναι μόνο πέντε αυτοί που μιλάνε δυνατά στο κινητό τους. Εάν μιλάνε Ελληνικά μόλις μάθαμε τα οικογενειακά τους. Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν πως ενοχλούν;
Σκουπίδια
Έχει δεν έχει απεργία η πόλη ζέχνει. Αν κάποιοι θεωρούν πως δεν ζέχνει κάνουν λάθος. Όσο οι κάδοι είναι χύμα στους δρόμους η κατάσταση δεν θα αλλάζει. Ας ενημερώσει επίσης κάποιος τους συμπολίτες μας ποιοί είναι οι κάδοι ανακύκλωσης και τί πρέπει να πετάμε σε αυτούς. Μόνο ανακυκλώσιμα δεν έχει ο κάδος ανακύκλωσης.
Πολυπολιτισμικές γειτονιές
Και τώρα το θέμα που καίει. Να διευκρινήσω πως δεν είμαι ρατσίστρια, εθνικόφρων και ναζί. Με όλο το σεβασμό απέναντι στους μετανάστες που εργάζονται και ζούνε τίμια, η κατάσταση έχει παραγίνει σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας και ειδικά στο κέντρο της. Έφυγα από την Αθήνα πριν πέντε χρόνια και ξαναγύρισα στο Νέο Δελχί, στις όχθες του Γάγγη, στα τσαντίρια των Ρομά, στο Πέρα από την Αφρική. Όσο κάποιοι από αυτούς δεν τηρούν στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής, αρνούνται να συνυπάρξουν, παρανομούν, εμποδίζουν την ελεύθερη κίνηση των ανθρώπων σε αυτήν την πόλη, ενοχλούν, γκετοποιούν περιοχές και μετατρέπουν σιγά σιγά δρόμους του κέντρου σε πορνεία και χώρους διακίνησης ναρκωτικών υπάρχει πρόβλημα. Η πόλη πάει να εκραγεί από τον υπερβολικό αριθμό τους, τον οποίο είναι ολοφάνερο πως δεν μπορεί να απορροφήσει. Επισήμως λένε πως είναι 800.000. Ανεπισήμως μιλάνε για 2.000.000. Θα συμφωνήσω με το τελευταίο. Είμαι περίεργη να δω τί θα δείξει η επόμενη απογραφή.
Όσο για τον σεβασμό στους άλλους πολιτισμούς θα συμφωνήσω, αλλά είμαι της άποψης πως πρέπει να είναι αμοιβαίος και όχι μονόπλευρος. Επίσης δεν μπορώ να συμφωνήσω με όλη αυτή την τακτική που προσπαθεί να δημιουργήσει ενοχικά σύνδρομα στους πολίτες κάθε χώρας και να φορέσει σε αυτούς ταμπέλες τύπου ρατσιστής, επειδή οι μετανάστες έχουν άθλιες συνθήκες διαβίωσης, είναι λαθραίοι, δεν τους θέλουν κτλ. Δεν φταίνε οι πολίτες μίας χώρας, οι κάτοικοι μιας γειτονιάς, οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας για τις όποιες άστοχες παγκόσμιες ή εγχώριες πολιτικές. Ας μην ξεχνάμε επίσης πόσος κόσμος έχει σπεύσει να τους βοηθήσει.
Ούτε μπορώ να συμφωνήσω με τη λογική που χωρίζει τους πολίτες σε πατριώτες και προδότες. Καλώς ή κακώς αυτή τη στιγμή πολλοί διαφορετικοί πολιτισμοί συγκρούονται. Θα ήταν τουλάχιστον ανόητο να το αγνοήσει κάποιος. Το θέμα είναι τί κάνουμε για το κοινό καλό; Το τίποτα δεν είναι λύση.
Τσιμεντοποίηση
Τσιμέντα, τσιμέντα, τσιμέντα παντού. Δεν γνωρίζω ποιός έφτιαξε τον ηλίθιο νόμο που έδινε το δικαίωμα σε όσους είχαν μικρά οικόπεδα στο κέντρο να χτίσουν πολυκατοικίες. Το αποτέλεσμα ήταν και οι λίγες μονοκατοικίες που είχαν μείνει να μετατραπούν σε 8όροφα και 9όροφα εκτρώματα, όπου σε κάθε όροφο στριμώχνονται δύο ή τρία διαμερίσματα των 20 τετραγωνικών. Πόσο μυαλό χρειάζεται για να καταλάβει κάποιος πως η Αθήνα δεν χρειάζεται άλλες πολυκατοικίες, πως ο κόσμος δεν μπορεί να ζει άλλο σαν τα ποντίκια. Πόσα επίσης ακόμη αντιαισθητικά μεγαθήρια, Mall, Hall κ.α. σκοπεύουν να χτίσουν; Πνιγήκαμε κύριοι υπευθυνοανεύθυνοι.
Σε ποιόν τελικά ανήκει η Αθήνα; Στους εργολάβους; Στους μαφιόζους; Στα ναρκωτικά; Στα σεντόνια με την πραμάτεια; Το μόνο σίγουρο είναι πως ΔΕΝ ανήκει στους πολίτες.
Οι τελευταίοι δήμαρχοι, αντί να βελτιώσουν τη ζωή στην Αθήνα, εξάντλησαν όλη τους τη δημιουργικότητα σε γελοίες παρεμβάσεις στην πλατεία Ομονοίας (απορώ ακόμη τί τους έφταιγε το συντριβάνι) και στις Χριστουγεννιάτικες φιέστες με αποτέλεσμα Αθηναίοι και μη να βλέπουν αυτήν την πόλη ως ξένη. Νομίζω πως στην πρωτεύουσα μας άξιζε καλύτερη τύχη.
Ελένη Παπαδοπούλου