Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΑνοιχτές πόρτες παραβίασε ο εξ εσπερίας συνάδελφος Μάρτιν Γούλφ. Ο κατά την εκδοτική συντεχνία εγκυρότατος οικονομικός αναλυτής των Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς, ασχολούμενος απρόσκλητα αλλά όχι και απρόκλητα με τα καθ’ ημάς, διαπιστώνει όψιμα πως ο πυρήνας του οξύτατου Ελληνικού οικονομικού προβλήματος δεν είναι ούτε το έλλειμμα ούτε το χρέος. Αλλά το τρομακτικό μεταξύ των δύο συνιστωσών του άνοιγμα τού εμπορικού μας ισοζυγίου. Ανατριχιάσαμε! Ακόμη και πρωτοετείς φοιτητές των επί της οδού Πατησίων οικονομικών σχολών έχουν κατά καιρούς σε διατριβές τους επισημάνει τον ακρωτηριασμό μας αυτό. Στην απουσία εξαγωγών εξ αιτίας της παραγωγικής μας απραξίας έχω και εγώ πληκτικά επαναληφθεί δια μέσου των εντύπων στα οποία εργαζόμουν και εργάζομαι αλλά και από τούτο το βήμα. Όχι τώρα ως μετά Χριστόν προφήτης. Και όχι κάτω από τις σημερινές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας. Αλλά όταν όλοι ευτυχούσαν υπό την λήψη ισχυρών δόσεων παραπληροφοριακής κοκαΐνης. Προ δεκαετίας. Προ πενταετίας. «Πουλάμε το σπίτι μας αντί μερικών χρόνων πλασματικής ευημερίας» κραύγαζα απεγνωσμένα τιτλοφορώντας τα άρθρα μου. Για να καταστώ δυσάρεστος εισπράττοντας την μήνη της εξουσίας που θορυβείτο μην τύχει και τα εκ των Βρυξελλών αφεντικά κλείσουν τις στρόφιγγες ροής του κοινοτικού χρήματος. Το οποίο βεβαίως ποτέ δεν παροχετεύτηκε στα νοικοκυριά. Αυτό που κατά συνέπεια έχει σημασία είναι το τι δεν είπε ο Γούλφ. Αποσιώπησε εντελώς το ποιος είναι ο αποκλειστικά υπαίτιος του από την εξευτελιστική ανέχεια επικείμενου μας θανάτου. Αν και το έργο θα μπορούσε να προβληθεί σε πολλά επεισόδια θα αναφερθώ σε αυτό κατά περιόδους και συνοπτικά:
*1974-1981: Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμών γλίστρησαν υπό την συνήθη διαδικασία των «δανεικών κι αγύριστων» από τα ...........
ταμεία του δημοσίου προς τις τσέπες φίλιων επιχειρηματιών για απόπειρες που δόλια δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ (οι σύγχρονοι παρθενώνες της απάτης στις Σάπες της Κομοτηνής) είτε από ιδιοτέλεια δεν εκσυγχρόνισαν τις μηχανές παραγωγής επίσης ποτέ.(αυτές που στην συνέχεια τις κατέστησαν προβληματικές.) Οι ιδιοκτήτες τους παραμένουν ως σήμερα ατιμώρητοι απολαμβάνοντας στη χλιδή των Ελβετικών σαλέ τις καταθέσεις τους. (125 βιομήχανοι (sic) κατασπάραξαν το ιλιγγιώδες για την εποχή ποσό των 428 δις!!! Αν το μεταφράσετε σε σημερινό χρήμα και το αποπληθωρίσετε δεν θα σας μείνει ούτε τρίχα στο κεφάλι.)
*1981-1989: Τεράστιας ποσότητας χρηματικά ποσά χορηγήθηκαν δια μέσου των ΜΟΠ σε επιδοτήσεις απούλητων αγροτικών προϊόντων τα οποία θα κατέληγαν εξ ορισμού στις χωματερές και στην νέα φάμπρικα των επιμορφωτικών προγραμμάτων γενικής εκπαίδευσης ενός πληθυσμού ειδικών αναγκών! ( Εκλήθην κάποτε στην Κρήτη να διδάξω δημοσιογραφία σε σερβιτόρους!). Διαδικασία η οποία όχι μόνον δεν επρόκειτο να αποκαταστήσει τον παραγωγικό ιστό αλλά αντιθέτως τον ξήλωνε δραματικά. Και σαν μην επαρκούσε αυτό όταν κάποιοι ουτοπιστές το καταδείκνυαν δεν εύρισκαν ευήκοα ώτα όχι μόνον ανάμεσα σε εκείνα της εξουσίας αλλά κυρίως μεταξύ του λαού. Παράδειγμα. 1985. Συνέδριο ΠΑΣΕΓΕΣ στην Ζάκυνθο. Θέμα προβληματισμού: Επένδυση στην καθετοποίηση και τον εκσυγχρονισμό της αγροτικής παραγωγής ή εσωτερική (!) αναδιανομή ενός σκέλους των ΜΟΠ. (Μεσογγειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα) «Αναδιανομή, Αναδιανομή» οι αγρότες εν χορώ! Να πως φρέσκαρε το πρόσωπό της η επαρχία. Σαν να έκανε Μπότοξ. Μόνο που η ισχύς της επέμβασης είχε ημερομηνία λήξης! Όπως τα γιαούρτια..
*1990-2004 Τα πάρτη των Ολυμπιακών έργων, της βιομηχανικής και βιοτεχνικής μετανάστευσης, των κοινοτικών πακέτων, της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και των ρακένδυτων μεταναστών. Οι πύλες της κολάσεως για την Ελλάδα της τελευταίας δεκαετίας από τον προηγούμενο αιώνα είχαν ανοίξει. Οι υπερτιμολογήσεις των Ολυμπιακών Έργων πολυτελείας ήταν στην ημερήσια διάταξη προς δόξα των μιζών που κατέληγαν στους γνωστούς πολιτικούς διαχειριστές και επιχειρηματίες. Το ύψος της απασχόλησης για την κατοικία έφτασε στο απόγειό του. Η αγορά υπερχείλισε και πνίγηκε. Ο πεπιεσμένος αέρας του χρηματιστηρίου έσπασε την χρηματιστηριακή φούσκα για να δει ο λαός τα χρήματα του να εξανεμίζονται στο πουθενά. Τα κοινοτικά πακέτα λυμαίνονταν από μια σειρά πρώτου βαθμού συγγενείας προσώπων της εξουσίας για έργα ήσσονος σημασίας και για την επιδότηση της μετανάστευσης όσων βιομηχανιών ή βιοτεχνιών μας είχαν απομείνει. Έτσι ο μόνος που υπήρχε για να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο παραγωγής προϊόντων υψηλής ανταγωνιστικότητας ήταν ο μετανάστης-δούλος. Μόνο που κατ’ αυτό τον τρόπο πολλαπλασίασε ασυνείδητα ο ίδιος τα δημοσιονομικά μας προβλήματα κυρίως ως προς το ασφαλιστικό, αφού εισφορές για την όποια εργασία του δεν καταβλήθηκαν ποτέ.
*2004-2010: Ο επίλογος. Εγράφη από τους τελευταίους διαχειριστές της εξουσίας οι οποίοι εισέβαλαν στον τόπο ως ταύροι εν υαλοπωλείω. Ομνύοντες στο όνομα της ανταγωνιστικότητας πρωτίστως συμπίεσαν τα εκ των φόρων έσοδα του δημοσίου. Κι όταν απέτυχαν παταγωδώς επιχείρησαν μάταια να εξισορροπήσουν τις εφιαλτικές απώλειες δια του μετά τα ασημικά ξεπουλήματος ακόμη και της οικοσκευής (τρένα, λιμάνια, ολυμπιακή ιδιωτική εκπαίδευση). Αποτέλεσμα. Να επιτείνουν έτι περισσότερο την ανεργία, η οποία ως μοναδικό προϊόν εξάγεται μόνον σε ηλιθίους όπως εμείς! (αυτό έκανε η Κοινότητα επιχορηγώντας μας κατά ένα ποσοστό τα μεγάλα έργα υποδομής και επιδοτώντας το σφράγισμα εκατοντάδων παραγωγικών μας μονάδων. Ναυπηγεία, μεταξουργία, υποδηματοποιία, νηματουργία αλιεία και άλλες ουκ έστιν αριθμός).
Δυστυχώς η έλευση της Νεοπασοκικής νεοφιλελεύθερης παρέας απόδειξε το ως εκ των προσώπων που την συνθέτουν αναμενόμενο. Πως δεν είναι διατεθειμένη ή ακόμη χειρότερα ικανή να γράψει ξανά την οικονομική μας ιστορία από την αρχή, αντιτιθέμενη στα Εοκικά «θέλω» που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού. Και ως προς αυτό θα συμφωνήσω με το δραματικό συμπέρασμα του κ. Γούλφ. Πως δεν μας μένει τίποτα άλλο παρά να βγούμε στην γύρα της περισυλλογής πλούσιων Γερμανών Γάλλων και Ολλανδών συνταξιούχων για την μόνιμη εγκατάστασή τους στην χώρα μας. Αν κι αυτή η λύση δεν αποδώσει η επόμενή μας κίνηση θα μοιάζει με το μετέωρο βήμα του πελαργού.