Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Το ταμείο της χρονιάς στα ΜΜΕ, συμβατικά ή μη, συνηθίζεται να έχει πολιτική χροιά. Αν ρίξουμε μία ματιά σε όλα τα αφιερώματα, τις μετρήσεις και τα άρθρα αυτών των ημερών, θα δούμε ότι το πολιτικό πρόσωπο του 2009 είναι ο Γιώργος Παπανδρέου, κατά συντριπτική πλειοψηφία. Φυσιολογικό, κατάφερε να γίνει Πρωθυπουργός, περνώντας δια πυρός και σιδήρου, και προσπαθεί να δώσει το δικό του στίγμα σε μία πραγματικά δύσκολη περίοδο για τη χώρα σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο.
Αν και ο ίδιος είχε ζητήσει να κριθεί στις πρώτες 100 ημέρες, αυτό δεν είναι εύκολο, άλλωστε ένας Πρωθυπουργός χαρακτηρίζεται και από το όραμα του, ειδικά στην Ελλάδα που τα όνειρα, αλλά και το πολιτικό και κοινωνικό αφήγημα μας έχει τελειώσει νωρίς το έχουμε ανάγκη, και τα όνειρα δεν είναι μετρήσιμα σε βραχυπρόθεσμο χρονικό διάστημα.
Τι είναι μετρήσιμο; Η αποτελεσματικότητα των Υπουργών. Αυτή ναι, μπορεί να μετρηθεί, από την τάξη που έβαλαν στο Υπουργείο τους, από τους στόχους που έχουν διατυπώσει, από τη διαχείριση της καθημερινότητας, από τα στοιχήματα που έθεσαν, από τη δημιουργία επιτροπών που είναι απαραίτητες κτλ.
Τα μεγάλα ζητήματα για τον Έλληνα είναι η οικονομία, η ανεργία και η ασφάλεια. Δυστυχώς, στους δύο πρώτους τομείς οι αποφάσεις δεν είναι ούτε εύκολες, ούτε και άμεσες, οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε αξιολόγηση για το έργο των ...........
αντίστοιχων Υπουργών. Η ασφάλεια όμως έχει μεγαλύτερη σχέση με την απτή καθημερινότητα, και τα αποτελέσματα είναι τα πλέον μετρήσιμα.
Ο πιο αποτελεσματικός Υπουργός για το 2009 είναι ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης. Βρέθηκε σε ένα Υπουργείο που το γνώριζε καλά, αλλά δεν το ήθελε. Ο Γιώργος Παπανδρέου όμως έδωσε έμφαση στην ασφάλεια και για αυτό προτίμησε τη σίγουρη λύση του Χρυσοχόιδη. Ανέλαβε σώματα ασφαλείας μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, τον αρμό της πολιτικής προστασίας κατακερματισμένο και χαμένο ανάμεσα σε διάφορα Υπουργεία, με άλλα λόγια ένα χάος.
Έσκυψε πάνω, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα κατάφερε να κάνει την Αστυνομία και πάλι αξιόμαχη. Δεν σταματά όμως εκεί, συνεχίζει την αναδιάρθρωση της και τον εκδημοκρατισμό της, διαδικασίες δύσκολες και χρονοβόρες που δεν ολοκληρώνονται από μέρα σε μέρα.
Η ασφάλεια στην Ελλάδα έχει μία ιδιοτυπία, πέρα από το έγκλημα κοινό ή μη, έχει και τις εθνικές ημέρες ανασφάλειας, αυτές οι ημέρες από το 2008 πολλαπλασιάστηκαν. Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης είχε μπροστά του δύο μεγάλους σκοπέλους την 17η Νοεμβρίου και το Δεκέμβριο. Πέρασε δια μολότοφ και πετρών, αλλά πέρασε. Τα κέρδισε αυτά τα δύο πρώτα στοιχήματα, για αυτό άλλωστε και ανέβηκε η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του και στις διαχειριστικές του ικανότητες, με αποτέλεσμα να του ανατεθούν καθήκοντα για τη δίωξη και οικονομικών εγκλημάτων, ανάμεσα σε αυτών και της λαθρεμπορίας καυσίμων.
Τα δύσκολα όμως για τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη αρχίζουν τώρα. Η διαχείριση της καθημερινότητας, η πάταξη της εγκληματικότητας και η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι τα μεγάλα του στοιχήματα πλέον, μόνο που αυτά δεν έχουν συγκεκριμένες μέρες και ώρες που εμφανίζονται και δεν μπορείς να τα περιμένεις.
Το 2010, είναι η χρονιά της διαχείρισης της ασυμμετρίας και αυτό είναι το πρόταγμα για το Μιχάλη Χρυσοχοίδη, ο οποίος με την αντεγκληματική στρατηγική και την επιτροπή μεσολάβησης πολίτη και αστυνομίας, δείχνει ότι ο στόχος του είναι μία αποτελεσματική, αλλά δημοκρατική αστυνομία. Άλλωστε το δικαίωμα στη ζωή, μπορεί να είναι το ύψιστο, αλλά δεν μπορεί στο όνομα του να καταστρατηγούνται άλλα.