Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣΑντιγράφω επί λέξει, τα λεγόμενα του Κωνσταντίνου Καραμανλή που το 1974 καθιέρωσε συνταγματικά τη «λίστα βουλευτών επικρατείας» όπως τα εντόπισα σε πρόσφατο άρθρο (12/9/2009) του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή
«Τη θεωρώ αναγκαία διότι δι’ αυτού του τρόπου μπορούν να ενταχθούν στο Κοινοβούλιο διακεκριμένες προσωπικότητες και πρόσωπα κύρους εκτός πολιτικής, τους οποίους θα πρέπει να προφυλάξουμε από τη βάσανο της χειραψίας και της ψηφοθηρίας».
Ποια είναι αλήθεια η «βάσανος της χειραψίας και της ψηφοθηρίας»? Είναι κάτι διαφορετικό απ τις «ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ» που δίνει ο υποψήφιος εθνοπατέρας, προκειμένου να εισέλθει στο κοινοβούλιο?
Φυσικά και όχι
Συνεπώς η λίστα επικρατείας εξυπηρετεί τον σκοπό της εισαγωγής στην Βουλή ΑΝΕΥ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ η αλλιώς «από το παράθυρο» που λέει ο λαός μας
Αλήθεια ποιοί μπορεί να είναι αντικειμενικοί λόγοι που όχι μόνο δικαιολογούν την εισαγωγή κάποιου σε έναν τέτοιο χώρο από το «παράθυρο» αλλά ανάγουν και την ίδια την διαδικασία αυτή σε ζήτημα ύψιστης τιμής και για αυτόν που απολαμβάνει το προνόμιο, αλλά και γι αυτόν που του το αποδίδει?
Σε μια κοινωνία που η «πόρτα» παίζει πρωτεύοντα ρόλο μέχρι και στο χώρο της διασκέδασης, (για πηγαίνετε να μπείτε στα «χαϊλίδικα» club, χωρίς να πάρετε τη «βάση» απ τον πορτιέρη) τι θα δικαιολογούσε μια τιμητική είσοδο από το παράθυρο σε έναν «διαβαθμισμένο» χώρο της?
Όσο και αν ψάξω, δεν βρίσκω κάτι διαφορετικό από την ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΥΠΟ ΔΟΚΙΜΗ η οποία όμως απευθύνεται σε ΞΕΝΟΥΣ προς τον χώρο αυτό.
Κύριε δεν με ενδιαφέρει να μπώ, δεν σου ζητώ εγώ να εισέλθω, αλλά μιας και θες να με ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ γιατί πιστεύεις σε εμένα, τότε ναι , ενδεχομένως να είναι τιμή να με βάλεις μέσα χωρίς εξετάσεις.
Αυτό είναι το ταπεινό πιστεύω ενός ανθρώπου που ΠΟΤΕ δεν δέχτηκε να ..........
μπει σε κανένα χώρο απ το παράθυρο, παρά μόνο στο σπίτι του το ίδιο, όταν κανα δυό φορές είχε ξεχάσει τα κλειδιά του
Με βάση αυτό το πιστεύω με το οποίο φυσικά δεν περιμένω να συμφωνούν όλοι, επιτρέψτε μου να ασκήσω κριτική σε κάποιους «εκλεκτούς αδάμαντες» της πολιτικής που «στολίζουν» ή θα επιθυμούσαν να «στολίσουν» τα ψηφοδέλτια επικρατείας των κομμάτων
«Αδάμαντες» που όχι μόνο δεν είναι ξένοι ως προς τον χώρο, όχι μόνο δεν είναι νέοι στο χώρο , όχι μόνο δεν επιδεικνύουν έστω και τυπική «αδιαφορία» (αυτό που πριν είπα , δεν «ζήτησα να εγώ μπώ, εσύ μου το ζητάς») για το χώρο αλλά αντίθετα πολλοί απ αυτούς έχουν περάσει την μισή ζωή τους εκεί μέσα, και είναι διατεθειμένοι να «πουλήσουν» και την άλλη τους μισή για μια θέση εκεί
Κυριοι Σουφλιά , Σιούφα και Αντώναρε η διακυβέρνηση της χώρας είναι κάτι πρωτόγνωρο για εσάς, και θέλετε να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας? Η άσκηση κυβερνητικού έργου μέχρι τώρα γινόταν από άλλους? Αισθάνεστε ότι είναι τιμητικό για εσάς η αποφυγή της «βασάνου της χειραψίας» που έλεγε και ο ιδρυτής του κόμματός σας?
Ο κύριος Έβερτ θεωρεί ότι τιμά το κόμμα του με το ανακοινώνει την «αποχώρησή» του την τελευταία στιγμή αλλά να καταλαμβάνει την τελευταία θέση του επικρατείας ανεξάρτητα απ το γεγονός ότι ούτε με ουράνια θαύματα δεν είναι εκλόγιμη?
Δεν ξεφτιλίζει έτσι το θεσμό εξισώνοντας τον εαυτό του με έναν πραγματικά ΝΕΟ, που ενδεχομένως βρίσκεται και αυτός στην τελευταία θέση της λίστας επικρατείας οποιουδήποτε άλλου κόμματος?
Κύριε Έβερτ, αποχώρηση , σημαίνει ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ.
Αποχώρηση μέσω μη εκλόγιμης θέσης στο επικρατείας δείχνει αθεράπευτη ματαιοδοξία
Κύριε Ραγκούση του ΠΑΣΟΚ και κύριε ΚΑΖΑΚΟ του ΚΚΕ εσείς δεν έχετε κάτσει ποτέ στα έδρανα?
Με το να είστε επικεφαλής στις λίστες των «εκ παραθύρου» εισαχθέντων χωρίς να κριθείτε για το μέχρι τώρα έργο σας είστε υπερήφανοι? Ή μήπως κουραστήκατε, δεν επιθυμούσατε τη συνέχιση της θητείας σας και κάνετε χάρη στους αρχηγούς σας?
Ειδικά με την περίπτωση της λίστας του ΚΚΕ, το οποίο βγάζει ΕΝΑΝ βουλευτή επικρατείας, είναι αξιοπερίεργο το γεγονός, ότι την θέση την έχει “ρεζερβέ” ένας κοινοβουλευτικά δοκιμασμένος άνθρωπος, απλά και μόνο επειδή υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς στερώντας ευκαιρίες από νέους, τους οποίους επικαλείται το κόμμα ως πρώτη προτεραιότητα …
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ βέβαια ξεπέρασαν την ίδια τους την νοημοσύνη και δεν έβαλαν επικεφαλής κοινοβουλευτικά δοκιμασμένους ανθρώπους, δεν μπορώ όμως να παραβλέψω το γεγονός ότι ο χώρος της πολιτικής ΔΕΝ είναι άγνωστος στους επικεφαλής αυτούς.
Ο τέως διευθυντής της ΕΥΠ μέχρι χθες είχε ΑΜΕΣΗ επαφή με την κυβέρνηση, και εκ της θέσεώς του τις όποιες επιτυχίες ή αποτυχίες της ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ Υπηρεσίας του τις ΜΟΙΡΑΖΟΤΑΝ με την Κυβέρνηση. Γιατί λοιπόν να αποτελεί τιμή για αυτόν η αποφυγή της «βασάνου»?
Ο εκλεκτός κύριος Μουλόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι ο ρόλος του Διευθυντή Σύνταξης του ημερήσιου «Βήματος» και του προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών είναι λιγότερο πολιτικός απ αυτόν του Βουλευτή?
Και με την ευκαιρία θα ήθελα να μάθω τόσο αυτός όσο και ΟΛΟΙ οι ΠΡΩΤΟΚΛΑΣΑΤΟΙ δημοσιογράφοι του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ρεπορτάζ θεωρούν ότι τιμούν την υποτιθέμενη πορεία «αντικειμενικότητας» στο δημοσιογραφικό χώρο με το να μπαίνουν στις λίστες κομμάτων?
Μέχρι χθες υποτίθεται ότι ΕΛΕΓΧΑΝ και αύριο οι ελεγχόμενοι γίνονται «εργοδότες» των ελεγκτών ?
Μέχρι και η γραφική «Πρασινοσκουφίτσα» του ALTER και η κυρία «Καθηγήτρια» της κρατικής τηλεόρασης (η οποία σημειωτέον έκλεγε την ώρα του ρεπορτάζ από ΝεοΔημοκρατική συγκίνηση σε εκλογές του παρελθόντος) δηλώνουν «ΟΥΔΕΤΕΡΕΣ» !!!
Τελευταίο άφησα σκόπιμα τον κύριο Σημίτη μόνο και μόνο για την επαίσχυντη απαίτησή του να τεθεί «επικεφαλής» στο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.
Ο εκλεκτός αυτός κύριος, έχοντας ΗΔΗ το επίσης επαίσχυντο πλεονέκτημα που δίνει ο νόμος σε τέως πρωθυπουργούς που δεν είναι πια αρχηγοί κόμματος να εκλέγονται χωρίς σταυρούς, ήθελε πρόσθετες «τιμές» επικρατείας.
Αυτός που ΠΡΩΤΟΣ-ΠΡΩΤΟΣ έπρεπε να ΚΡΙΘΕΙ και να μπει στη «βάσανο του σταυρού» διότι κυβέρνησε στο παρελθόν τον τόπο , θεωρούσε τιμή την ΔΙΠΛΗ αποφυγή κάθε λαϊκής ετυμηγορίας !!!
(Το να μην χρειάζεται σταυρό ο αρχηγός κόμματος το καταλαβαίνω. Το να μην χρειάζεται σταυρό «τιμής ένεκεν» ένας τέως πρωθυπουργός, που έχασε την αρχηγία του κόμματός του μου είναι αδιανόητο)
Ακόμα και εγώ , ο απλός βοηθός καφετζή που σας σερβίρω μια-δυό φορές την εβδομάδα το νεροζούμι μου και που αηδιάζω με την κάθε είδους κομματική μπόχα, ΣΕΒΟΜΑΙ και ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ως ΤΙΜΗ την δια του «επικρατείας» απόδοση ευκαιρίας σε πραγματικά ΝΕΟΥΣ (όχι απαραίτητα ηλικιακά) στον πολιτικό στίβο ανθρώπους.
Αν όμως είχα την δύναμη να αποφασίσω για όλους τους έστω και για μία και μόνο θητεία δοκιμασμένους πολιτικούς, ή για τους έχοντες παρόμοια με αυτούς πολιτική ισχύ που θα τους πέρναγε απ το μυαλό έστω και αμυδρά η ιδέα της αποφυγής της «βασάνου» , θα τους έδινα την ευκαιρία να «διαβούν» το «παράθυρο» αλλά με αντίθετη φορά
Ακόμα κι αν είχαν να επιδείξουν αξιόλογο έργο θα τους εκπαραθύρωνα με τις κλωτσιές …