4 Νοεμβρίου (νύχτα προεδρικών εκλογών ΗΠΑ)
Σίλβιο Μπερλουσκόνι: Θα πάω κι εγώ να κάνω ένα μπάνιο και μετά... μετά θα με περιμένεις στο μεγάλο κρεβάτι, αν έχεις ετοιμαστεί.
Πατρίτσια ντ΄Αντάριο: Σε ποιο μεγάλο κρεβάτι, του «Πούτιν»;
Σ.Μ.: Ναι, του Πούτιν.
Π.Ν.: Α, τι ωραία... είναι εκείνο με τις κουρτίνες.
5 Νοεμβρίου (την επομένη του οργίου, ο Καβαλιέρε μιλάει με την Πατρίτσια λίγο προτού αναχωρήσει για τη Μόσχα)
Π.Ν.: Πρόντο!
Σ.Μ.: Πώς ..........είσαι σήμερα;
Π.Ν.: Σήμερα;
Σ.Μ.: Πώς είσαι; Ολα καλά;
Π.Ν. Ναι... Εσύ;
Σ.Μ.: Ναι, καλά κι εγώ. Δούλεψα πολύ το πρωί... Πήγα στα εγκαίνια εκείνης της έκθεσης, έβγαλα έναν υπέροχο λόγο, όλοι με χειροκροτούσαν και δεν φαινόμουν καθόλου κουρασμένος.
Π.Ν.: Το ίδιο και εγώ... Παρ΄ όλο που δεν κοιμήθηκα, δεν με έπιανε ύπνος. Μόνο η φωνή μου έχει «κλείσει».
Σ.Μ.: Γιατί; Δεν φωνάζαμε!
Π.Ν.: Παρ΄ όλο που δεν φώναζα... Ποιος ξέρει γιατί ακούγομαι έτσι... Α, ξέρεις γιατί; Εκανα ντους δέκα φορές με παγωμένο νερό επειδή είχα ανάψει.
Σ.Μ.: Ωραία, λοιπόν. Ολα εντάξει; Π.Ν.: Ναι, εντάξει.
Σ.Μ.: Φεύγω σε λίγο για τη Μόσχα.
Π.Ν.: ΟΚ.
Σ.Μ.: Θα σε πάρω αύριο όταν γυρίσω, ε; Π.Ν.: Καλά. Σου στέλνω ένα δυνατό φιλί.
Σ.Μ.: Τσάο.
Π.Ν.: Τσάο.
Σ.Μ.: Τσάο, θησαυρέ μου.
Π.Ν.: Τσάο, φιλάκια.
? 5 Νοεμβρίου. Η Πατρίτσια και ο προαγωγός της Τζανπάολο Ταραντίνι συζητούν για τη νύχτα με τον Μπερλουσκόνι.
Π.Ν.: Πρόντο... Καλημέρα.
Τ.Τ.: Καλημέρα.
Π.Ν.: Πώς είσαι;
Τ.Τ.: Καλά.
Π.Ν.: Απόψε δεν κλείσαμε μάτι. Τ.Τ.: Καταλαβαίνω... Πώς πήγε; Π.Ν.: Καλά πήγε, αλλά χωρίς φακελάκι.
Τ.Τ.: Αλήθεια;
Π.Ν.: Ναι, σου το ορκίζομαι... Είναι δυνατόν; Μου είχες πει ότι θα πάρω «φακελάκι»... Μου χάρισε μόνο ένα ψευτοδωράκι...
Τ.Τ.: Μμμ.
Π.Ν.: Και μετά μού έδωσε μια υπόσχεση.
Τ.Τ.: Η οποία ήταν;
Π.Ν.: Ηταν... Λοιπόν εντάξει θα σου το πω αλλά μην το πεις σε κανέναν. Είπε ότι θα μου στείλει ανθρώπους στο εργοτάξιο. Να τον πιστέψω;
Τ.Τ.: Αφού σου το είπε... Του έδωσες τον αριθμό σου;
Π.Ν.: Ναι, του τον έδωσα και μου ζήτησε σήμερα το πρωί και το επώνυμό μου. Μου είπε ότι θα με βοηθήσει και ότι θα μου στείλει ανθρώπους.
Τ.Τ.: Καλά καλά, εντάξει.
Π.Ν.: Και μετά μού είπε ότι θέλει να με δει και μαζί με κάποια άλλη γυναίκα γιατί οι δυο μας...
(Επειτα από ολίγα περί ανέμων και υδάτων, ο διάλογος συνεχίζεται επί της ουσίας.)
Τ.Τ.: Πες μου, για μένα σου είπε τίποτα;
Π.Ν.: Να, με ρώτησε πόσο καιρό γνωριζόμαστε και του είπα πάρα πολλά χρόνια. Εκανα καλά;
Τ.Τ.: Πολύ καλά, μπράβο.
Π.Ν.: Είπα ότι έχω και μια φίλη, την Μπάρμπαρα, και εκείνος είπε ότι και αυτός έχει μια φίλη και θέλει να τη βάλει να με γλείψει. Τ.Τ.: Χα χα χα!
Π.Ν.: Σου το ορκίζομαι, αυτό μου είπε. Ηταν πολύ τρυφερός. Δεν κοιμηθήκαμε όλη νύχτα... Με ρώτησε και για την οικοδομή, του απάντησα ότι δύσκολα τα φέρνω βόλτα μόνη μου, κάτω στον νότο δεν είναι εύκολα τα πράγματα για μια κοπέλα μόνη, είναι μεγάλο το έργο και τότε υποσχέθηκε ότι θα μού στείλει κάποιον, μακάρι να είναι αλήθεια...