Το αλώνισμα έγινε τον Ιούλιο του 2007. Το αλώνισμα γινόταν πάντα στα βουνά μετά τα μέσα Ιουλίου, εξού και Ιούλης=Αλωνάρης, ενώ ο θερισμός τον Ιούνιο, εξού και Ιούνης=Θεριστής. Βεβαίως πρόκειται για μια μακρινή αντανάκλαση του πραγματικού αλωνίσματος.
Το αλώνισμα με άλογα – μουλάρια ήταν μια επίπονη διαδικασία πρώτα για τα ζώα και μετά για τους αλωνιστές. Ήταν επίπονη διαδικασία και για τις νοικοκυρές, αφού έπρεπε να ταΐσουν δεκάδες ανθρώπους..
Πριν δείτε το βίντεο των 7 λεπτών και 22 δευτερολέπτων,
οφείλω να θυμίσω στους παλιούς και να πληροφορήσω τους νεότερους της εποχής των μηχανών και της αστικής ζωής (μάλλον μετά τα σαράντα τόσα) ότι επρόκειτο για μια σπουδαία τριπλή υπόθεση:.........
Η εποχή αυτή δύσκολο να επιστρέψει, εκτός και αν οδηγηθούμε εξ ανάγκης, πράγμα που δεν το θεωρώ διόλου απίθανο…
1) Ήταν ανάγκη πρακτική για τους γεωργούς του σιταριού, του κριθαριού και της βρώμης.
2) Ήταν μια μορφή κοινωνικής αλληλεγγύης και συλλογικότητας, αφού ουδείς μπορούσε να αλωνίσει με την οικογένειά του. Εφαρμοζόταν το σύστημα της ομαδικής ανταπόδοσης.
3) Ήταν γιορτή για τα παιδιά που χαίρονταν όλη τη διαδικασία.
Θέλω να σημειώσω ότι, όπως σε όλες τις εργασίες, έτσι και στο αλώνισμα η συμπεριφορά απέναντι στα ζώα δεν ήταν πάντα φιλική. Κατά κανόνα όμως οι αλωνιστές φέρονταν με σεβασμό. Δεν χτυπούσαν ποτέ τα δύστροπα, τα άφηναν να τσιμπολογούν από το αλώνι, τα πότιζαν ενδιάμεσα, τα καθάριζαν και περιποιούνται στο τέλος. Δεν έλλειπαν βεβαίως και οι σκληροί…
Το συγκεκριμένο αλώνισμα του βίντεο είχε κάποια στοιχεία αληθινά και κάποια ψεύτικα. Ίσως δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Εξάλλου τα περισσότερα άλογα επιστρατεύτηκαν από μακριά. Δυστυχώς από το πανηγύρι δεν μπόρεσαν να αλωνίσουν τα νέα παιδιά. Κατά τα άλλα επακολούθησε όμορφο φαγοπότι όπου κάποιοι – και ήσαν αρκετοί- άνδρες και γυναίκες έβαλαν τα δυνατά τους.
ΥΓ Όπως θα καταλάβατε ήμουν από τελευταία παιδιά πού έχουν χαρεί αυτή την αλληλέγγυα γιορτή.