Και είναι ο μόνος: Εκεί που απέτυχε ο Τρίτσης, ναυάγησε ο Αρσένης, ηττήθηκε ο Τσοβόλας και γλίστρησε ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης τα κατάφερε.
Πήρε τη μαγιά από τη Ν.Δ., τη συνταγή από τη θητεία του στα ΜΜΕ, την πείρα του από την αγορά και έσπευσε να καλύψει ένα ευδιάκριτο κενό: τον χώρο της μουτρωμένης Δεξιάς, που κοιμάται με προσκέφαλο τον Μελιγαλά και ξυπνάει με τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά στο σαλόνι της. Ομως ο Καρατζαφέρης δεν σκόπευε να περιοριστεί στο σκάμμα της ΕΠΕΝ ούτε να προβάλει ως γραφικός ιδεολόγος, που βασιλεύει σε μια δράκα παθιασμένων. Ηξερε ότι ο «χώρος» έχει ψωμί. Το είχε δείξει η πορεία του Λεπέν. Αμ' έπος αμ' έργον: λαϊκές σάλπιγγες με φόντο την πατρίδα και το έθνος, ηχηρές καταγγελίες εναντίον των ισχυρών της Γης και του τόπου, διαζύγιο από τον νεποτισμό, μαχαιριές στο σώμα του τοξινωμένου πολιτικού συστήματος, και μπαλιές ακριβείας στην περιοχή της (αν)ασφάλειας και της μετανάστευσης. Πεδίον δόξης λαμπρόν, από έναν καλοκουρδισμένο μύλο που όλα τ' αλέθει: από τη μια ο Βορίδης και από την άλλη ο Καρατζαφέρης, σχεδόν ντυμένος Τσε Γκεβάρα, να εξαπολύει επιθέσεις στις ΗΠΑ και τον ιμπεριαλισμό, καρυκευμένες από υπόρρητο αντισημιτισμό και γερές δόσεις συνωμοσίας. Αλάνθαστη συνταγή για να πάρουν φωτιά οι κουβέντες στα λαϊκά καφενεία, και να υψώνεται ο Καρατζαφέρης-μάστορας στα ευφυολογήματα και τις ευκολίες -ως λαϊκό είδωλο, ένας γνήσιος στρατηλάτης που πολιορκεί τα κάστρα των ισχυρών, όντας ο ίδιος παιδί του λαού, αυτοδημιούργητος και παστρικός. Κι άντε τώρα να θυμηθεί το πόπολο ότι ο Καρατζαφέρης έστησε το πολιτικό και τηλεοπτικό τσαντίρι του με τη μεγάθυμη χορηγία του πολύπλαγκτου Μητσοτάκη... Γενικά, οι «λεπτομέρειες» τον ευνόησαν: τα κεντρικά ΜΜΕ, που εχθρεύονται τους .......ακραίους, ειδικά την γκρίζα ζώνη της Δεξιάς, δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τον Καρατζαφέρη. Ισα ίσα: άνοιξαν διάπλατα τις πύλες τους, μόνο και μόνο επειδή η παρουσία του δημιουργούσε προβλήματα στη Ν.Δ. του Καραμανλή, που είχε πάρει νωρίς διαζύγιο από τα νεοφιλελεύθερα στοιχεία και τις «γκρίζες» ομάδες της Ρηγίλλης... Οταν η Ν.Δ. ανέβηκε στην εξουσία, ο Καρατζαφέρης ευνοήθηκε τα μάλα. Εξ αντικειμένου αυτή τη φορά: ο
ΛΑΟΣ σκούπιζε την αυλή του για να υποδεχτεί τους δυσαρεστημένους Δεξιούς, που έβλεπαν τον Καραμανλή να συνεχίζει εν πολλοίς την πολιτική Σημίτη στα εθνικά, να ευνοεί τις κουμπαριές, να τα βρίσκει με τη διαπλοκή και να ψελλίζει μισόλογα στο θέμα της (αν)ασφάλειας και της μετανάστευσης... Εδώ ο Καρατζαφέρης βρήκε ανοιχτό γήπεδο: κρατώντας με δυσκολία τα γκέμια της ιδεολογικής φοράδας του, δεν επέτρεπε μεν να εκφραστεί ανοιχτά η δυσανεξία του για τους μετανάστες και η ρατσιστική ροπή του λόγου του, αλλά τολμηρά «έθεσε θέμα». Και με τα νώτα καλυμμένα: χρόνια τώρα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση ψάχνονται -συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες- για να δουν πώς θα αντιμετωπίσουν το φαινόμενο. Η Αριστερά τον πυροβολεί και τον αφορίζει, αλλά εκείνος αδιαφορεί: η δική του νεύρωση είναι συμβατή με ουσιαστικές πτυχές ενός υπαρκτού προβλήματος, το οποίο απαιτεί λύση, όπως έλεγε πρόσφατα στην ΕΡΤ η αριστερή συγγραφέας Μάργκαρετ Ατγουντ... Εννοείται ότι ο Καρατζαφέρης αδιαφορεί και όταν ακούει να τον χαρακτηρίζουν «ακραίο». Δεξιοτέχνης στις ντρίμπλες και τις παραλλαγές ξέρει να ελίσσεται, ποντάροντας στο δώρο της λήθης. Ετσι, δεν είχε κανένα πρόβλημα να επιλέξει για σημαία του ευρωψηφοδελτίου του έναν ικανό άνθρωπο, ο οποίος μπαινόβγαινε με άνεση στη γαλέρα του Σημίτη, στην αυλή του Κόκκαλη και στα σαλόνια των Αμερικανών. Δυο-τρεις ατάκες και κανά σοβαροφανές εφεύρημα (π.χ. η κυρία Τζαβέλλα ξέρει κόσμο στην Ευρώπη) υποκαθιστούν θαυμάσια τα απαιτούμενα επιχειρήματα. Κι αυτό έκανε ο Καρατζαφέρης. Οπως σε πολλές περιπτώσεις του παρελθόντος... Εξάλλου δεν έχει πρόβλημα με το κοινό του. Είναι πιστο και αφοσιωμένο. Μ' ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: φεύγοντας από τη Ν.Δ., ήξεραν ότι μένουν μακριά από τον κήπο των ωφελημάτων (ρουσφέτια, διορισμοί κτλ.). Εθελουσίως. Οπως οι περισσότεροι ψηφοφόροι των μικρών σχηματισμών. Ο,τι και να πει κανείς για την επιλογή τους, ένα δεν μπορεί ν' αρνηθεί: πρόκειται για ένταξη και ψήφο με ακραιφνώς ιδεολογικές συντεταγμένες. Εστω και αν αφορούν στα ψάρια που πετάχτηκαν από το τηγάνι του θρύλου, και θα ξαναμπούν όταν... πάρουμε την Πόλη*** Η ευρωκάλπη δεν προβλέπεται ενθουσιώδης για τον ΛΑΟΣ, παρ' ότι άλλα περίμενε ο ηγέτης του, με δεδομένο το σκορποχώρι του Καραμανλή. Ομως ο Καρατζαφέρης ξέρει ότι για μεγάλο διάστημα είναι ο αποκλειστικός νομεύς ενός χώρου τον οποίο ορίζει πλήρως. Η γκαρσονιέρα του, στην πολυκατοικία της «παράταξης» έχει μονίμως το φως ανοιχτό. Και περιμένει...
Τριάντης