Γράφει ο Λεωνίδας Ορφανουδάκης Προς το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
Αγαπητέ Καφετζή έλαβα το παρακάτω γράμμα από ένα νεαρό Έλληνα φίλο ο οποίος αφού έκανε πολύ καλές σπουδές σταδιοδρομεί με εξαιρετικό τρόπο στο εξωτερικό . Ξέροντας τη λαχτάρα που είχε αυτός και οι δικοί του να δουλέψει στον τόπο και γι τον τόπο του δεν αντέχω να το κρατήσω για τον εαυτό μου και θέλω να μοιραστώ το γράμμα και τη μελαγχολία που μου προκαλεί με τους αναγνώστες σου .
Το γράμμα
Καιρό τώρα σκέπτομαι να βρω την κατάλληλη λέξη που να χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία. Η αλήθεια είναι, ότι δεν έψαχνα τυφλά, ήξερα τί έψαχνα, αλλά δεν ήξερα να το πω σωστά. Τελικά τη βρήκα την λέξη, που έψαχνα. "Γεροντοκρατία!" Οι νέοι την έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, γιατί κανείς δεν τους αφήνει να κάνουν κάτι. Προηγούνται οι παλαιότεροι, όπως στο στρατό.
...βαθιά ανάσα...σχεδόν αναστεναγμός...
Κάποια στιγμή στις σπουδές μου και προσπαθώντας να "φτιάξω τα πράγματα" (στη ζωή μου και στις σπουδές μου εννοώ), που μου πήγαιναν στραβά, συνειδητοποίησα, ότι δεν θα τα φτιάξω ποτέ. Απλώς πρέπει να τα πετάξω στα σκουπίδια και να πάρω καινούρια. Καμιά φορά η λύση είναι στην καινοτομία, στην επένδυση μπροστά, χωρίς να κοιτάς πίσω, ούτε στιγμή.
Δυστυχώς στην χώρα μας, η γεροντοκρατία φοβάται μην χάσει τον σίγουρο παρά της, αγνοώντας τον κόσμο που αλλάζει. Και είναι τόσο εγωιστές, που δεν τους νοιάζει, που καταδικάζουν τα ίδια τους τα παιδιά, κυριολεκτικά, σε ένα αργό και σταθερό θάνατο. Σε καμία χώρα δεν έχω δει τόσο υποκριτές και υπερόπτες γονείς, όπως στην Ελλάδα!!! (Συγγενείς και αναγνώστες εξαιρούνται! :-)
...ακόμα πιο βαθιά ανάσα...
Μήπως όμως, πάντα έτσι δεν ήμασταν; Πάντα έτσι δε λειτουργούσε η Ελλάδα; Μέσα σε αυτό το πλαίσιο διαφυγής από την ελληνική τραγελαφικότητα, δε δημιουργηθήκανε δυο χούφτες σπουδαίοι; Κρίμα που μόνο με την πίεση του άσχημου μπορούμε να ωθήσουμε κάποιους να δημιουργήσουν πολιτισμό...μακριά από την Ελλάδα...
Χαίρομαι, που μπορώ και σου γράφω!
Καληνύχτα! :-)
Νικόλας