Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Τις ημέρες του περασμένου Δεκέμβρη, τότε που η Ελλάδα στο εξωτερικό, και κυρίως στην Ευρώπη, ήταν σημείο αναφοράς, διάβασα μία είδηση που πέρασε στα ψιλά γράμματα της ενημέρωσης. Σε μία από τις διαδηλώσεις που έγιναν στη Γαλλία στη μνήμη του μικρού Γρηγορόπουλου, και συγκεκριμένα έξω από την Πρεσβεία μας στο Παρίσι, ανάμεσα στους αρκετούς Γάλλους διαδηλωτές ήταν και ο Πρόεδρος του Τροτσκιστικού Κόμματος της Γαλλίας. Λίγες εβδομάδες αργότερα όταν έπεσε η σκόνη με την βοήθεια του Πνεύματος των Χριστουγέννων, αλλά και της «αγίας» Θώδη, όπως η ίδια, thanks god, δεν παύει να μας υπενθυμίζει, αναμόχλευσα αυτή τη σύντομη και λίγο ομιχλώδη είδηση. Υπάρχει τροτσκιστικό κόμμα; Και αν ναι, ποιος είναι ο αρχηγός του;
Στην συντριπτική πλειονότητα των Δυτικών χωρών, και κυρίως των χωρών της ΕΕ, θα μιλούσαμε για κάποιο γραφικό πολιτικό σχηματισμό και για έναν ηγέτη καρικατούρα. Στη Γαλλία όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Η Γαλλία είναι μία χώρα που πάντα αντιμετώπιζε με καχυποψία τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης και το σύστημα της ελεύθερης αγοράς. Οι Γάλλοι, ακόμη και στη γεμάτη πλευρά του φεγγαριού, αποζητούσαν τον προστατευτισμό, την κρατική παρέμβαση και τη ρύθμιση. Ο σκεπτικισμός αυτός έναντι της παγκοσμιοποίησης, ο συστημικός αντικομφορμισμός, το αίσθημα της διαδήλωσης και οι συνεχείς αποτυχίες του Σοσιαλιστικού Κόμματος, έκαναν του Γάλλους να περιμένουν με το βλέμμα προς τα αριστερά.
Τελικά, περίμεναν ένα γράμμα. Το...... γράμμα για την ίδρυση του Αντικαπιταλιστικού Κόμματος, που τους έφερε ο 34χρονος ταχυδρόμος Olivier Besancenot. Ο Besancenot, ταχυδρόμος στο επάγγελμα και ερασιτέχνης πολιτικός, όπως σπεύδει να δηλώσει, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον πολιτικό στίβο το 2002 ως ο Προεδρικός υποψήφιος της Κομμουνιστικής Επαναστατικής Λίγκας. Με το απλοϊκό για πολλούς, αλλά εξόχως στοχευόμενο και επικοινωνιακό σύνθημα: «Olivier Besancenot, 27 ετών, ταχυδρόμος», εκμεταλλεύτηκε πλήρως το πλεονέκτημα του ισότιμου καταμερισμού του χρόνου σε όλους τους υποψηφίους για να μπει σε κάθε σπίτι. Το 2007, ακόμη ταχυδρόμος και 22 χρόνια νεότερος από το μέσο όρο ηλικίας των άλλων Προεδρικών υποψηφίων, έλαβε το αξιοπρεπέστατο 4% των ψήφων και κατετάγη 5ος ανάμεσα σε 12 υποψηφίους.
Ο 34χρονος αυτός ριζοσπάστης της αριστεράς, ιδεολογικά προσκείμενος στον Trotsky και τον Che Guevara, και με μία πολιτική πλατφόρμα που περιλαμβάνει την απαγόρευση των απολύσεων, την αύξηση του κατώτερου μισθού κατά 1/3, και το καθολικό κοινωνικό επίδομα των €300, δείχνει πως η αριστερά μπορεί να μετατρέψει την κρίση σε πολιτική ευκαιρία και να έρθει και πάλι στο προσκήνιο. Όταν στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία συζητούν για την εθνικοποίηση των τραπεζών, ο Besancenot πάει ένα βήμα πιο πέρα, απαλλοτρίωση των τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών στο σύνολο τους και δημιουργία ενός γιγαντιαίου λαϊκού κρατικού τραπεζικού συστήματος.
Με τη δημιουργία του Αντικαπιταλιστικού Κόμματος, ενός μίγματος επαναστατικού κομμουνισμού και σύγχρονων ανθρωπιστικών προσεγγίσεων σε ζητήματα όπως η μετανάστευση και το περιβάλλον, ο Besancenot έχει μετατραπεί σε κεντρική πολιτική φιγούρα στη Γαλλία. Με ποσοστά δημοφιλίας ροκ σταρ που ξεπερνούν το 60%, από πολλούς προβάλλεται ως ένας ιδανικός υποψήφιος για να αντιμετωπίσει τον Πρόεδρο Sarkozy. Ο οποίος, διορατικός από την πλευρά του, τον αντιμετωπίζει ως τον Le Pen της αριστεράς.
Κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει η πολιτική σταδιοδρομία του ταχυδρόμου. Όταν πέσει η σκόνη και η γοητεία του αντισυμβατικού και του ρομαντικού λαϊκισμού μετουσιωθεί σε πολιτική θα βγάλουμε ασφαλέστερα συμπεράσματα. Το «Φαινόμενο Besancenot», όμως, δείχνει στην Ελληνική αριστερά ότι η κρίση δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται φοβικά αλλά με πολιτικό θάρρος. Δείχνει στο πολιτικό σύστημα ότι τα παιδιά του κομματικού σωλήνα και οι πολιτικού δεινόσαυροι δεν μπορούν να το μετατρέψουν και το καθησυχάζουν. Δείχνει στους ρομαντικούς ότι η ιδεολογία μπορεί να επιστρέψει στην πολιτική συζήτηση. Δείχνει όμως, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει χώρος για τον Besancenίδη. Μακάρι να διαφωνήσετε.