Πήξαμε με τα εντεταλμένα αθλητικά λαμόγια των μανατζαραίων και των διοικητικών κύκλων. Το τι πράμα στέλνουν στις ομάδες, ειδικά τις μεγάλες, δε λέγεται από Κακά, Ιντζάγκι, Μπέκαμ μέχρι και Ροναλντίνιο. Αυτά τα ονόματα παίζουν ολόκληρο το καλοκαίρι. Έχουμε τη ζέστη συν τα ονόματα και η θερμοκρασία μας πάει πάνω από 42ο και οι αθλητικοεφημεριδάτοι βλέπουν το ταμείο τους να είναι σε πολύ υψηλό ποσό ευρώ κατακαλόκαιρο. Τα αρρωστάκια τσιμπάνε και τους αγοράζουνε αντί να τα τρώνε σε βενζίνη και να πηγαίνουν για μπάνιο μετά τη δουλειά τους. Τόσο βαρεμένοι είναι με το τόπι και το παραμύθιασμα πάει σύννεφο.
Και έρχεται ο χειμώνας και βλέπεις όλα αυτά τα φιγουρίνια- λες και ήρθε η κακιά μάγισσα και τα άγγιξε με το ραβδί της- και γίνονται κάτι παλτά, παλτάααααααρες. Το άτι γίνεται μουλάρι φορτωμένο που σέρνεται, ο αετός που τα πιάνει όλα στον αέρα γίνεται νανόκοτα που βλέπει τα γκολ να της περνούν από δίπλα και να μπαίνουν στο πλεκτό της, και ο γκολτζής που είναι σαν τον Μαραντόνα και Πελέ να φοράει τη μάσκα τους για την περίοδο του Καρναβαλιού ενώ τις υπόλοιπες μέρες τρέχει από αφροδισιολόγο σε αφροδισιολόγο για να κάνει τις θεραπείες του από τα γνωστά κολλητικά νοσήματα, που του κάθονται παράσημα από τις εφήμερες σχέσεις του. Τέτοιιους παίκτες φέρνουνε τα διεθνή και ντόπια αθλητικομαφιάκια γιατί τέτοιο είναι το ποδόσφαιρο μας.
Μην ζητάμε και πολλά. Αυτή τη μπάλα και αυτούς τους παίκτες αξίζουμε, αφού ποτέ δεν έχουμε ξεσηκωθεί εναντίον τους.
TRANSFORMER