Αγέλη:ανοργάνωτο, άβουλο και ισοπεδωτικά απρόσωπο πλήθος, μπουλούκιΓράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Βλέποντας πολλές φορές σε ντοκιμαντέρ δύο-τρία σαρκοφάγα αρπακτικά να επιτίθενται σε μια αγέλη που την αποτελούν χίλιες Ανθόλωπες* κι εκείνες «να το βάζουν στα πόδια», ενστικτωδώς και με το μυαλό νοήμονων όντων σκεφτόμαστε δύο πράγματα: Πρώτον, γιατί το βάζουν στα πόδια αφού μόνο δέκα από αυτές αν έδειχναν απειλητικά τα κέρατά τους θα συνέβαινε το αντίθετο και Δεύτερον, πως είναι τόσο σίγουρα τα αρπακτικά ότι αντί να κάνουν οι αντιλόπες αυτό που θα έπρεπε, να αμυνθούν, το βάζουν στα πόδια.
Την ίδια σκέψη ακριβώς κάνει και ο εργοδότης /διευθυντής, που για μια ασήμαντη αφορμή, απολύει ένα θήραμα από το κοπάδι των εργαζομένων του. Το συγκεκριμένο θήραμα λέγεται Λιάγκος Δημήτριος, 40 ετών, εργαζόμενος στον ΑΒ Βασιλόπουλος στον Βόλο. Απολύθηκε την 11 Απριλίου με το αιτιολογικό της κλοπής . Η κλοπή που διέπραξε ήταν 2 τεμάχια παστέλια Μάρκας Melecuni , από τα κατεστραμμένα ( ληγμένα-κατεστραμμένα) αξίας 0,90 Λεπτών το τεμάχιο συνολικής αξίας 1 Ευρώ και 80 λεπτών .(Διάβασε εδώ)
Θα περίμενε κανείς, το υπόλοιπο κοπάδι, να αντιδράσει συμπεριφερόμενο σαν ομάδα και όχι σαν αγέλη από αντιλόπες, σκεπτόμενο, «όσο δεν ήρθε ακόμη η σειρά μου καλά είμαι». Το κοπάδι δεν αντέδρασε και το θύμα απευθύνθηκε στο μοναδικό μέσο που του απέμεινε στα μπλογκς, γνωρίζοντας ότι οι εφημερίδες και η τηλεόραση, που παίρνουν κάθε χρόνο εκατομμύρια από διαφημίσεις, θα έπνιγαν την είδηση, ως είθισται.
Αν όλοι εμείς που γράφουμε στα διάφορα μπλογκς δεν συμπαρασταθούμε στον Λιάγκο (τον οποίο δεν γνωρίζω) στον κάθε Λιάγκο, δεν έχουμε κανένα λόγο ύπαρξης. Αν είναι να γράφουμε για να ικανοποιήσουμε την ματαιοδοξία μας, τότε μας αξίζει να έχουμε την ίδια τύχη. Η αλληλεγγύη είναι αυτή που μας ξεχωρίζει από τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αν δεν καταλάβουμε τη δύναμή μας, δημιουργώντας ένα ζωντανό δίκτυο αλληλεγγύης κόντρα στην αυθαιρεσία κάποιων αλαζονικών και αρπακτικών όντων του είδους μας, τότε καλά μας κάνουν.
Ο Αριστοτέλης δικαιολογούσε την πίστη του για την αναγκαιότητα ύπαρξης δούλων με το επιχείρημα ότι: «είναι γεννημένοι για αυτό, διότι αν ήταν ικανοί να είναι ελεύθεροι πολίτες θα προτιμούσαν να ρισκάρουν να πεθάνουν δραπετεύοντας παρά να ζουν μέσα στη σκλαβιά και στην περιφρόνηση».
(*Ανθόλωψ-η αρχαία ελληνική λέξη από την οποία πήρε την ονομασία της η λατινική antalopus, δηλαδή Αντιλόπη. Την χρησιμοποίησα σκόπιμα όχι από σοβινισμό αλλά γιατί θεωρώ απαράδεκτο να τη βρίσκεις σε γερμανικά, ρωσικά και αγγλικά λεξικά αλλά όχι σε ελληνικά)