Γράφει ο Νάσος ΖαγγογιάννηςΟ Καραμανλής ΔΕΝ τελείωσε ακόμη. Για όσους αφελείς το πιστεύουν αυτό αυταπατώνται. Η χθεσινή συνεδρίαση στη Βουλή ήταν ένα ακόμη επικοινωνιακό παιχνίδι των δυο άσπονδων φίλων να αποδείξουν ότι "είμαστε το 151+10".
Αυτοί που έχουν το "πρόβλημα" είναι οι άλλοι αρχηγοί (πλην ισόβιας Αλέκας).
Το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που προβληματίζεται με το Σ (κεφαλαίο) !!! Πολλοί είναι εκεί μέσα που θα το ήθελαν σ (μικρό) ή και να το αποδομούσαν τελείως (λέγε με αστυνόμο Μιχάλη κλπ). Πλησιάζει ο καιρός που θα εμφανιστούν τα "κάποια ονόματα" πολύ σύντομα και θα είναι σίγουρα μετά τις επικείμενες ευρωεκλογές.
(Περί αυτού θα έχουμε καλοκαιρινό "ρεπερτόριο").
Η πολιτική είναι ζήτημα παιδείας και αγώνων. Οι σημερινοί πολιτικοί το ξεπέρασαν αυτό και χτίζουν τη πολιτική σου, πάνω σε εντυπώσεις και τηλεοπτική εικόνα, "υποβοηθούμενη" πάντοτε από επιλεγμένες εταιρείες δημοσκοπήσεων, οι οποίες αμείβονται καλά για αυτό. Η διαπλοκή με τα ΜΜΕ είναι το ποθούμενο και το επιδιωκόμενο. Κάθε άλλη δραστηριότητά τους είναι γύρω από καρέκλες και οφίτσια.............
Λέμε και έχουμε και εμείς γράψει κατά καιρούς ότι ο Καραμανλής ΔΕΝ κυβερνάει.
Εδώ αρχίζει το πράγμα να ξεκαθαρίζει. Βεβαίως και ΔΕΝ κυβερνάει . . . εντολές εκτελεί
και μοιράζει "έμμεσες ευθύνες", τουλάχιστον πολιτικές. Τι δηλαδή είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός στο κόσμο που του συμβαίνει κάτι τέτοιο ;
Το θέμα είναι ότι η κοινωνία μας έχει γίνει apolitical, πάνε οι αγώνες και τα "πεζοδρόμια" έγιναν και αυτά τηλεπαράθυρα. Ο κόσμος ασχολείται με τον εαυτό του και το προσωπικό του συμφέρον. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ασχολείται με το κυνήγι της επιβίωσης και με το αν νομιμοποιηθούν οι ημιυπαίθριοι χώροι και οι καταπατημένες εκτάσεις. Μαθαίνουμε να ζούμε με τη νομιμοποίηση της παρανομίας και του "Νόμιμου και του Ηθικού" (Σχολή Βουλγαράκη)
Η εποχή Ανδρέα Παπανδρέου πέρασε ανεπιστρεπτί και έμεινε μία όξινη γεύση από Σημίτη. Η οκταετία Σημίτη ήταν για την Ελλάδα καθοριστική με Μεγάλα έργα και λόγο στην Ευρώπη και ηγετική δύναμη στα Βαλκάνια, αυτό που έμεινε όμως από όλα αυτά τα μεγαλεία ήταν η καθημερινότητα του πολίτη και η ασφάλειά του.
Πάνω στα δύο τελευταία έπαιξε και κέρδισε ο Καραμανλής. Ένας μέτριος έως κακός ηγέτης μιας χώρας που ΔΕΝ κυβερνά. Αυτό που κάνει με Μεγάλη επιτυχία είναι να απ ενοχοποιεί τον εαυτό του και να φορτώνει τα βάρη στους άλλους δελφίνους. Κατόρθωσε τη πρώτη τετραετία να ΜΗΝ κάνει έργο επικαλούμενος τις όποιες αδυναμίες του πάνω στην οκταετία Σημίτη. Το παραμύθι της προηγούμενης 20ετίας του ΠΑΣΟΚ, είναι εκ του πονηρού. Γιατί εκεί μέσα περιλαμβάνεται η περίοδος του βρώμικου 89 του Μητσοτάκη έως την άδοξη πτώση του το 1993. (άρα 16 χρόνια)
Το θέμα λοιπόν είναι ότι ο Καραμανλής επί μία πενταετία εξοφλεί γραμμάτια και "τακτοποιεί" τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Ο Αβραμόπουλος έχει γελοιοποηθεί τελείως και έφτασε στα όρια του γραφικού. Τη Ντόρα τη "κόντυνε" αρκετά και χθες μάλιστα, με τη διαμάχη της με το Καρατζαφέρη, την "άδειασε" εντελώς.
Τον Σαμαρά τον δικαίωσε εν μέρει, εκδικώντας το Μητσοτακικό στρατόπεδο.
Άρα το "ΔΕΝ κυβερνάει" ΔΕΝ μου λέει τίποτα. Αυτό που διαφαίνεται τώρα είναι η ηρωική έξοδος και η ανάληψη της αρχηγίας της δεξιάς παράταξης από άλλον δελφίνο.
Ο δελφίνος αυτός χτίζει από πολύ καιρό το profile του και ετοιμάζει με καλά επιμελημένη μεθοδο την στρατηγική του για τη κατάληψη της αρχηγίας της δεξιάς.
Το όνομά του είναι Γιώργος Καρατζαφέρης και κολλητός του Κωστάκη.
Πολλοί που διαβάζετε αυτό το σχόλιο ίσως το βλέπετε πολιτική φαντασία. Και όμως αν βάλετε τα δεδομένα κάτω εκεί οδηγούμαστε. Ο Καραμανλής προς τα εκεί πάει.
Το θέμα που προκύπτει ως λογικό επιχείρημα, αλλά και δεδομένο στη τακτική Καρατζαφέρη είναι πως θα αντιδράσει το πολυσυλλεκτικό κοινό των οπαδών του που τον εμπιστεύτηκαν σαν ψήφο διαμαρτυρίας.
Ο Καραμανλής μετά από όλα αυτά ελέγχει με τον Καρατζαφέρη τη "δεδηλωμένη" έως και το πέρας του Σεπτεμβρίου του 2011.
Το τι θα γίνει μέχρι τότε θα δείξει. Υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες και σαφώς και οι άλλες επιλογές τους οι οποίες ακόμη ΔΕΝ έχουν αναδειχθεί. Η λογική και η καλόπιστη κριτική των δεδομένων μας οδηγεί στο παραπάνω σχολιασμό.
Νάσος Ζαγγογιάννης