Ας αναλύσουμε την τελευταία δημόσια εμφάνιση του Πρωθυπουργού, όπως θα το έκανε ένας φιλόλογος. Τι είπε ο ποιητής, δηλαδή ποιο είναι το περιεχόμενο της ανακοίνωσης από τις Βρυξέλλες; Συνοψίζεται και παραφράζεται ως εξής: «Θα σας αλλάξω τον αδόξαστο». Ας περάσουμε στο ιδιαίτερο ύφος, στην προσωπική εκφορά. Ο κ. Κ. Καραμανλής έχει έναν τρόπο ομιλίας. Μιλάει με αυτό το σταράτο, αντρίκειο, βαρύ «εγώ δεν σηκώνω πολλά πολλά και είμαι και ντόμπρος, άμα λάχει». Είναι ένα ύφος με πέραση, παντελονάτο, το οποίο ήταν πολύ ταιριαστό όταν στα πρώτα του βήματα δήλωνε βάζελος, λέγοντας ότι δεν μπορεί να κρύψει το πάθος του για ψηφοθηρικούς λόγους. Τώρα όμως δεν μιλάμε για ποδόσφαιρο- έτσι κι αλλιώς η μπάλα έχει χαθεί. Μιλάμε για τον επικεφαλής κυβέρνησης που αθέτησε το προεκλογικό πρόγραμμά της αλλά δεν κάνει καμία προσπάθεια να ρίξει τους τόνους της αυταρέσκειας.
Από μια άλλη πλευρά ο κ. Καραμανλής είναι αξιοθαύμαστος. Είναι αδιαπέραστος από αισθήματα αποτυχίας. Διατηρεί το εν λόγω στιβαρό ύφος σε κάθε περίπτωση, ακόμη και τώρα που η παράταξή του μάλλον καταποντίζεται. Εδώ ίσως βρίσκεται το «κλειδί» της ερμηνείας: δεν καταποντίζεται ο ίδιος, μόνο η παράταξη. Παραμένει «ο καταλληλότερος» . Το πώς παραμένει καταλληλότερος το γνωρίζει οιοσδήποτε έχει τυχαία ερωτηθεί από εταιρεία δημοσκοπήσεων. Οι ερωτήσεις είναι, τρόπον τινά, υποβολιμαίες. Για να βγει, ας πούμε, ο «δημοφιλέστερος» ενός κόμματος, δείχνουν μια λίστα με συγκεκριμένα ονόματα (από την οποία ίσως απουσιάζουν οι αγαπημένοι του ερωτώμενου) και ρωτούν κάπως έτσι: «Τον τάδε τον μισείς,τον θεωρείς βλάκα και........ λωποδύτη;» χωρίς να δίνουν δυνατότητα να απαντήσεις «όχι καλέ, τι μου έκανε ο άνθρωπος;». Οπότε αναγκαστικά αποδέχεσαι: «Τον συμπαθώ» εννοώντας «΄ντάξει μωρέ,καλός είναι, δε βαριέσαι...» και να σου στην κορυφή της δημοτικότητας όσοι είναι συμπαθητικούληδες, ασχέτως έργου. Για τον «καταλληλότερο» δεν βάζουν ανοιχτή ερώτηση ούτε καν κάτι όπως: «Ποιος είναι καλύτερος;Αυτός, αυτή ή τα μυστήρια;».
Δεν χρειάζεται να πάει κανείς μακριά για να διαπιστώσει την αποτυχία της κυβέρνησης. Αρκεί να φυλλομετρήσει το προεκλογικό πρόγραμμα με το οποίο ο κ. Κ. Καραμανλής τουμπάρισε τους ψηφοφόρους. Δεν υπάρχει μία, έστω μία, από τις υποσχέσεις που να τηρήθηκε. Καθένας, ανάλογα με τον πόνο του, θα θυμηθεί. Να τα διατρέξουμε; Τα τρία περίφημα «δεν» του Ασφαλιστικού ( δεν θα αυξηθούν οι εισφορές, δεν θα μειωθούν οι συντάξεις και- χα χα δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας). Εδώ ας αποδώσουμε τα δίκαια. Η κυβέρνηση δεν αποφασίζει μόνη της και κακώς η αντιπολίτευση παρουσιάζει το ζήτημα των γυναικών ως αποτυχία της Νέας Δημοκρατίας. Την εξέλιξη την ανέμεναν όλοι όσοι ασχολούνται με τα εργασιακά. Ετσι ο Πρωθυπουργός δεν εγκαλείται για αποτυχία σε διαπραγματεύσεις μάταιου αγώνα αλλά για το χάλκευμα. Εν γνώσει του διέσπειρε ψευδείς ελπίδες (και αν γινόταν εν αγνοία του, τόσο το χειρότερο).
Ποιοι άλλοι πιάστηκαν στη φάκα της ΝΔ; Οι συμβασιούχοι, αν θέλουμε να μιλήσουμε για κοινωνικές ομάδες που συνέβαλαν στην εκλογική νίκη. Δεν τους διόρισε και μάλιστα η είδηση έπαιξε σε όλον τον πλανήτη, όταν ορισμένοι απέκλεισαν την Ακρόπολη. Τι να πρωτοθυμηθούμε από τα ζητήματα που απασχολούν πολύ κόσμο; Τον εμπαιγμό των αγροτών; Θα πείτε, έχουν και οι αγρότες μερίδιο ευθύνης, διότι μπορεί επί Ευρωπαϊκής Ενωσης να ζορίζονται, όμως επί ΕΟΚ οι τσέπες φούσκωναν χωρίς ελέγχους. Και πάλι όμως, μήπως ο κ. Καραμανλής το παράκανε όταν έταζε- αναφέρουμε επί τροχάδηνρύθμιση για τα πανωτόκια, καταβολή αποζημιώσεων εντός τριμήνου, μείωση ΦΠΑ στα αγροτικά μηχανήματα; Είδατε. Δεν χρειάζεται καν έρευνα για να φτιαχτεί ο κατάλογος των αθετήσεων. Λειτουργούν οι συνειρμοί. Μήπως για τον ΦΠΑ δεν είχε γενικώς δεσμευτεί από μικροφώνου ΔΕΘ ότι δεν θα αυξηθεί; (Καλά τώρα, πώς κάνουμε έτσι για μια μοναδούλα, δεν το πήγε δα και στο 25% ώστε να βγει να απολογηθεί.)
Με το προεκλογικό του πρόγραμμα ο κ. Καραμανλής τσιμπολόγησε ανυποψίαστους ψηφοφόρους από πολλές δεξαμενές. Οι νέοι ήταν πρόσφοροι, καθώς αρκετοί γεννήθηκαν επί ΠαΣοΚ και με ξεθωριασμένα τα συνθήματα περί Δεξιάς δεν είχαν εικόνα. Οταν λοιπόν βγαίνει ένας αρχηγός κόμματος και τάζει να μειώσει τη στρατιωτική θητεία στους έξι μήνες, ο πιτσιρικάς τον πιστεύει και ρίχνει το κουκί του. Υπήρχαν όμως και πιο ύπουλα: θα χάριζαν, είχε πει, δεκάδες χιλιάδες κομπιούτερ σε μαθητές και θα μείωναν τις τιμές για την πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Τέτοια φαντασία δηλαδή! Τους άλλους βερμπαλισμούς τους ξέρουμε απ΄ έξω κι ανακατωτά, είναι κοινοί σε όλα τα κόμματα, όπως κάτι ποσοστά από το ΑΕΠ για την Παιδεία (5% εν προκειμένω) που γνώριζαν εκείνη την ώρα που συνέτασσαν το πρόγραμμα ότι δεν υπήρχε περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να υλοποιηθεί.
Το 2004, όταν ήταν κουρασμένο το ΠαΣοΚ, καθένας είχε να περιμένει κάτι από το καινούργιο: η μάνα τον βρεφονηπιακό σταθμό, ο τρίτεκνος ένα επιδοματάκι της πλάκας (απολύτως απαραίτητο για να τα βγάλει πέρα). Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένα, έστω ένα καλό από αυτή την κυβέρνηση; Ολο και κάτι αλιεύουμε από τα πεπραγμένα, π.χ. την κατάργηση του φόρου κληρονομιάς, αλλά και τούτον θα τον επαναφέρουν, όπως ακούμε. Για την ανεργία, ας μην το πιάσουμε. Ο κ. Καραμανλής θα τη μείωνε κατά 3 μονάδες και θα έβρισκε «θέσεις δουλειάς για όλους». Ανάθεμα, δηλαδή, τους αμερικανούς τραπεζίτες και την παγκόσμια κρίση, γιατί αυτό σίγουρα θα το είχε τακτοποιήσει.
Ενας τέτοιος κατάλογος αθετημένων υποσχέσεων είναι ικανός να διαλύσει την αισιοδοξία που θα έφερνε κανονικά αυτή η εποχή. Μόνη παρηγοριά, να ανατρέξουμε σε άλλον ποιητή: «Ερχεται φέτος κουρασμένη/ η Ανοιξη/ (να) κουβαλάει τόσα χρόνια/ τα λουλούδια πάνω της ».Πηγή Βήμα