Μ’ αυτό το σημείωμα θέλουμε να συγχαρούμε την εφημερίδα «Έθνος» και τον κ. Πρέκα για την έκδοση της «Εγκυκλοπαίδειας της Ελληνικής Τηλεόρασης» σε DVD-ROM. Αναμφίβολα είναι μια προσφορά στην ιστορία του Μέσου, αν εξαιρέσουμε – οπωσδήποτε – το κεφάλαιο, ακριβώς, της… «ιστορίας».
Τα χαρακτηριστικά εκείνου, που θέλει να γράψει Ιστορία, πρέπει να είναι: πρώτο, να ξέρει καλά την ιστορία που θα γράψει και, δεύτερο, να είναι τόσο αντικειμενικός, ώστε η αλήθεια της γραφής του ν’ αποφεύγει την αποκάλυψη των συμφερόντων του ή του πολιτικού του «πιστεύω». Αυτά, λοιπόν, τα χαρακτηριστικά, φαίνεται να λείπουν από τον κειμενογράφο της ιστορίας της Ελληνικής Τηλεόρασης στο, εν λόγω, DVD-ROM.
Είπαμε, να ξέρει καλά της ιστορία. ¨Όμως εδώ… Από τις πολλές ανιστόρητες αναφορές του, ιδού μόνο τρείς: Γράφει ότι το τηλεοπτικό σήμα με το κιονόκρανο, που σχεδίασε η Έλλη Σολωμονίδου με μουσική υπόκρουση τον ύμνο του Πινδάρου, που διασκεύασε ο Αντώνης Λάβδας, ήταν το σήμα της τηλεόρασης της ΥΕΝΕΔ. Λάθος ! Ήταν το σήμα του Ε.Ι.Ρ. Γράφει ότι το 1965 (27/10) εκφωνητής στην τηλεόραση του ΕΙΡ ήταν ο Φρέντυ Γερμανός. Λάθος ! Ο Γερμανός ήταν παρουσιαστής ειδήσεων το 1966, μετά τα εγκαίνια της τηλεόρασης, που έγιναν στις 23/2/66. Γράφει ότι ο Βασίλης Καζαντζής και ο Γιώργος Κάρτερ ήταν «καλεσμένοι» με τον Καραμανλή, τη Βουγιουκλάκη, τη Συνοδινού κ.ά. στο Σταθμό της Τηλεόρασης της Δ.Ε.Η. το 1960. Λάθος ! Ήταν στο επιτελείο του προγράμματος και οι δυό μαζί με την Τασώ Καββαδία.
Και ένα σχετικό Υ.Γ. : Οι ραδιοφωνικοί θάλαμοι του Ζαππείου, δεν είναι «υπόγειοι», όπως γράφει, αλλα ισόγειοι. Και ο Παύλος Μπακογιάννης δεν λέγεται «Γιάννης» και δεν εργάστηκε στην «Ντώϋτσε Βέλλε», αλλά στην ελληνόφωνη εκπομπή ενός ραδιοσταθμού του Μονάχου).
Είπαμε και για την αντικειμενικότητα του ιστορικού…Στην περίπτωση τούτης της «ιστορίας» την αντικειμενικότητα την αντικαθιστά ένας ανεπίτρεπτος φανατισμός. Ορίστε, δείγματα γραφής:
το Πολυτεχνείο, λέει, έκανε δυό κακά στην τηλεόραση. Και το πρώτο ήταν που «έπληξε καθοριστικά την καριέρα του Μαστοράκη…». Όσοι γνωρίζουν από σύγχρονη ιστορία, εννοούν τι πάει να πει αυτή η προκλητική φράση. Και ύστερα: «Κατά τη δικτατορία…δύο παρουσιαστές (που) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη» της τηλεόρασης. Ο ένας λέει, ήταν ο Μαστοράκης. Κι έτσι προσπαθεί να τον αποκαταστήσει στη συνείδηση του κοινού.
Όταν ο «ιστορικός» καταγράφει έπειτα την εποχή του ΠΑΣΟΚ, τότε είναι που ξεσπάει η πλήρης «αντικειμανικότητά» του. Γράφει; «Στην τελευταία τριετία της διακυβέρνησης Καραμανλή, δημιουργήθηκαν ίσως οι καλύτερες σειρές της περιόδου». Οι σειρές αυτής της περιόδου, σημειώνει, «θριάμβευσαν εμπορικά» Κι αγνοεί ότι, εμπορικότητα δεν σημαίνει και ποιότητα.
Ύστερα λέει, ότι μερικοί συγγραφείς (Βούλγαρης, Γεωργιάδης, Δαμιανός, Αριστόπουλος), προσπάθησαν «να κάνουν κάτι που να ταιριάζει στις νέες σοσιαλιστικές αλλαγές, αλλά απέτυχαν να πάρουν μαζί τους το κοινό». (Η θεαματικότητα το παν ή η ποιότητα;;;).
Εκείνο τον καιρό, συμπληρώνει, ενώ η ΥΕΝΕΔ τα πάει καλά (η επιθετικότητά του και ενάντια στην κρατική τηλεόραση εκδηλώνεται σαφέστατα), στην ΕΡΤ επικρατούσε «ένα αίσθημα νευρικής αναμονής για τα επερχόμενα». Το αντιΠΑΣΟΚικό του φρόνημα έχει αφελείς διαστάσεις, όταν ισχυρίζεται ότι «τα διαφημιστικά μηνύματα…μεταδίδονταν με καταιγιστικό ρυθμό, σπάζοντας τα νεύρα των τηλεθεατών». Και μετά: «Η νέα ηγεσία αρνήθηκε να μεταδώσει τις παραγγελίες της παλιάς διοίκησης της Νέας Δημοκρατίας και η τηλεόραση έμεινε χωρίς σήριαλ. Το πρόγραμμα καλύφθηκε από ντοκιμαντέρ με ζώα…». Κι αλλού: «Την περίοδο 1993-94, η ανυποληψία των κρατικών καναλιών, άγγιξε το ναδίρ. Από την κατάσταση αυτή, λέει, «ακόμα δεν έχουν συνέλθει». Ακόμα και σήμερα…;
Ως εδώ… Αυτή η «ιστορική» καταγραφή (με τα πολλά της λάθη) στο DVD-ROM του «Έθνους», πρέπει αμέσως να διορθωθεί από κάποιον ιστορικό. Έτσι, καθώς είναι γραμμένη, βλάπτει την ιστορία γενικά, βλάπτει την ιστορία της Ελληνικής Τηλεόρασης, βλάπτει την εφημερίδα «Έθνος» και βλάπτει, πάνω απ’ όλα, την Αλήθεια.-