Σπάραξε και πάλι η καρδούλα μας… Τί περίλυπο ύφος;, τί τσιτωμένο δέρμα από τη λύπη (σίγουρα δεν ήταν από την πολυφαγία των εορτών;), τι μάτια σεμνά και συνεσταλμένα που κοίταζαν- όχι κάτω αλλά κατευθείαν την κάμερα- για να πουν τον πόνο τους σε πανελλήνια εμβέλεια, τι ευαισθησία και συναισθηματικότητα αιωρείτο στον αέρα;.
Πεισθήκαμε κ.κ. Πάκη και Κωστάκη για τη βαθιά και συγκλονισθείσα ψυχούλα σας από το συμβάν στον άτυχο εικοσιενάχρονο αστυφύλακα. Τον Διαμαντή σας κύριε Πάκη μας, πολυευαίσθητε πολύ-υπουργέ μας. Ήταν τέτοιο το ύφος σας που για μια στιγμή νομίσαμε τα χειρότερα, αλλά μετά συνήλθαμε καταλαβαίνοντας την εικονικότητα του οικτρού θεάματος σας και χτυπήσαμε ξύλο. Ευτυχώς, δηλαδή, για τους γονείς του παιδιού που δεν ήταν παρόντες εκεί, αλλά περνούσαν τον Γολγοθά τους μέσα στο νοσοκομείο και δεν έβλεπαν το θέαμα σας. Μετά συνήλθαμε θυμηθήκαμε ότι μας είχατε πει πως ελέγχετε την κατάσταση, πως πιστεύετε βαθιά στη δημοκρατία και γιαυτό αποφασίσατε να μην υπάρχει άλλο θύμα, πέραν του Αλέξη, και βάλατε τα παιδιά, που είναι λίγο πιο μεγάλα από τον Αλέξη, να γίνουν εξιλαστήρια θύματα της πολιτικής σας μηδαμηνότητας, και που έχει κάνει ανέκδοτο τη χώρα ανά την Υφήλιο.
Επιστρέφοντας από την εικονικότητα της πραγματικότητας στην εικόνα της πραγματικότητας κ. Π. συνειδητοποιούμε ότι είστε όλοι σας για κλάματα και για λύπηση αυτή η χώρα στην ιστορία της οποίας θα καταγραφεί ότι κάποτε επιδιώξατε να την κυβερνήσετε και την στείλατε στα Τάρταρα. Από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της μετά την Χούντα.