Σήμερα πενθούμε όλοι οι συντελεστές του καφενείου. Ο Φίλος μας ο Πειραιώτης έχασε την κόρη του.Άφκιαστο κι αστόλιστο
του Χάρου δε σε δίνω.
Στάσου με τ'ανθόνερο
την όψη σου να πλύνω.
Μήπως και του Χάροντα
καθώς θα σε κυττάξει
του φανείς αχάϊδευτο
και σε παραπετάξει!
Στο ταξίδι που σε πάει
ο μαύρος καβαλλάρης,
κύτταξε απ' το χέρι του,
τίποτε να μην πάρεις.
* * * * * * * * * * * * * * * *
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για τον φίλο μας τον Πειραιώτη που τόσο σκληρά έχασε την αγαπημένη του κόρη, είναι να καταθέσουμε δακρυσμένοι λίγους σκόρπιους στίχους από τον «Τάφο» του Παλαμά – ενός άλλου χαροκαμένου πατέρα.
Στερεύουν τα λόγια τέτοιες ώρες. Τα λέει όλα ο θάνατος.
Οι φίλοι του από το καφενείο
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στη κόρη ενός καλού φίλου δεν θα ανεβάσω κανένα άλλο θέμα μέχρι τις 12 απόψε το βράδυ