Γράφει ο Ευθύλογος Μπορεί να κυριαρχούν οι γελοίοι, οι ηλίθιοι, οι αρχοντοχωριάτες και οι νεόπλουτοι στις παραλίες, στις καφετερίες, στις ταβέρνες, στα μπαρ, και όπου αλλού θέλετε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν φτωχοί στην Ελλάδα. Ούτε ότι δεν περνάμε οικονομικά ζόρια. Και σαν πολίτες αλλά και σαν κράτος.
Το 25 % είναι κάτω από το όριο φτώχειας. Και όσο πάει αυξάνει αυτό το ποσοστό.
Το 40 % δεν πήγε διακοπές.
Το 20 % έκανε διακοπές στο χωριό του μαζί με τη γιαγιά και την παππού. (Δεν είναι αναγκαστικά άσχημο αυτό αλλά όταν είναι θέμα επιλογής. Τώρα είναι θέμα οικονομικής στενότητας)
Οι οικογένειες άρχισαν να αγοράζουν πάλι είδη μπακαλικής με το «τεφτέρι».
Μεγάλος αριθμός Ελλήνων – δεν θυμούμαι πόσοι αλλά πάνω από το 50 % – φοβούνται ότι θα ξαναγίνουν φτωχοί.
Ο Καραμανλής – ο θείος, όχι ο ανιψιός - έλεγε: Η οικονομία είναι κλίμα.
Έ τώρα πάει το κλήμα . . . το έφαγε ο γάιδαρος.
Όσο για το κράτος προσπαθεί να επιβιώσει . . . μικραίνοντας.
Θα έχετε ακούσει την περίφημη άποψη:
« Μικρότερο κράτος σημαίνει καλλίτερο κράτος».
Γι’ αυτό και σε όλο τον δημόσιο τομέα λείπει προσωπικό. Για να μικρύνει το κράτος!
Βέβαια με αυτή τη λογική άριστο κράτος είναι το . . . ανύπαρκτο κράτος.
Αυτή τη στιγμή (03.09.2008 ώρα 7.55) στο MEGA γιατρός καρδιολόγος καταγγέλλει ότι στον Ευαγγελισμό οι τραυματιοφορείς βγάζουν καρδιογραφήματα.
Τότε γιατί να μην κάνουν τις διαγνώσεις οι κηπουροί και τις εγχειρήσεις οι μάγειροι;
Άλλωστε η λίστα φτάνει πλέον τους 10 μήνες! Σ’ αυτό το διάστημα ο ασθενής προλαβαίνει να πεθάνει δυο και τρεις φορές!
Κανένας δεν ντρέπεται; Ή μήπως και εκεί – στα μεγάλα γραφεία - τις αποφάσεις τις παίρνουν οι καθαρίστριες και αυτοί «απλώς προεδρεύουν»;
Φίλοι δεν πάμε καλά σε κανέναν τομέα και κυρίως οικονομικά!
Το κατά κεφαλήν δημόσιο χρέος μας είναι 25000 €.
Άλλωστε το παραδέχτηκε ακόμη και ο μέχρι προ τινος αδικαιολογήτως και ανοήτως αισιόδοξος αρμόδιος υπουργός ότι η κατάσταση δεν είναι ευχάριστη. (Αυτό στη γλώσσα της πολιτικής σημαίνει ότι η κατάσταση είναι πολύ δυσάρεστη)
Πόσοι Έλληνες κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα;
Πόσοι δουλεύουν part – time? Πόσοι δουλεύουν ανασφάλιστοι;
Πόσοι ζητάνε βοήθεια από τους γέρους γονείς τους; Και πόσοι είναι άνεργοι;
Εκτός αν θεωρείται εργαζόμενος κάποιος που απασχολείται 2 – 4 ώρες την εβδομάδα.
Γιατί ο αγύρτικος τρόπος μέτρησης της ανεργίας στην Ελλάδα, έτσι προτείνει.
Κάτι ήξεραν οι «πανέξυπνοι» αρμόδιοι που μετονόμασαν το Υπουργείο Εργασίας σε Υπουργείο Απασχόλησης, είχαν τους λόγους τους. Τους κόβει μέχρις εκεί. Η εργασία προστατεύεται από το σύνταγμα. Ενώ η απασχόληση μπορεί να είναι . . . χόμπι.
Και προφανώς δεν ευθύνεται κανένας για την κατάσταση αυτή. Ή να την πω κατάντια;
Κανένας ανευθυνοϋπεύθυνος [1] βλάξ δεν αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί;
Δε μιλάμε για απονενοημένα διαβήματα ιαπωνικού τύπου. Έστω και αποτυχημένα!
Φίλοι, η ηλιθιότητα στις παραλίες είναι απλά γραφική.
Όταν εγκαθίσταται σε γραφεία από τα οποία εκπορεύονται σημαντικές αποφάσεις που αφορούν τους κατοίκους τούτου του έρμου τόπου, τότε πλέον είναι επικίνδυνη.
Όσο για τους γελοίους της παραλίας θα επιχειρήσω μια άλλη προσέγγιση.
Η φτώχεια έχει τρεις φάσεις - διαστάσεις.
α) Την στέρηση.
β) Την πραγματική πείνα
γ) Την κοινωνική απαξίωση και περιφρόνηση.
Η τρίτη συνέπεια είναι η χειρότερη και η πιο οδυνηρή γιατί στην Ελλάδα υπάρχει η εξής απλουστευτική λογική.
Είναι φτωχός γιατί είναι χαζός.. Άρα καλά κάνει και είναι φτωχός. (Οι «ξύπνιοι» στην Ελλάδα τη βολεύουν) [2]
Έ αυτό είναι που δεν αντέχει ο Έλληνας. Μη τον θεωρήσουν χαζό!
Και γελοιοποιείται παριστάνοντας τον επιτυχημένο και τον πλούσιο, για να αποφύγει τη ρετσινιά του χαζού.
Αλλά μεταξύ πλούσιου και φτωχού υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά.
Ο πλούσιος μπορεί να υποκρίνεται για πάντα τον φτωχό. Χρειάζεται μόνο υποκριτικό ταλέντο και . . . βίτσιο.
Ο φτωχός δεν μπορεί να υποκρίνεται για πάντα τον πλούσιο. Κάποτε θα χρειαστεί να το αποδείξει. Και τότε . . .
Αλλά πολλά έγραψα. Ανάρτηση είναι. Όχι κοινωνικοοικονομική ανάλυση.
Και που ξέρεις ίσως να είναι σαν το . . . κράτος.
Μπορεί μικρότερη ανάρτηση να σημαίνει καλλίτερη ανάρτηση.
* * * * * * * * *
[1] Και εδώ «ανευθυνοϋπεύθυνος» θεωρείται ο ανεύθυνος λόγω ελλιπούς νοημοσύνης αλλά υπεύθυνος λόγω πολιτικής συγκυρίας. Πολλά από αυτά τα ζωντανά του θεού έπρεπε να σκάβουν, όχι να αποφασίζουν για τις τύχες του λαού.
[2] Άλλωστε στον καπιταλισμό συγχωρούνται όλα τα εγκλήματα εκτός από τη φτώχεια. Γι’ αυτό, το να γεννηθείς από πάμφτωχους γονείς θεωρείται ατύχημα στον τοκετό. Το να πεθάνεις και συ πάμφτωχος θεωρείται . . . μαλακία.
Φιλικά
Ευθύλογος