Γράφει ο ΕυθύλογοςΜεγάλες ποσότητες αστρικής σκόνης που περιφέρονται γύρω από ένα μακρινό διπλό αστρικό σύστημα , υποδηλώνουν ότι δύο πλανήτες σαν τη Γη συγκρούστηκαν σε μια βίαιη και απόλυτα καταστροφική σύγκρουση, δήλωσαν αμερικανοί αστρονόμοι, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ.
«Είναι σαν η Γη και η Αφροδίτη να συγκρούστηκαν μεταξύ τους», δήλωσε ο Μπένζαμιν Ζούκερμαν, αστρονόμος του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (Λος Άντζελες), που μελέτησε το φαινόμενο. «Οι αστρονόμοι δεν έχουν ποτέ δει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Κατά τα φαινόμενα, μεγάλες καταστροφικές συγκρούσεις μπορούν να συμβούν σε ένα πλήρως ώριμο πλανητικό σύστημα», πρόσθεσε.
Η εργασία των αστρονόμων από τα πανεπιστήμια Καλιφόρνιας Λος Άντζελες (UCLA), Τενεσί και του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Astrophysical Journal» (Αστροφυσικό Περιοδικό), αναφέρει ότι η κοσμική σκόνη περιφέρεται γύρω από το άστρο BD+20307, σε απόσταση 300 εκατ. ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Άρη.
«Αν οποιαδήποτε μορφή ζωής υπήρχε σε έναν από τους δύο πλανήτες, η τρομερή σύγκρουση θα εξαφάνιζε τα πάντα σε ελάχιστα λεπτά. Ήταν ο απόλυτος αφανισμός», δήλωσε ο Γκρέγκορι Χένρι από το κρατικό πανεπιστήμιο του Τενεσί.
Το BD+20307 φαίνεται να αποτελείται από δύο άστρα πολύ παρόμοια με τον ήλιο μας σε μάζα, θερμοκρασία και μέγεθος. Η σύγκρουση των πλανητών δεν έγινε άμεσα ορατή, αλλά εκτιμήθηκε ότι συνέβη από την πολύ μεγάλη ποσότητα κοσμικής σκόνης σε τροχιά γύρω από το δίδυμο άστρο, σε απόσταση περίπου ίδια με αυτήν της Γης και της Αφροδίτης από τον Ήλιο μας.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, προκύπτουν δύο ερωτήματα: πώς μπορούν να αποσταθεροποιηθούν οι τροχιές δύο πλανητών σε ένα ώριμο ηλιακό σύστημα και κατά πόσο αυτό θα μπορούσε να συμβεί και στο δικό μας ηλιακό σύστημα.
Επειδή η απόσταση μεταξύ των αστέρων του ζεύγους είναι πολύ μικρή (σε σχέση πάντα με την απόστασή τους από την γη), δεν μπορούμε να τους διαχωρίσουμε με γυμνό μάτι ή με μικρό τηλεσκόπιο [1].
Πολλές φορές το δεύτερο αστέρι δεν διακρίνεται εύκολα γιατί είναι σημαντικά αμυδρότερο.
Ένας «κοντινός» μας διπλός αστέρας είναι ο Αντάρης, που ονομάζεται και καρδιά του Σκορπιού, λόγω της κεντρικής θέσης του στον αστερισμό.
Απέχει από μας γύρω στα 500 έτη φωτός. Ο ήλιος (για σύγκριση) απέχει από τη γη γύρω στα 8 πρώτα λεπτά και 20 δευτερόλεπτα.
Δεν πρέπει να έχουμε την εντύπωση ότι «εκεί έξω» όλα λειτουργούν τέλεια – με την δική μας αντίληψη περί τελειότητας, εννοείται!
Οι νόμοι του σύμπαντος είναι πολύ σκληροί. Συγκρούονται ολόκληροι γαλαξίες, όχι μόνον πλανήτες! Ο ένας γαλαξίας «περνάει μέσα από τον άλλον» και τότε αρχίζουν διαδοχικές συγκρούσεις αστέρων, πλανητών καθώς και μεσοαστρικής ύλης.
Το αποτέλεσμα πολλές φορές είναι να εξαφανιστεί ο ένας από τους δυο γαλαξίες. Απορροφάται, κατά κάποιον τρόπο από τον άλλον, τον ισχυρότερο.
Άλλες φορές διαλύονται και οι δυο γαλαξίες και το αποτέλεσμα της σύγκρουσης είναι μια «γαλαξιακή τέφρα» δηλαδή τα υπόλοιπα της σύγκρουσης.
Οι επιστήμονες σήμερα πιστεύουν ότι από την τέφρα αυτή δημιουργείται ένας νέος γαλαξίας. Δηλαδή ο γαλαξίας αναγεννάται από την τέφρα! Κάτι σαν το μυθικό πουλί Φοίνικας. Η διαδικασία καταστροφής και αναγέννησης βέβαια μπορεί να διαρκέσει εκατομμύρια χρόνια.
Το φαινόμενο αυτό στην Αστρονομία λέγεται γαλαξιακός κανιβαλισμός.
Δεν θα υπήρχε πιο ακριβής διατύπωση κατά τη γνώμη μου.
Το γιατί εμείς «ζούμε» ακόμη, οφείλεται στις τεράστιες αποστάσεις μεταξύ των ουρανίων σωμάτων.
Τηρουμένων των αναλογιών, αν φανταστούμε τον Ήλιο μας να έχει μέγεθος μπάλας του τένις, η Γη θα έχει μέγεθος κεφαλιού σπίρτου και θα έχουν απόσταση όσο η Αθήνα από τη Βιέννη περίπου!
Καταλαβαίνετε η πιθανότητα σύγκρουσης είναι ελάχιστη!
Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις. . . . . .
** * * * * * * * * *
[1] Σε κάθε τηλεσκόπιο διακρίνουμε τα εξής χαρακτηριστικά:
(α) Την ικανότητα συγκέντρωσης της ακτινοβολίας.
(β) Την διακριτική ικανότητα
(γ) Την μεγεθυντική ισχύ.
Ευθύλογος