Την εποχή του Περικλή, ο μέσος πολίτης είχε μεγαλύτερη πληροφόρηση για τις πραγματικές προθέσεις και πολιτικές επιλογές του κυβερνήτη από το σημερινό πολίτη, που τον κατάντησαν υπήκοο. Ολοι οι πολίτες άνω των 20 αποτελούσαν το κυρίαρχο σώμα εξουσίας, την Εκκλησία του Δήμου και συναποφάσιζαν τουλάχιστον μια φορά το μήνα σε όλα τα σημαντικά θέματα που τους αφορούσαν. Η Πνύκα και η Αγορά ήταν χώροι «Πολιτικής Διαφάνειας» και πολιτικών ζυμώσεων. Οι πολίτες είχαν, όχι μόνο τη δυνατότητα, αλλά και την υποχρέωση να αντισταθούν στην αλαζονεία και την ισχύ δημοφιλών και αυταρχικών ηγετών, που τους θεωρούσαν επικίνδυνους για τη Δημοκρατία. Δεν δίστασαν να εξοστρακίσουν τον θριαμβευτή της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας και να στείλουν στη φυλακή τον Θριαμβευτή της Μάχης στον Μαραθώνα, γιατί θεώρησαν ότι είναι επικίνδυνοι για τη Δημοκρατία.
Σήμερα, οι ηγετικές ομάδες και των δύο μεγάλων «δημοκρατικών» κομμάτων, μιλούν για την «Κοινωνία των Πολιτών», διατυμπανίζουν πως θέλουν ενεργούς πολίτες, αλλά στην πράξη θέλουν κουκιά, που δεν θα μπλέκονται στα πόδια τους. Μέχρι και τους λεγόμενους εκπροσώπους του Δήμου (λαού) τους θέλουν για διακοσμητικές «γλάστρες».
Η τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ της Νέας Δημοκρατίας αλλά και η αντίστοιχη του ΠΑΣΟΚ, έδειξαν ότι ακόμη και οι «εκλεκτοί»-αντιπρόσωποι του λαού, για τις ηγετικές ομάδες δεν είναι τίποτα παραπάνω από υπήκοοι (για το λαό κότες), που πρέπει να πειθαρχηθούν. Αυτό που τις ενδιαφέρει είναι η διαχείριση των κοινοτικών και εθνικών πόρων και των δημοσίων εταιρειών με την τοποθέτηση πιστών «ακολούθων» σε καίριες θέσεις. Οπου οι λεγόμενοι πιστοί ακόλουθοι δεν είναι απαραίτητο να ανήκουν στο ίδιο κόμμα. Το αντίθετο μάλιστα, διότι οι ιδεολογικά πιστοί οπαδοί είναι πολλές φορές και επικίνδυνοι. Αυτό βεβαίως τους αποξενώνει ακόμη περισσότερο από το κόμμα τους και από το λαό, με βαριές για το μέλλον της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας συνέπειες.
Οι περισσότεροι νέοι αρχίζουν να αποστασιοποιούνται από τα κόμματα Αυτό έχει σαν συνέπεια, οι νεολαίες να κυριαρχούνται πλέον από λίγους καιροσκόπους, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η πολιτική καριέρα. Οσο αποϊδεολογικοποιούνται τα κόμματα, τόσο περισσότερο απομακρύνονται από τα μέλη τους και από το λαό. Και όσο γίνεται αυτό, τόσο περισσότερο γίνονται δέσμια της οικονομίας και των ΜΜΕ. Οι λαοπρόβλητοι ηγέτες, που μπορούσαν να κινητοποιήσουν τις μάζες και γι αυτόν το λόγο ήταν λιγότεροι εξαρτημένοι από τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Όλα δείχνουν, πως από τους σημερινούς καιροσκόπους των κομματικών νεολαιών δεν πρόκειται να βγουν πλέον ηγέτες με προσωπικότητα και διάθεση για συγκρούσεις, αλλά άτολμοι διαχειριστές και «υπάλληλοι» ισχυρών συμφερόντων. Η στρατολόγηση των νέων αριβιστών του επιχειρηματικού λόμπι, σήμερα, αρχίζει πλέον από τις νεολαίες.
Όλα δείχνουν πως θα επαληθευθούν οι ανησυχίες του γερμανού φιλοσόφου Oswald Spengler. Στο κλασικό έργο του «Παρακμή της Δύσης» , έγραφε πριν 100 περίπου χρόνια: Οι ιδιωτικές οικονομικές δυνάμεις επιθυμούν ελεύθερο πεδίο δράσης για ακόμη μεγαλύτερες κατακτήσεις πλούτου. Κανένας νόμος δεν θα πρέπει να σταθεί εμπόδιο στις επιδιώξεις τους. Οι νόμοι πρέπει να προσαρμοστούν στα μέτρα τους και η δημοκρατία πρέπει να γίνει εργαλείο αυτοεξυπηρέτησης με πληρωμένα κόμματα».