Μου το έστειλε ένας πολύ καλός φίλος του καφενείου με την σημείωση:"Ίσως σε βοηθήσει να ενημερώσεις τον
κόσμο σου για τα 'ποντίκια' που (μαζί με τις 'γάτες'..)
τρώνε τις σάρκες των ιδεών μας,χρόνια τώρα."
Η διαδρομή του "στρατηγού" από το Ε.Κ.Κ.Ε στο Πα.Σο.Κ και μετά στην πτώση
Hταν το σοσιαλιστικό έτος 1983 όταν ο κ. Θ. Τσουκάτος γνώρισε τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Πλην, δεν επρόκειτο για έρωτα με την πρώτη ματιά. Βλέπετε,τον παλιό εκείνο τον καιρό ο κ. Τσουκάτος ανήκε στο κόκκινο και επαναστατικό ΕΚΚΕ, εξ ου και μια σκοτεινή νύχτα, λίγο πριν από τις δημοτικές εκλογές, ένα κλιμάκιο πασόκων τον ανίχνευσε ομού μετά του νεαρού κυρίου Πέτρου Τατούλη και της συμβίας του σκαρφαλωμένους σ’ ένα χαμηλό τοίχο, να παλεύουν να κατεβάσουν μια αφίσα του τότε δημάρχου Αθηναίων Δ. Μπέη.
Περιττόν να πει κανείς πως λίγα λεπτά μετά ο κ.Τσουκάτος ήταν πιο μαύρος απ’ όσο υπήρξε κατά τα έτη που περιεφέρετο κάτω απ’ τον καυτό ήλιο της Μυκόνου, και πιο πονεμένος ακόμη κι απ’ την 28η Δεκεμβρίου του 2000, που ο κ. Κ. Σημίτης τον απόδιωξε. Παρά το μελανό (κυριολεκτικώς) συμβάν, φαίνεται πως εκείνο το βράδυ ο κ.Τσουκάτος εξετίμησε τη στιβαρότητα των πασόκων: σύντομα αποφάσισε πως το ΕΚΚΕ μπορεί να αρχίσει την επανάσταση χωρίς αυτόν, και πως δε θα δουλεύει πια το πρωί πιλοφόρι και το βράδυ αλουμινάς στην Αργυρούπολη.
Το προσωπικό του άστρο ενώθηκε με τον παγίως ανατέλλοντα ήλιο του ΠΑΣΟΚ εκείνο το πρωί που ο φέρελπις νέος απευθύνθηκε σε έναν εκ των υψηλόβαθμων σοσιαλιστών. Εκείνος για να τον ανταμείψει εκπόνησε ειδικό ΦΕΚ, ώστε ο νεαρός φαρμακοποιός Τσουκάτος να αναλάβει άμεσα χρέη στον Οίκο Ναύτου. Ως γνωστόν, ο Οίκος Ναύτου ευρίσκεται όπου και οι ναύτες - δηλαδή στον Πειραιά.
Κι έτσι ο φαρμακοποιός βρήκε τη συνταγή για να πλησιάσει τον τοπικό βουλευτή κ. Κ. Σημίτη. Η συνέχεια της ιστορίας είναι λίγο - πολύ γνωστή: στα επόμενα έτη ο κ. Τσουκάτος έζησε τον μύθο του στο ΠΑΣΟΚ. Είχε πορτοκαλί τηλέφωνο, απέκτησε σπίτι στο Λυκαβηττό αντί για το ταπεινό τριάρι στα Κάτω Πατήσια, κι όσο για τις διακοπές...δε χρειαζόταν πια σπίτι, γιατί πήγαινε με κότερο.
Η σύζυγός του, η Πόπη του Τσουκάτου», όπως θα την ακούγατε να αυτοπροσδιορίζεται αν σας έπαιρνε τηλέφωνο, ήταν πανευτυχής με την κοινωνική αναβάθμιση. Μόνο κάτι παλιές φωτογραφίες θύμιζαν πως ο Θόδωρος ήταν κάποτε ο γιος του μπακάλη απ’ το Λεωνίδιο που έπαιζε όλη μέρα μπάλα με τον διπλανό του στο θρανίο,τον Δημητράκη - τον πιτσιρίκο, δηλαδή, με τον οποίο θα μοιραζόταν αργότερα το έδρανο της Βουλής, γιατί ο «Δημητράκης», ήταν ο Δημήτρης Ρέππας!
Το μόνο που έμεινε απαράλλακτο από εκείνα τα αθώα χρόνια, ήταν η εμμονή του κ. Τσουκάτου να μη συναιρεί τα ρήματα. Να λέει «καλάω» αντί «καλώ». Για σήμερα, ας πούμε, θα είπε «με καλάει ο εισαγγελέας»... Η δύστηνος μοίρα του, πάντως, ελάχιστα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στενοχώρησε, όπως περίτρανα αποδεικνύει και το άρθρο που κάποτε συνέγραψε ο κ. Γ.Πανταγιάς περί των τσουκάτειων μεθόδων με τίτλο «Ο Φαρμακοτρίφτης»!
Αλλά βέβαια, την εποχή της παντοδυναμίας του, τέτοια πλήγματα τα άντεχε ο «στρατηγός» - μέχρι που ενέσκυψε ο Θεόδωρος Πάγκαλος... Ισως αν φυσούσε εκείνο το μεσημέρι του Σεπτέμβρη του 2000 όλα να είχαν πάει πρίμα για τον κ. Τσουκάτο. Πλην, ο Αίολος κήρυξε αργία, κι έτσι το σκάφος του Σ.Κόκκαλη έπιασε αναγκαστικά στην Τζιά. Ο κ. Τσουκάτος που επέβαινε σ’αυτό σκέφθηκε πως ήταν ευκαιρία να φωνάξει τον Θ. Πάγκαλο απ’ τους αμπελώνες του να φάνε οι τρεις τους αστακομακαρονάδα.
Αποτέλεσμα; Ο κ.Πάγκαλος πρώτα συνέφαγε, και μετά κατήγγειλε τη συνύπαρξη στελεχών και επιχειρηματιών σε κότερα! Στη ναυμαχία που ακολούθησε, ο κ. Τσουκάτος δέχθηκε την πρώτη τορπίλη.
*Τραπεζομαχίες στη Μύκονο*
Η καταβύθισή του όμως είχε αρχίσει μήνες πριν. Ηταν τη Μεγάλη Παρασκευή του 2000, λίγο μετά τις (νικηφόρες για το ΠΑΣΟΚ) εκλογές της 9ης Απριλίου: ο «στρατηγός» ζούσε τη δική του εκδοχή της κατάνυξης στο SeaSatin της Μυκόνου με διαφορες μιντιακές προσωπικότητες και επιχειρηματίες κοσμικού τύπου.
Με το που ενεφανίσθη το φεγγάρι στον ουρανό, κατέλαβε την τσουκάτειο συντροφιά κάτι σαν σεληνιασμός: οι θαμώνες του μαγαζιού ποτέ δε θα ξεχάσουν πως, αντί επιταφίου, είδαν τους VIP του σοσιαλισμού να πετούν ποτήρια και τραπέζια συνδυάζοντας αναδρομικώς τη νίκη του ΠΑΣΟΚ με την ευφορία του αλκοόλ. Εν πάση περιπτώσει, στην άλλη άκρη της νησιωτικής χώρας, στον Αγιο Πέτρο της Ανδρου, ο κ. Ν. Θέμελης ετοιμαζόταν για τον επιτάφιο όταν το τηλέφωνό του χτύπησε.
Εις θαμών του Sea Satin τον ενημέρωσε για τις... τραπεζομαχίες. Κι έτσι κάπως, ο κ. Σημίτης για πρώτη φορά πληροφορήθηκε μέσω Θέμελη τα κατορθώματά του «στρατηγού» του.
Αλλά πάλι, αυτό ποσώς ανησύχησε τον ίδιο τον κ. Τσουκάτο: το επόμενο βράδυ γιόρτασε την Ανάσταση χορεύοντας με τον κ. Σ. Κόκαλη το «Roxanne» στα «Αστρα» της Μυκόνου, χωρίς καθόλου να υποψιάζεται πως το δικό του άστρο είχε μόλις αρχίσει να δύει...
(Καθημερινή 28-6-ο8)
Μου το έστειλε ένας πολύ καλός φίλος του καφενείου με την σημείωση: