Το… κλίμα θα σαλπάρει για λιμάνια ξένα...

 Σε ένα πολυτελές ρεστοράν των Βρυξελλών, ένας κομψός κύριος περιγράφει με αυτάρεσκο ύφος τη δραστηριότητά του ως λομπίστας. Απέναντί του μια κυρία τον ακούει να κοκορεύεται ότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα πέντε πελατών του και εισπράττει για αυτές του τις υπηρεσίες το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 100 χιλιάδων ευρώ ετησίως. Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα: Ο…

υπερήφανος σερβιτόρος των ιδιωτικών ομίλων δεν είναι κάποιος επίσημος λομπίστας, αλλά ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των αυστριακών συντηρητικών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κύριος Έρνστ Στράσερ. Η συνδαιτυμόνας του τον κατέγραψε με κρυφή κάμερα, με τη μαρτυρία του να αποτελεί στη συνέχεια μέρος του ντοκιμαντέρ «The Brussels Business», στο οποίο διερευνήθηκε το 2013 το «μαύρο κουτί των Βρυξελλών» και το ποιοι πραγματικά βρίσκονται πίσω από κάθε νομοσχέδιο, ποιοι αναλαμβάνουν τη σχετική νομοθετική πρωτοβουλία. Στην περίπτωση του Στράσερ τα πράγματα ήταν απλά. Το Μάρτιο του 2011 ο αυστριακός ευρωβουλευτής αναγκάσθηκε να παραιτηθεί, καθώς απαγορεύεται σε ευρωβουλευτές το lobbying. Όμως, πόσο σίγουροι είμαστε ότι το δημόσιο συμφέρον κι όχι οι ιδέες των λόμπι είναι εκείνο που δίνει την κατευθυντήρια γραμμή στην ΕΕ;

 Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Δημήτρη Κούλαλη, πατηστε ΕΔΩ... 

Πηγή: Ημεροδρόμος