Είναι πραγματικά εντυπωσιακό,
πως το πρόβλημα ζήτημα Χρυσή Αυγή και οι
τρόποι αντιμετώπισης της κοντεύουν να διχάσουν όχι μόνον το πολιτικό σύστημα αλλά
και τα ίδια τα κόμματα.
Και μάλιστα όλα σχεδόν
τα κόμματα , εμφανίζουν εσωκομματικά ζητήματα , μικρά η μεγάλα, σε σχέση με το ζήτημα της αντιμετώπισης του κόμματος
αυτού.
Οι απόψεις που υπάρχουν
ανάμεσα στα ......κόμματα αλλά και μέσα σε αυτά , έχουν από διαφορετικές προσεγγίσεις
, έως διαφορετικές αντιλήψεις τελείως.
Και αυτό βέβαια, είναι
ένα ζήτημα. Όπως ζήτημα είναι και η συζήτηση για το νομικό ζήτημα. Το αν δηλαδή
είναι νόμιμο και συνταγματικό αυτό που γίνεται
με την Χρυσή Αυγή και τους βουλευτές της που κατηγορούνται για διάφορα ποινικά αδικήματα
και η βρίσκονται στις φύλακες ή όπως φαίνεται μάλλον οδεύουν προς τα εκεί.
Είναι η αλήθεια, ότι
οι απόψεις και των δυο πλευρών , έχουν ενδιαφέρον γιατί αντιμετωπίζουν το θέμα,
αποσπασματικά και μεμονωμένα και κυρίως με διαφορές λογικές , ακόμα και αυτή
του πολίτικου κόστους.
Γιατί για παράδειγμα
, αλλιώς αντιμετωπίζουν το ζήτημα στην ΝΔ κάποιοι , που εκτιμούν πως αν η Χρυσή
Αυγή «είναι φυλακή» θα κερδίζουν ψήφους και αλλιώς κάποιοι στον Σύριζα , που εκτιμούν
πως αν ακολουθητέε αυτή η λογική , είναι πιθανόν κάποια στιγμή να βρεθούν υπό κατηγορία
και δικά του στελέχη , με μια ευρεία ερμηνεία νομών και διατάξεων.
Όλα αυτά λοιπόν , έχουν μια λογική , όταν όμως
μπεις επί της ουσίας του θέματος . Όταν αρχίσεις να ασχολείσαι με το αν πρέπει
να μπουν στην φυλακή στελέχη της Χρυσής Αυγής ή όχι, άσχετα με το πολιτικό η άλλο
σκεπτικό που υπάρχει, όπως αυτό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , ας πούμε.
Πιστεύω όμως , ότι το
δικό μας πρόβλημα δεν είναι αυτό. Αυτό είναι
το επόμενο ζήτημα.
Το πρόβλημα που πρέπει
όλοι να δούμε είναι άλλο και μόνον αυτό.
Οι κατηγορίες κατά
των βουλευτών, μελών της Χρυσής Αυγής ( αλλά και άλλων μελών του κόμματος αυτού)
είναι καθαρά για ποινική αδικήματα και επίσης έχουν γίνει από τις δικαστικές αρχές
, μετά από ανακρίσεις και σύνταξη σχετικών βουλευμάτων.
Η Βουλή , δεν καλείται
να μπει επί της ουσίας του ζητήματος (και ιδιαίτερα με πολιτική αντίληψη) και αυτό
γιατί δεν είναι αυτή η αρμοδιότητα της.
Οι εισαγγελείς , που έχουν
και τις νομικές γνώσεις και την αρμοδιότητα αλλά και τα στοιχειά από τις ανακρίσεις
και το άλλο υλικό, προτείνουν την άρση της ασυλίας , και αυτό γιατί πιστεύουν ότι
υπάρχουν ενδείξεις για ποινική, το επαναλαμβάνω, αδικήματα.
Οφείλουν λοιπόν κόμματα
και βουλευτείς, να μείνουν ακριβώς σε αυτό και να σταματήσουν την συζήτηση για κάθε
άλλο πολιτικό η ακόμα και νομικό θέμα.
Οφείλουν, μια και χρόνια
τώρα ζητούν να κρίνονται και οι βουλευτές, ως απλοί πολίτες, να υπερψηφίσουν
την άρση ασυλίας , ώστε οι κατηγορούμενοι, για ποινική ξαναλέω και μάλιστα
βαρεία, αδικήματα να απολογηθούν στον φυσικό δικαστή, ο οποίος και έχει την αρμοδιότητα
να αποφασίσει.
Όλα τα αλλά , είναι πολιτικά
παιχνίδια από την μια η την άλλη πλευρά
, έστω και αν ορισμένα καλύπτονται υπό τον μανδύα νομικών ερωτημάτων ή ζητημάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων