Μέχρι πρότινος η χώρα είχε ένα και μόνο πρόβλημα: το οικονομικό. Όσο αυτό μεγάλωνε και η τρόικα των δανειστών αποκτούσε κυρίαρχο ρόλο στις εσωτερικές δημόσιες υποθέσεις τόσο οξύνονταν και το πολιτικό πρόβλημα με το κομματικό κατεστημένο να αποσαρθρώνεται. Πλέον η χώρα είναι αιχμάλωτη των δανειστών, με την κοινωνία γονατισμένη, την οικονομία διασωληνωμένη και το πολιτικό σύστημα απαξιωμένο και ανίσχυρο.
Και ξαφνικά, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, αρχίζει να επαληθεύεται και μια παραλλαγή του νόμου του Μέρφι: όταν κάτι είναι να ......
πάει χειρότερα, θα πάει. Και τα χειρότερα ήλθαν. Εκεί που είχαμε μόνον το οικονομικό πρόβλημα, και προσπαθούσαμε, έστω και κουτσά στραβά και με ελλειμματικές ηγεσίες, να το διαχειριστούμε, ξαφνικά αποκτήσαμε και πρόβλημα διεθνούς περιβάλλοντος.
Προσέξτε, ποια είναι τα καινούργια κομμάτια που προστίθενται στο παζλ της κρίσης. Πρώτον, η επίλυση του Κυπριακού. Ανεξαρτήτως του τι τελικά θα συμβεί, οι εξελίξεις θα επηρεάσουν και το εσωτερικό σκηνικό της χώρας μας. Είτε υπάρξει λύση είτε δεν υπάρξει, επιπτώσεις θα υπάρξουν.
Αν έχουμε λύση, στην οποίαν θα συμφωνήσει και η Ελλάδα, η κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση, θα δοκιμαστούν από τον «πατριωτικό πόλεμο» που θα εξαπολυθεί εναντίον τους. Έναν «πόλεμο», τον οικονομικό, τον αντέχουν. Ακόμη και με τον πολιτικό «πόλεμο» πες ότι τα καταφέρνουν. Δεν είμαι όμως σίγουρος ότι μπορούν ν” αντέξουν και έναν τρίτο, τον «πατριωτικό».
Αν, πάλι, δεν έχουμε λύση, θα χαθεί μια ακόμη ευκαιρία να λυθεί ένα πρόβλημα που για πολλές δεκαετίες τώρα ταλανίζει και στοιχειώνει τον ελληνισμό, αποτελεί πηγή (δικαιολογημένης) έντασης με την Τουρκία και το οποίο εκτός από τις πρόσθετες διπλωματικές φορτίσεις που προκαλεί στις ευρωπαϊκές και διεθνείς μας σχέσεις δημιουργεί, ως είναι φυσικό, και εμπόδια στην (απαραίτητη, ειδικά σήμερα με την κρίση) οικονομική εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου του Αιγαίου και ευρύτερα της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Δεν είναι όμως μόνον το Κυπριακό. Στην ατζέντα των θεμάτων με τα οποία πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά η χώρα, αν δεν θέλει να βρεθεί προ εκπλήξεων, είναι και η εντεινόμενη αποσταθεροποίηση στην οποίαν φαίνεται να εισέρχεται η Τουρκία. Η κυβέρνηση Ερντογάν τρίζει και μαζί της το μοντέλο του «λάιτ ισλαμισμού». Η πιθανότητα να ξανακυλήσει η Τουρκία στον, γνώριμο από το παρελθόν, πειρασμό «εξαγωγή της κρίσης», δεν είναι μικρή.
Αν λάβουμε υπόψη ότι, εκτός από την αυξανόμενη οικονομική και πολιτιστική διείσδυση στη Θράκη, επιχειρεί να αυξήσει και την πολιτική της επιρροή μέσω της αναβάθμισης της λειτουργίας του Προξενείου της στην περιοχή σε επίπεδο πρεσβείας, τότε τα μαντάτα δεν είναι και τόσον καλά.
Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, είναι πλέον ισχυρή η πιθανότητα, να ξεσπάσει, μετά από 160 χρόνια, ένας νέος Κριμαϊκός Πόλεμος. Η Ουκρανία δεν είναι μακριά μας, είναι δίπλα μας και οι δεσμοί που έχουμε μαζί της (με την Μαύρη Θάλασσα και τις γύρω από αυτήν περιοχές) είναι πανάρχαιοι.
Και δεν είναι μόνον η Ιστορία ούτε οι πολλοί Έλληνες που κατοικούν εκεί ούτε μόνο η επιχειρηματική δράση που έχουν αναπτύξει, τα τελευταία χρόνια, εταιρείες ελληνικών συμφερόντων, είναι και η γεωστρατηγική σημασία της περιοχής που, ανάλογα με την έκβαση των εξελίξεων, θα μας επηρεάσει. Ένας δεύτερος Ψυχρός Πόλεμος, μια ενεργειακή κρίση και μια άμεση εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ στα τεκταινόμενα θα τροποποιήσουν, επί τα χείρω, τα δεδομένα και για τη χώρα μας.
Σε άλλες εποχές και με άλλες εγχώριες πολιτικές ηγεσίες η επιβάρυνση του διεθνούς, άμεσου, περιβάλλοντός μας (Κύπρος, Τουρκία, Ουκρανία συν η Συρία) ίσως ήταν και μια ανέλπιστη ευκαιρία για αναβάθμιση της θέσης και του ρόλου της χώρας στην περιοχή και, μέσω αυτής, συνολικής διευθέτησης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει περιλαμβανομένης και της υπερχρέωσης.
Σε κάθε πάντως περίπτωση η επίλυση του «ελληνικού προβλήματος» αποκτά νέες παραμέτρους, οι οποίες πρέπει να τονιστούν από την ελληνική πλευρά και να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους εταίρους-δανειστές μας. Ενδεχομένως μια παρέμβαση, τώρα, των ΗΠΑ για την κρίση υπερχρέωσης του Νότου της Ευρώπης, να βοηθούσε σ” αυτή την κατεύθυνση και ίσως θα έπρεπε να επιδιωχθεί.
Δυστυχώς, την σήμερον ημέρα οι ελληνικές πολιτικές ελίτ έχουν άλλα σοβαρότερα προβλήματα να επιλύσουν: αν τα Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα θα πωλούνται εκτός φαρμακείων, αν για τις καθυστερήσεις στη διαθεσιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ευθύνεται ο Μιχελάκης ή ο Μητσοτάκης, αν ο Σταύρος Θεοδωράκης και το «Ποτάμι» του θα τα καταφέρουν καλύτερα από τον Μπίστη και την «Ελιά» να ανασυγκροτήσουν την Κεντροαριστερά, αν περισσότερες ψήφους, στο δήμο Αθηναίων, θα πάρει ο Σπηλιωτόπουλος ή ο Κακλαμάνης, αν διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Ν.Δ. είναι κάτω ή πάνω από τρεις μονάδες, αν ο Κασιδιάρης θα κάνει παρέα του Μιχαλολιάκου στη φυλακή (που δεν θα κάνει, για να σας δώσω και την είδηση) και άλλα τέτοια σοβαρά και ζέοντα προβλήματα. Δυστυχώς
matrix24