Τα όσα συνεχώς αποκαλύπτονται για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) δικαιώνουν εν μέρει και τη ρήση του Πάγκαλου: «όλοι μαζί τα φάγαμε». Όταν ο πρώην υπουργός είχα εκστομίσει τη φράση του είχα ασκήσει, μέσω άρθρου μου, δριμύτατη κριτική. Ο πυρήνας της κριτικής παραμένει, ό,τι δηλαδή αυτοί, που διαχρονικά άσκησαν εξουσία και διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, τα φάγανε και όχι ο απλός κόσμος.
Όμως, όπως καθημερινά αποδεικνύεται, και όχι ......
μόνον με τις ΜΚΟ, αλλά και με τις όζουσες υποθέσεις που διερευνά η δικαιοσύνη, ήταν αρκετοί αυτοί που έφαγαν. Το χέρι στο μέλι το έβαλαν πολλοί περισσότεροι απ” όσους μπορούσα να φανταστώ. Ακόμη και άνθρωποι που εμφανίζονταν ως υπεράνω υποψίας ή καλλιεργούσαν ένα προφίλ κήνσορα και τιμητή του δημοσίου βίου αποδεικνύεται ότι εμπλέκονται σε βρώμικες υποθέσεις.
Και προφανώς υπάρχουν κι άλλοι που τα ονόματά τους δεν έχουν ακόμη δει το φως της δημοσιότητας, αλλά ελπίζω, κάποια στιγμή, και ει δυνατόν σύντομα, να αποκαλυφθούν. Μάλιστα αν πιστέψουμε τα όσα λέγονται στο παρασκήνιο θα χρειαστεί να δημιουργηθεί ένα ξεχωριστό δικαστικό σώμα για να εξετάσει τις υποθέσεις και να φτιαχτούν διπλάσιες φυλακές από τις υπάρχουσες για να φιλοξενήσουν τους ενόχους.
Οι αποκαλύψεις δείχνουν ότι, εκτός από το σύστημα, είναι και ο λαός, «χαλασμένος». Το φαγοπότι, τα λαδώματα, η διαφθορά, η εξαγορά, η λαμογιά, το κλέψιμο φαίνεται να έχουν αλλοιώσει το DNA των Ελλήνων. Όχι όλων, αλλά πολλών. Και οπωσδήποτε περισσότερων απ” όσους μπορούσαμε να διανοηθούμε.
Αυτό βάζει ένα επιπρόσθετο καθήκον στους «αμόλυντους». Και πρωτίστως σ” αυτούς που εκ του νόμου έχουν την ευθύνη με πρώτους τους δικαστές. Θα πρέπει να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγεία. Δεν αρκεί να αλλάξει βάρδια η εξουσία, θα πρέπει το μαχαίρι της κάθαρσης να φτάσει μέχρι το μεδούλι. Και τελικά ναι, το μνημόνιο, εκτός από κατάρα μπορεί να είναι και ευκαιρία να καθαρίσει η ήρα απ” το στάρι.
Ακούω και διαβάζω ότι οι ΜΚΟ αποτελούν και διεθνή υποχρέωση της χώρας, είμαστε, λένε υποχρεωμένοι, να διαθέτουμε το 0,21% του ΑΕΠ σε τέτοιες δράσεις, επίσης λένε ότι πρέπει να προσέξουμε γιατί υπάρχουν και καλές ΜΚΟ και ως εκ τούτου δεν πρέπει να καούν μαζί με τα ξερά και τα χλωρά, ακόμη λένε ότι μέσω των ΜΚΟ το κράτος ασκούσε και πολιτικές, ιδιαίτερα στο εξωτερικό, που δεν μπορούσε το ίδιο, απευθείας, να κάνει. Δεκτά όλα αυτά.
Όμως κανένας δεν μας υποχρεώνει να είναι αυτές ανέλεγκτες έως ασύδοτες. Κανένας δεν μας υποχρεώνει να σπείρουμε στη χώρα εστίες διαφθοράς. Κανένας δεν μας υποχρεώνει να μοιράσουμε τα προγράμματα και το χρήμα σε φίλους, συγγενείς και (κομματικούς) συναγωνιστές.
Γι” αυτό, αυτά τα ορθολογικά, τ” ακούω βερεσέ. Ενδεχομένως οι ενστάσεις να κρύβουν και σκοπιμότητες. Πλέον, με τα όσα αποκαλύπτονται, οφείλουμε να είμαστε καχύποπτοι. Καμία εξαίρεση. Έλεγχος στα πάντα και σε όλους όσοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα. Έλαβε κάποιος χρήματα για κάποιο σκοπό, πρέπει να ξέρουμε ποιός τα έλαβε, γιατί τα έλαβε, που και πως τα ξόδεψε. Πρέπει να υπάρχουν εταιρείες, παραστατικά, έλεγχοι, φορολογία.
Κι όλα αυτά να μην αρχίσουν να ισχύουν από τούδε και στο εξής. Να μην υπάρχουν παραγραφές. Να ψηφιστεί από τη Βουλή αναγκαστικός νόμος, ναι, αναγκαστικός νόμος που να προβλέπει ότι η διερεύνηση (άρα και η τιμωρία για τυχόν παραβάσεις) αυτού του τύπου συναλλαγών με το δημόσιο ισχύει εις το διηνεκές και φυσικά να αίρονται οι όποιες αποσβεστικές προθεσμίες υπάρχουν για τα πολιτικά πρόσωπα. Μόνον έτσι μπορεί να μπει κάποια τάξη. Μόνον έτσι θα βρεθούν οι λαδιάρηδες και οι απατεώνες και θα τιμωρηθούν. Μόνον έτσι ο κόσμος θα πιστέψει ότι υπάρχει βούληση να παταχτούν τέτοια φαινόμενα και να τιμωρηθούν οι ένοχοι.
Όσο οι βουλευτές δεν το κάνουν, τόσο οι κυβερνήσεις θα συνεχίσουν το ίδιο γαϊτανάκι. Όσο δεν το κάνουν, τόσο το ανάθεμα θα πέφτει στους ίδιους ότι πίσω από τη διαφθορά κρύβονται οι ίδιοι οι πολιτικοί. Όσο δεν το κάνουν, τόσο το κομματικό σύστημα θα απαξιώνεται. Όσο δεν το κάνουν, τόσο θα ενισχύονται οι αντικοινοβουλευτικές και αντισυστημικές δυνάμεις. Όσο δεν το κάνουν, η ωχρά σπειροχαίτη του φασισμού θα εξαπλώνεται στο κοινωνικό σώμα και θα το κατατρώγει.
Και ας σταματήσουν πια και τα καθεστωτικά ΜΜΕ να μας λένε ότι φταίνε μόνον οι τάδε και όχι οι δείνα πολιτικοί. Ας σταματήσουν να ερευνούν τις υποθέσεις με σκοπιμότητες και στοχοποιήσεις. Όπως αποδεικνύεται δεν είναι ο Παπανδρέου και το υπουργείο Εξωτερικών. Είναι και ο Καραμανλής, είναι και ο Σημίτης, είναι σε όλα τα Υπουργεία. Είναι άνθρωποι απ” όλα τα κόμματα που άσκησαν εξουσία, ενδεχομένως και πολιτικοί ή παράγοντες που δεν ανήκουν στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ.
Και όταν λέω «είναι» δεν εννοώ, ειδικά για τους διατελέσαντες πρωθυπουργούς, ότι ήταν αυτοί που έβαλαν το χέρι στο μέλι. Ενδεχομένως και να μην γνώριζαν το βάθος και την έκταση της αθλιότητας. Συνήθως, αυτό που συμβαίνει, είναι οι παρακοιμώμενοι εμπίστων συνεργατών τους ή ακόμη και οι ίδιοι οι συνεργάτες τους και άνθρωποι του περιβάλλοντος τους, αυτοί που κάνουν τις βρομοδουλειές. Φυσικά αυτό δεν τους απαλλάσσει από τις ευθύνες τους. Όμως δεν μπορεί να υπάρχει μονομέρεια ή στοχοποίηση, γι” άλλους λόγους, στις αποκαλύψεις και στις έρευνες.
Ανοίγω εδώ μια παρένθεση για να αιτιολογήσω το «γι” άλλους λόγους»: Ο Παπανδρέου, ενδεχομένως, βρίσκεται πιο συχνά στο στόχαστρο επειδή σε αντίθεση με τον Καραμανλή και τον Σημίτη, συνεχίζει να δηλώνει πολιτικά «παρών» και όχι επειδή επί των ημερών του έγιναν τα πολλά σκάνδαλα. Κάθε άλλο. Και προφανώς επειδή η τρόικα ήλθε στη χώρα μας επί δικής του πρωθυπουργίας. Κλείνει η παρένθεση.
Ευτυχώς, και παρά τις όποιες υπερβολές, τα ΜΜΕ φαίνεται ότι αρχίζουν και βάζουν το νυστέρι της έρευνάς τους παντού. Και μακάρι να συνεχίσουν στην ίδια ρότα. Χωρίς διακρίσεις και σκοπιμότητες. Είναι μια ευκαιρία και γι” αυτά να ξανακερδίσουν ένα τμήμα της χαμένης αξιοπιστίας τους. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι τίμιοι δικαστές. Το ίδιο και οι, έστω λίγοι, έντιμοι πολιτικοί. Το ίδιο και οι υγιείς επιχειρηματίες. Σκούπα και φαράσι χρειάζεται. Παντού. Καθ” άπασαν την επικράτεια και σε όλους. Από τον λωποδύτη μέχρι τον μεγαλοαπατεώνα.
Δεν είναι μόνον το χρέος και τα ελλείμματα, είναι και η ανηθικότητα και η διαφθορά που πρέπει να εξαλειφθούν. Εξάλλου η γενικευμένη διαφθορά, η έκπτωση των ηθών, ο αμοραλισμός στην άσκηση της εξουσίας, η κομματοκρατία και η κλεπτοκρατία ήταν οι βασικές αιτίες που χρεοκόπησε το κράτος. Αν δεν καταπολεμηθούν αυτά δεν πρόκειται να ευδοκιμήσει καμία προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής ούτε μπορεί να υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση. Όσο η χώρα παραμένει βιλαέτι τόσο περισσότερο και γρηγορότερα θα μετατρέπεται σε αποικία χρέους και μπανανία…
matrix24