Πόσοι θέλουν να καταλάβουν τι σημαίνει -ιστορικά, πολιτικά, ιδεολογικά και αισθητικά- για τη Γ’ Ελληνική Δημοκρατία, να έχει κάποιον σαν τον Άδωνη Γεωργιάδη στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου; Μάλλον όσοι είχαν καταλάβει τι σήμαινε να τον έχει υφυπουργό ως προτεινόμενο απ' τον εταίρο Καρατζαφέρη -με τον.....
Βορίδη υπουργό- στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Ελάχιστοι. Δηλαδή ο Αλέκος Αλαβάνος και δυο-τρεις άλλοι. Και, πάντως, όχι ο Βενιζέλος και δυο-τρεις άλλοι.
Ο άνθρωπος είναι περφόρμερ. Όποιος τον βρίσκει του γούστου του μπορεί να τον απολαμβάνει. Το θέμα δεν είναι αν υπήρξε ακροδεξιός ή όχι. Είναι αυτό που υπάρχει σήμερα. Με το ίδιο ταμπεραμέντο που πουλάει, ωρυόμενος, βιβλία αρχαιοελληνικού και ιδεολογικού περιεχομένου από κάτι περιθωριακές συχνότητες, χρίστηκε επικοινωνιακή εμπροσθοφυλακή της ΝΔ, παίζοντας από τον «αντί-Κασιδιάρη» μέχρι τον «αντί-Λαφαζάνη». Η λούμπεν παρουσία του στα ΜΜΕ, αποδείχθηκε όμως πολιτικό προσόν του.
Το πακέτο της δημόσιας παρουσίας του, επιβραβεύτηκε με μια θέση στο υπουργικό συμβούλιο. Δηλαδή στη πιο ζόρικη περίοδό της η χώρα -για την ακρίβεια, η συγκυβέρνηση του χειρότερου ΠΑΣΟΚ με τη χειρότερη ΝΔ- αντιμετώπιζε έλλειψη υπουργού Υγείας. Και δεν πήραν καν το μήνυμα που ήλθε από εκεί που κανείς δεν το περίμενε: από τη Σοφία Βούλτεψη, η οποία πιστώνεται ότι έχασε τη μοναδική ευκαιρία στην πολιτική της σταδιοδρομία αρνούμενη να γίνει υφυπουργός του Άδωνη – και προς τιμήν της.
Πολιτικά η υπουργοποίηση του Άδωνη είναι συμβατή με το παρελθόν του Σαμαρά και εξυπηρετεί τη στρατηγική του. Πρακτικά υποδηλώνει την αδυναμία του Βενιζέλου να αντιληφθεί αυτή τη στρατηγική, η οποία μάλλον τον συμπεριλαμβάνει. Παρένθεση. Να δούμε πόσο πιο χαμηλά θα πέσει αυτός ο άνθρωπος, προκειμένου να συνεχίσει να «θυσιάζει τα προσόντα του» για τη χώρα. Ή μάλλον αν θα πέσει πιο χαμηλά από τον Πάγκαλο που θαυμάζει τον Άδωνη και καταχερίζει τον καθηγητή Μανιτάκη. Κλείνει η παρένθεση. Διαχειριστικά δεν σημαίνει τίποτε, γιατί ο Άδωνης δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Επικοινωνιακά όμως σημαίνει ότι κατασκευάσθηκε ένα νέο νόμισμα. Από τη μια πλευρά έχει έναν σόουμαν της Δεξιάς. Από την άλλη όμως έχει την παροιμία «εκεί που κρεμούσαν οι κλέφτες τ' άρματα, κρεμούν γύφτοι τα νταούλια».