Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Ένα απίθανα
φαιδρό παιχνίδι σπέκουλας, ακραίας υποκρισίας και παραπλάνησης από ένα καθεστώς
που βρίσκεται σε νευρική κρίση, εξαιτίας του πολιτικοοικονομικού αδιεξόδου που προκαλεί
η στρατηγική εσωτερικής υποτίμησης, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Αυτοί, που
το μόνο που έχουν πλέον στο μυαλό τους είναι πώς θα διασωθούν δια των εκλογών,
μετά το αντικειμενικό αδιέξοδο του ατομικού μηχανισμού προσαρμογής της Ελλάδας
στην ΟΝΕ, αναλώνουν τις.....
ισχνές δυνάμεις τους σε μια προσπάθεια να πείσουν τον
ελληνικό λαό πως αγωνίζονται σχεδόν αλτρουιστικά για να αποφύγουν τον «κίνδυνο διεξαγωγής
εκλογών», τις οποίες σύσσωμη η διαπλοκή εμφανίζει ως καταστροφή!
Το κακόγουστο
αυτό θέατρο των Συγκυβερνητών παραπέμπει ευθέως στα προηγούμενα καταστροφικά
σενάρια, επί των οποίων το κυρίαρχο πολιτικοοικονομικό καθεστώς στην Ελλάδα
δόμησε τον πολιτικό του λόγου και ανέπτυξε την εκλογική του πρακτική. Θυμάστε
φαντάζομαι την δαιμονοποίηση της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους και τις απειλές
που οι ίδιοι οι σημερινοί Συγκυβερνώντας εκτόξευσαν προς την ελληνική κοινωνία ως
προς το ενδεχόμενο αυτό, για να θεμελιώσουν και δρομολογήσουν ύπουλα την
πραγματικά καταστροφική για τους εργαζόμενους και τους μικροκεφαλαιούχους πολιτική
τους, ακριβώς δια της τραγικής και
καιροσκοπικής μορφής των αναδιαρθρώσεων του δημόσιου χρέους!
Η επικοινωνιακή
τακτική άρνησης των αναδιαρθρώσεων υπήρξε το προκάλυμμα που νομιμοποιούσε την
εμβάθυνση της εσωτερική υποτίμησης, με βουτιά του εθνικού εισοδήματος, αύξηση της
κοινωνικής ανισότητας, δραματική αύξηση της ανεργίας και αναπλήρωση του κατεστραμμένου
κεφαλαίου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, από την διαδικασία πτώχευσης, από τους
Έλληνες πολίτες σε ποσοστό μάλιστα 85%. Ενώ,
σήμερα, η τακτική άρνησης των δρομολογημένων εκλογών υποκρύπτει μια δραματική
εξέλιξη μετά από αυτές: την απόλυτη περιθωριοποίηση της χώρας στο πλαίσιο της ΕΕ
και την μερική και όχι ολοκληρωμένη παραμονή της χώρας μας στη ζώνη του ευρώ. Αυτό
συνεπάγεται περαιτέρω φτωχοποίηση, μακρόχρονη ευρωπροτεκτορατοποίηση και ακόμη
μεγαλύτερη κοινωνική ανισότητα, από την ευθύνη των οποίων επιχειρούν να
ξεφύγουν οι κυρίως υπεύθυνοι για την διαμόρφωση των συνθηκών πρόκλησής τους: οι
ηγεσίες ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
Όλοι οι
πρωταγωνιστές γνωρίζουν πως μόνον δια των εκλογών ή μιας τυπικής μεταβατικής
χούντας θα σωθούν. Μόνον που αυτό θα πρέπει να γίνει έτσι, ώστε να φανεί στο
εκλογικό σώμα πως πρόεκυψε παρά την θέλησή τους, ή καλύτερα παρά την σφοδρή αντίδρασή
τους και του αγώνα κυρίως των Σαμαρά και Βενιζέλου να σωθεί το success story μιας κυβέρνησης που είναι ασφαλώς μια…
άλλη πονεμένη ιστορία! Όλοι αυτοί που
δήθεν αγωνίζονται για να αποφευχθεί η πρόωρη διάλυση της βουλής, ουσιαστικά την
επιδιώκουν, αλλά έτσι ώστε αυτή να εξυπηρετήσει την ιδιοτελή τους πολιτική νομιμοποίηση
σε ό, τι αφορά στην προηγούμενη πολιτική τους συμπεριφορά, καθώς και την
διεκδίκηση της ψήφου του ελληνικού λαού εκ νέου στη βάση «είμαστε υπεύθυνοι και
κάναμε τα πάντα για να μην διεξαχθούν πρόωρα εκλογές»!
Η
κινδυνολογία περί πρόωρης προσφυγής στη κάλπη των γενικών εκλογών , δομεί την πολιτική
νομιμοποίηση της διεξαγωγής τους, λοιπόν, κυρίως για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι
η αλήθεια, ενώ τα υπόλοιπα είναι το θέατρο σκιών που επιχειρεί να διασκεδάσει αυτή
την αντικειμενικότητα. Με μια κουβέντα, οδεύουμε προς γενικές εκλογές με την
τακτική «τραβάτε με κι ας κλαίω». Αυτό σημαίνει πως επιδιώκω εκλογές, αλλά
ωστόσο θέλω ο λαός να νομίζει ότι αποστρέφομαι και μόνον την ιδέα των εκλογών, στις
οποίες να φανεί πως καταλήγω μετά από εξάντληση κάθε άλλης επιλογής και σαφώς
παρά την πατριωτική και κομματική μου βούληση! Αυτό αποκαλείται επίσης καραγκιοζιλίκι,
από το οποίο αν δεν ξεφύγει σύντομα η πολιτική στην Ελλάδα, θα καταντήσουμε ένας
μοιραίος λαός…