Υπόθεση ΟΑΕΔ :Σε όλα και από όλους χρειάζεται το μέτρο

Tου Πέτρου Τρουπιώτη

         Η «μίνι» ενδοκυβερνητική κρίση που προεκλίθη  από το αίτημα του υπουργού Εργασίας για παραίτηση του διοικητή του ΟΑΕΔ, οργανισμού που υπάγεται στις αρμοδιότητες του, έφερε και πάλι στην επιφάνεια μια σειρά από ζητήματα που αφορούν την κυβερνητική συνεργασία των κομμάτων αλλά και την λειτουργία της κυβέρνησης.

 Ζητήματα που, δεν έχουν λυθεί  μια και η συνεργασία και μάλιστα τριών κόμματων σε κυβερνητικό σχήμα είναι κάτι.......
πρωτόγνωρο και ακόμα « άγνωστο» για όλους.

    Έχουμε όμως εδώ να κάνουμε με βασικά λάθη Και από τις δυο πλευρές. Και όχι μόνον λάθη , αλλά και  παρουσίαση ορισμένων αντιλήψεων που επικρατούν στα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση. Αντιλήψεων που δεν αποτελούν θετικά στοιχεία για το μέλλον.

   Κατ αρχήν για όποιο λόγο και να έγινε , ακόμα και αν αποτελεί οδηγία του πρωθυπουργού , ο τρόπος που ζητήθηκε η παραίτηση του Διοικητή του ΟΑΕΔ, ήταν «κλασσικό σφάλμα». Και μάλιστα σφάλμα και επικοινωνιακό αλλά και  με ενδοκυβερνητικές επιπτώσεις.

  Γιατί έτσι όπως παρουσιάστηκε το θέμα, δηλαδή ως διένεξη υπουργού με διοικητή επειδή είναι από διαφορετικά κόμματα και θέλουν ο καθένας  να αποφασίσει ο ίδιος πως θα κατανεμηθούν θέσεις εργασίας ( άσχετα αν το θέμα είναι πραγματικό η όχι) προκάλεσε  μια μεγάλη ενόχληση στην κοινωνία. Και η ενόχληση είναι ιδιαίτερα έντονη μια και έχουμε να κάνουμε με θέσεις εργασίας σε μια εποχή που ένας στους τρεις έλληνες είναι άνεργος.

   Ο πολίτης θέλει να υπάρχουν θέσεις εργασίας και δεν ενδιαφέρεται ποιος θα τις «προωθήσει». Όταν μάλιστα ξεκινά και η συζήτηση για «κομματικά τρυκ» , τότε είναι σαφές ότι ο άνεργος πολίτης εξοργίζεται και μάλιστα δικαίως.

 Όποιος λοιπόν στέφτηκε να γίνει αυτή η κίνηση και να δημοσιοποιηθεί, έχει κάνει τραγικό επικοινωνιακό λάθος.

  Το δεύτερο ζήτημα που ανέκυψε είναι η ενδοκυβερνητική κρίση μια δεν είχε υπάρξει καμία ενημέρωση των δυο άλλων κόμματων ( ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) που μετέχουν στην κυβέρνηση . Μάλιστα ο συγκεκριμένος διοικητής , αξιοποίησε κατάλληλα το «λάθος « αυτό ωθώντας ουσιαστικά τα δυο αυτά κόμματα , ( που τον είχαν στηρίξει για να μείνει στην θέση) να αντιδράσουν και για λόγους αρχής. Κάτι βέβαια που βόλευε και τον ίδιο.

  Παράλληλα , όμως έγινε σαφές ότι υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος για να βρεθούν οι ισορροπίες στην κυβερνητική συνεργασία. Η μεν ΝΔ δια του υπουργού της έδρασε μονομερώς από την άλλη όμως τα αλλά κόμματα και κυρίως η ΔΗΜΑΡ , έδειξαν μια υπερβάλλουσα αντίδραση. Κάτι σαν να έλεγαν είμαστε και εμείς εδώ , έχουμε και εμείς εξουσία… κάτι βέβαια που δείχνει και ορισμένες παθογένειες των κόμματων αλλά και δημιουργεί πολύ άσχημη εικόνα προς τα έξω μια και δίνει το δικαίωμα στον ΣΥΡΙΖΑ , βασίμως, να μιλά  ότι « ο καυγάς είναι για το πάπλωμα»..

  Από την άλλη βέβαια υπάρχει και το απλό ερώτημα που έχει να κάνει με την λειτουργία της κυβέρνησης. Ένας υπουργός που δεν μπορεί να συνεργαστεί με διοικητή του οργανισμού του , τι πρέπει να κάνει. Μήπως η «συγκατοίκηση», βλάπτει την αποτελεσματικότητα;

Οι υπουργοί έχουν αρμοδιότητες και ποιες;

 Τα κόμματα που συνεργάζονται στην κυβέρνηση θα πρέπει να λύσουν άμεσα ορισμένα τέτοια ζητήματα. Αλλά θα πρέπει να σταματήσουν να λειτουργούν ως μονοκράτορες όμως και άλλα θα πρέπει να σταματήσουν να έχουν το σύνδρομο του « καταδιωκομένου» , να βλέπουν παντού εχθρούς και κυρίως να θέλουν να έχουν λόγο για όλα, ακόμα και πολύ πάνω από τα εκλογικά τους ποσοστά.

 Σε όλα και από όλους χρειάζεται το μέτρο.

ptroupiotis@yahoo.gr