Τελικά φαίνεται ότι η ”σοβαρότητα” είναι μία από τις πολλές λέξεις της Ελληνικής γλώσσας που επιδέχεται διάφορες ερμηνείες ανάλογες ή σχετικές με τον κρίνοντα ή τον κρινόμενο. Σοβαρός π.χ. θεωρείται αυτός που λέει λίγα λόγια, ή αυτός που τηρεί τις υποσχέσεις του κλπ., χωρίς όμως τίποτα να είναι και απόλυτο, γιατί πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν, εξ’ ου και παροιμία, ”Θεωρία Επισκόπου και καρδία Μυλωνά”.
Πάντως και αυτό είναι γενικώς αποδεκτό, το χαρακτηριστικό αυτό κατατάσσεται στα...........
έμφυτα προτερήματα των ανθρώπων και θεωρείται ως προαπαιτούμενο προσόν, κυρίως, στα άτομα που δραστηριοποιούνται σε θέσεις της κρατικής εξουσίας. Και από εδώ αρχίζουν τα δύσκολα και πολλές φορές φαιδρά, κυρίως, γι’ αυτούς που χρειάζονται μεν αλλά στερούνται αυτού του προτερήματος, προκειμένου να επιτύχουν τους στόχο τους, στον τομέα αυτό. Θυμηθείτε τις εμφανίσεις των ηγετών παλαιοτέρων ετών και αιώνων με τα λοφία, τα ψηλά καπέλα και τα παράσημα, βάρους πολλών κιλών.
Σήμερα οι εμφανίσεις, προς εντυπωσιασμό του ”πλήθους” (παλαιότερα υπηκόων) έχουν σχεδόν εξαφανιστεί στον κλάδο της πολιτικής εξουσίας και έχουν αντικατασταθεί είτε με ”μεγαλοπρεπές” ύφος, είτε με πομπώδεις εκφράσεις. Και εάν η όλη ιστορία περιοριζόταν στα ”θεατρικά δρώμενα” (καλλιτεχνική έκφραση της μόδας), χωρίς ουσιαστικές συνέπειες για τον Λαό, τότε και με κάποια δόση ”κατανόησης”, θα μπορούσαμε να πούμε, ε’, άστον… δεν πειράζει, εάν μάλιστα το ”άτομο” παρουσίαζε συγχρόνως και κάποιο έργο, Όταν όμως ούτε αυτό; Και εδώ συναντάμε τον κ. Ρουπακιώτη, υπουργό Δικαιοσύνης, … χωρίς λοφία και παράσημα ”επί σκηνής”, αλλά με υπερβάλλοντα στόμφο ύφους και λόγου, ευθέως αντίθετου προς την ουσία του έργου του.
Ο λόγος περί του προσφάτως ψηφισθέντος νόμου (4139/13)
ο οποίος ”εξιδανικεύει” σε επίπεδο ”ευγνωμοσύνης” την δωροδοκία (”δεν συνιστά” λέει ”δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης”!).
Αυτό λέει ο νόμος, που υπέγραψε, ως αρμόδιος υπουργός, ο κ. Ρουπακιώτης. Τώρα,
αν κάποιος θελήσει να ρωτήσει τον υπουργό, τι σημαίνει ”απλή υλική παροχή”, δεν
μπορεί να το κάνει γιατί ποτέ υπουργός δεν απαντά, σύμφωνα με ”πρωτόκολλο
υψηλών προσώπων”, απ’ ευθείας στον πολίτη. Αλλά κι’ αν μπορούσε, πολύ φοβούμαι,
ότι θα το μετάνιωνε πικρά, γιατί μπορεί να έπαιρνε μια απάντηση σαν κι’ αυτή
που πείρε ο δημοσιογράφος που τον ρώτησε: ”γιατί κ. Υπουργέ διαγράψατε από την
παραπάνω φράση την διευκρίνιση του συντάκτη του Νόμου, του καθηγητή κ. Πανούση,
το ”άνευ οικονομικής αξίας”, απάντησε ”μεγαλοπρεπώς” αλλά όχι και αξιοπρεπώς, ”…
μα υπάρχει δώρο χωρίς χρηματική αξία;”, δηλαδή… σκάσε και σκάβε…
Την ίδια απάντηση, προφανώς, θα έπαιρνε κι’ αν τον ρωτούσε: γιατί
απαλλάξατε από τις ευθύνες τις Τράπεζες που δώσανε τα δάνεια (δανεικά και
αγύριστα…) στα κόμματα, και επίσης την ίδια απάντηση θα παίρνατε αν ρωτούσατε:
γιατί νοιαζόσαστε τόσο πολύ για τους κλέφτες του δημοσίου. Αρκεί να διαβάσετε
την προχθεσινή του σχετική δήλωση που έλεγε:
”Βρίσκονται πολλοί υπό τον
τρόμο των επίορκων υπαλλήλων. Θέλω να καταθέσω με σεβασμό στο κοινοβούλιο. Όσο
είσαστε αντίθετοι είμαι και εγώ αντίθετος να συνεχίζουν να ασκούν καθήκοντα
όποιοι έχουν παραβιάσει το νόμο. Είτε έχουν διαπράξει ποινικά αδικήματα είτε
πειθαρχικά παραπτώματα. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να χαρακτηρίζουμε τους
πάντες επίορκους, μου δίνεται η δυνατότητα να σκεφτώ ότι δημιουργούμε ένα
ψυχολογικό κλίμα επίορκων που εγώ στα όσα χρόνια ασκώ τη δικηγορία για πρώτη
φορά ακούω με τέτοια ένταση. Να δημιουργείται, δηλαδή, ένα ψυχολογικό κλίμα που
αποβαίνει σε βάρος της ευρυθμίας της διοίκησης και της ηρεμίας των ίδιων των
υπαλλήλων. Ας μιλήσουμε λοιπόν για εκείνους που παρανόμησαν και διέπραξαν ποινικά
αδικήματα ή βαριά πειθαρχικά παραπτώματα. Αυτοί δεν έχουν θέση στο δημόσιο. Να αποφύγουμε όμως αυτόν τον τρόμο των
επίορκων διότι δημιουργεί κακό και στη δημόσια διοίκηση αλλά και στην ηρεμία εκτέλεσης των καθηκόντων των υπαλλήλων”.
Αν δεν σας προσβάλουν όλα αυτά και αν καταλάβατε το νόημα της φράσης ”Βρίσκονται
πολλοί υπό τον τρόμο των επίορκων υπαλλήλων, αν εννοεί δηλαδή τους επίορκους που δεν
έχουν πιαστεί ακόμα και φοβόνται μήπως ανακαλυφθούν;), τότε συνεχίστε να θέλετε να… ρωτήσετε. Εγώ απλώς,
αιθεροβατώντας (αξέχαστε Αντρέα, πόσο θα σε πληρώνουμε ακόμα…), θα πω: υπομονή,
μπόρα είναι, θα περάσει. Κι’ άλλοι στο παρελθόν είχαν το ανάλογο ”ύφος και ήθος”
και ”φρόντισαν” ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο… και σήμερα ”βολεύονται” μ’ ένα
5,5%. Αυτά και πολλά είναι για τον κ.Ρουπακιώτη, πριν κλείσω όμως αυτό το
σημείωμα θα ήθελα να ρωτήσω αυτούς που ψήφισαν, στην Βουλή, αυτόν τον νόμο.
Ψηφίσατε βρε παλικάρια κατά συνείδησην… όπως πάντα… ;