Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης
Σχολιανά 187
Ο
Βεσμασιανός ζητά απ’ το συγκλητικό Πρίσκο τον Ελουίδιο να απόσχει από
κάποια συνεδρίαση της Συγκλήτου, γιατί, ως φαίνεται, ο τελευταίος, δεν
θα τον υποστήριζε σε κάποια σπουδαία υπόθεση.
Πρίσκος ο Ελουίδιος : «Είναι στο χέρι σου να μη μ’ αφήσεις να είμαι συγκλητικός. για όσο, όμως, είμαι, πρέπει να πηγαίνω».
Βεσμασιανός : «Πήγαινε, αλλά, όταν μπεις μέσα μη μιλήσεις».
Πρίσκος ο Ελουίδιος : «Μη με ρωτάς και δεν θα μιλήσω».
Βεσμασιανός : «Πρέπει, όμως, να σε ρωτήσω».
Πρίσκος ο Ελουίδιος : «Κι εγώ να πω αυτό που μου φαίνεται δίκαιο».
Βεσμασιανός : «Αν όμως το πεις, θα σε σκοτώσω».
Πρίσκος
ο Ελουίδιος : «Πότε, λοιπόν, σου είπα ότι είμαι αθάνατος; Κι εσύ θα
κάνεις το δικό σου κι εγώ το δικό μου. Δική σου υπόθεση είναι να με
σκοτώσεις, ενώ δική μου να πεθάνω χωρίς να τρέμω. Δική σου να με
εξορίσεις, ενώ δική μου να φύγω χωρίς να λυπάμαι».
Επίκτητος : Διατριβή Α΄, Εκδόσεις Ζήτρος, Αθήνα
Συζητείται
τούτη την εβδομάδα στη Βουλή το φορολογικό νομοσχέδιο της
««κυβέρνησης»» (τα διπλά εισαγωγικά δεν είναι λάθος : θα εξηγηθούν
παρακάτω).
Δεν
θα μείνω σ’ αυτό το εξάμβλωμα, που καλείται «φορολογικό νομοσχέδιο» και
που διεκδικεί –και θα τον λάβει τελικά- τον...............
τίτλο του Νόμου της
Ελληνικής «Δημοκρατίας». Είναι δεν εμφανώς εξάμβλωμα, διότι δεν είναι
παρά μια ΕΝΤΟΛΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΖΥΓΙΩΝ, τίποτα
περισσότερο τίποτα λιγότερο, και είμαι από τώρα βέβαιος το τι φλυαρίες
πρόκειται να ακουστούν στη Βουλή π’ όσους θα έχουν το θλιβερό καθήκον να
υποστηρίξουν ένα νομοσχέδιο που ζητά περισσότερο αίμα απ’ τους ίδιους
αυτούς που συστηματικά σφαγιάζονται τα δύο τελευταία χρόνια, όπως είμαι
βέβαιος, το πόσο ανέξοδα, ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ, θα δοθούν υποσχέσεις για
μια μελλοντική δικαιότερη μεταχείριση των συστηματικά σφαγιαζομένων, το
πόσο «λυπημένοι» θα είναι που θα μπήξουν γι’ ακόμα μια φορά το μαχαίρι
στο στήθος των συνήθων υποζυγίων, το πόσο αναπόφευκτο όμως είναι αυτό
ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥΣ, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.
Αναφερθήκαμε παραπάνω στη ««Κυβέρνηση»» και στη «Δημοκρατία».
««Κυβέρνηση»» σε (διπλά) εισαγωγικά…
«Δημοκρατία» σε εισαγωγικά…
Διότι
φυσικά, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΕΙΝΑΙ μια χώρα που τελεί υπό καθεστώς ΚΑΤΟΧΗΣ,
και για όσους δυσφορούν με τη λέξη αυτή, ας χρησιμοποιήσω τη λέξη που
και οι ίδιοι χρησιμοποιούν : ΑΠΟΙΚΙΑ ΧΡΕΟΥΣ, ένας όρος που ίσως να μην
το αντιλαμβάνονται, αλλά είναι χειρότερος απ΄ τη λέξη «ΚΑΤΟΧΗ». Διότι
όντας υπό κατοχή, ΚΡΑΤΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, ενώ με τον όρο
«ΑΠΟΙΚΙΑ ΧΡΕΟΥΣ» ήδη ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ ΚΑΙ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ
ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΕ Ο,ΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ.
Και
φυσικά, αρνούμενοι ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μας είναι ζωντανή στη χώρα μας,
κάτω απ’ το καθεστώς της ΞΕΝΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ, αρνούμαι κι ότι, κάτω από ένα
τέτοιο καθεστώς, είναι δυνατόν να έχω και ΕΘΝΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
Ειδικώς
δε ως προς τη «κυβέρνηση», έθεσαν διπλά εισαγωγικά, διότι υπάρχει και
μια δεύτερη ΕΞ ΙΣΟΥ ΣΟΒΑΡΗ ΑΙΤΙΑΣΗ αμφισβήτησης της νομιμοποίησής της. Η
αμφισβήτηση προέρχεται, από το γεγονός ότι η κυβέρνηση απώλεσε ΤΗΝ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗ της την επομένη κι΄όλας των πρόσφατων εκλογών,
ΔΙΟΤΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΟΥ ΣΥΝΕΦΩΝΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ
ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΝ ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ
ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΜΕΤΑΚΛΟΓΙΚΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ
ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ. Συνεπώς, η κυβέρνηση τούτη, ΟΠΩΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ, κυβερνά χωρίς την κατά τα
ανωτέρω δεδηλωμένη, με ό,τι αυτό σημαίνει.
Η
ίδια έλλειψη της κατά τα ανωτέρω δεδηλωμένης ισχύει και για τη
κοινοβουλευτική πλειοψηφία, διότι υποθέτω, ότι ΟΥΔΕΙΣ εκ των βουλευτών
που την απαρτίζουν, εξελέγη υποσχόμενος ότι θα στηρίξει μια κυβέρνηση
που θα εφάρμοζε ό,τι και η παρούσα, δηλαδή, ΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ από όσα
υποσχέθηκε στο λαό.
Ούτως
εχόντων των πραγμάτων, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, τίθεται
ένα σοβαρό ζήτημα : το ζήτημα του εάν θα έπρεπε να μετέχει ΤΩΝ
ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ, υπό καθεστώς ΞΕΝΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ της χώρας, έστω
κι αν μετέχει για να «εξηγήσει» γιατί καταψηφίζει το κάθε νομοσχέδιο
που εισάγεται προς συζήτηση στη Βουλή, ΑΠΟ ΤΗ ΞΕΝΗ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΔΙΑ
ΧΕΙΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ««ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ»».
Από
πότε ΝΟΜΙΜΕΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ μιας χώρας, νομιμοποιούνται οι
ίδιες να συζητούν ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ
ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ, ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ
ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΗΣ ΞΕΝΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΔΙΑ
ΧΕΙΡΟΣ «ΕΘΝΙΚΗΣ» ««ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ»»;
Ακούω
δε, ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση θα καταθέσει τη δική της
«αντιπρόταση». Μα, συγγνώμη, δηλαδή. Θα την καταθέσει σε ποιόν; Αν είναι
να την καταθέσει στη ««κυβέρνηση»», μα, δεν γνωρίζει ότι στην ουσία
αυτή θα κριθεί και αξιολογηθεί ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ από τη ξένη Τρόϊκα, όσο
κι αν θα φαίνεται ότι απορρίπτεται (ή όχι) απ’ τη ««κυβέρνηση»»; Στην
απίθανη περίπτωση που η ξένη Τρόϊκα θα την έκανε δεκτή, θα υπήρχε καμιά
δυνατότητα η ελληνική ««κυβέρνηση»» να την απορρίψει; Και βεβαίως το
ακριβώς αντίθετο.
Εφ΄
όσον αναγνωρίζεται (από την Αντιπολίτευση) ότι η (ξένη) Τρόϊκα δεν έχει
καμία εξουσία πάνω σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας, και καμία εξουσία
πάνω στο ΠΩΣ η Ελληνική Δημοκρατία είναι διατεθειμένη να αντιμετωπίσει
τα οικονομικά της προβλήματα, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ
ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ χάριν των συμφερόντων των ξένων δανειστών, αλλά,
ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΗΣΤΑ ΗΘΗ, όπως αυτά εδώ και διεθνώς
αναγνωρίζονται, η εξυπηρέτηση των δανειστών θα γίνει ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ
ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΈΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΑΠΌ ΑΛΛΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ,
ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, κι αναφέρομαι βεβαίως στη
Γερμανία, διότι οι υπόλοιποι απλώς την ακολουθούν χωρίς διάθεση
ιδιαίτερης αντίδρασης, ως και δουλόφρονα, πλην, είναι αλήθεια, της
Βρετανίας, τότε, υπ’ αυτές τις συνθήκες και προϋποθέσεις, Η
ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΗ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΕΜΜΕΣΩΣ ΜΕΝ ΠΛΗΝ ΣΑΦΩΣ
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ ΤΗΣ ΞΕΝΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ.
Η
αντιπολίτευση, πρέπει να αφήσει τη φιλομνημονιακή κυβερνητική
πλειοψηφία στη Βουλή, να συζητά μόνη της τα όσα εισηγείται η κυβέρνηση,
και να αποτελεί τον μοναδικό συνομιλητή της ξένης κατοχικής δύναμης,
εφόσον το επιθυμούν για τους δικούς τους λόγους, διότι, π.χ., έτσι
αισθάνονται ότι εξυπηρετούν τη χώρα, κ.λπ.
Η
ίδια η συζήτηση καθαυτή, επί προτάσεων του συνομιλητή, νομιμοποιεί τον
συνομιλητή, ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΛΩΜΕΝΗ Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΟΥΝ. Έχει
σημασία να γίνει κατανοητό στον ΞΕΝΟ ΕΙΣΒΟΛΕΑ, ότι Η ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΑ
ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ, ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΑ ΤΙΠΟΤΑ ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΤΟΧΗΣ.
Είμαι
απόλυτα πεπεισμένος, κάτι άλλωστε που από τη πρώτη στιγμή έχω
υποστηρίξει, από τότε που μπήκαμε στο Μνημόνιο, ότι αν οι ξένοι
τοκογλύφοι έβρισκαν μπροστά τους, ΟΧΙ ΣΥΣΣΩΜΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, αυτό
θα ήταν το ιδανικό, ΜΑ, ΕΣΤΩ, ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΜΟΝΟ, (τότε, να θυμίσω,
ήταν και Νέα Δημοκρατία και η Δημοκρατική Αριστερά σ΄ εκείνους ζητούσαν
την καταψήφιση απ’ την Ελληνική Βουλή του Μνημονίου, του Μεσοπροθέσμου,
κ.λπ.), ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ, ΒΕΒΑΙΩΣ ΕΠ’
ΩΦΕΛΕΙΑ ΜΑΣ…
Περίπου ένα χρόνο πριν, στις 2/1/2011, πάλι απ’ το «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ», δημοσίευα το άρθρο μου «2011 : Προς ένα Νέο Ανένδοτο Αγώνα»
στο οποίο εισηγούμουν τη κήρυξη Ανένδοτου Αγώνα κατά της ΞΕΝΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ, της τελευταίας νοούμενης ως την κατάσταση
εκείνη, κατά την οποία μέσω της ΕΚΧΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
ΕΚΧΩΡΗΘΗΚΕ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΔΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ
ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΠΛΗΡΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΑΦΟΥ ΜΕΧΡΙ ΜΕΝ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 2012 ΔΕΝ
ΕΡΩΤΑΤΟ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ, ΑΠΌ ΔΕΝ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 2012,
ΟΤΑΝ ΕΡΩΤΗΘΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ, ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΒΙΑΣΘΗΚΕ
ΑΦΟΥ, ΚΑΙ ΠΑΛΙ, Η ΝΥΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΥΒΕΡΝΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΑΛΛΟ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ, ΔΗΛΑΔΗ, ΚΥΒΕΡΝΑ ΜΕ ΥΦΑΡΠΑΓΜΕΝΗ ΨΗΦΟ.
Ένας Ανένδοτος Αγώνας είναι αναγκαίος.
Ανάμεσα σε άλλα, έγραφα τότε :
Ανένδοτος Αγώνας για να καταστεί η υπόθεση της Εθνικής Ανεξαρτησίας μας αγαθό αδιαπραγμάτευτο για οποιονδήποτε λόγο.
Ανένδοτος
Αγώνας για να καταστεί η υπόθεση της Διαχείριση των του οίκου μας,
υπόθεση δική μας, του λαού μας και των οργάνων της Δημοκρατίας μας.
Ανένδοτος Αγώνας, για να επιβιώσει πρώτα ο λαός, κι ύστερα οι αριθμοί.
Ανένδοτος Αγώνας, έως ότου τερματιστεί ο βομβαρδισμός της ψυχής του Έλληνα με βόμβες Φόβου, Ντροπής και Εξευτελισμού.
Ανένδοτος
Αγώνας έως ότου τερματιστεί η βαρβαρότητα της καθιερωμένης ιστορικής
μεθόδου συμμετοχής στα δημόσια βάρη κατά τρόπο αντιστρόφως ανάλογο των
πραγματικών δυνατοτήτων του καθενός.
Ανένδοτος
Αγώνας έως ότου το υπεξεραιθέν, άλλως κλαπέν, άλλως ληστευθέν χρήμα
επιστρέψει στο δημόσιο ταμείο, και οι ένοχοι οδηγηθούν στη φυλακή.
Ανένδοτος
Αγώνα για την ουσιαστική διάκριση και λειτουργία των εξουσιών, και
πλήρης λειτουργική αποδέσμευση της Νομοθετικής και Δικαστικής εξουσίας
από την Εκτελεστική. Η Ηγεσία της Δικαστικής Εξουσίας να αναδεικνύεται
ταυτόχρονα με τις εθνικές εκλογές απ’ ευθείας από τον Λαό.
Ανένδοτος
Αγώνας έως ότου ρυθμιστεί νομοθετικά το ζήτημα της μετεκλογικής
κυβερνητικής συνέπειας του κάθε κόμματος που κυβερνά, σε σχέση με το
προεκλογικό του πρόγραμμα, σε τρόπο ώστε, αν προκύπτει υπαίτια διάσταση,
αυτομάτως να οδηγούμαστε σε νέες εκλογές όπου το κόμμα από το οποίο
προήλθε η κυβέρνηση που καταργήθηκε γι’ αυτό τον λόγο, με βάση ρητές
διατάξεις του εκλογικού νόμου, θα έχει ειδική δυσμενή αντιμετώπιση,
τουλάχιστον για την πρώτη εκλογική διαδικασία αμέσως μετά τη πτώση της
κυβέρνησης.
Ανένδοτος
Αγώνας έως ότου γίνει πραγματικότητα η ουσιαστική συμμετοχή του Λαού
στη διακυβέρνηση του τόπου και άρα στη χάραξη των προοπτικών του, μέσω
υποχρεωτικών δημοψηφισμάτων για όλα τα εθνικώς σημαντικά θέματα.
Ανένδοτος
Αγώνας, με την αποχή όλων των κομμάτων από τη Βουλή για κάθε θέμα που
άπτεται ζητήματος αφορώντος την Τρόϊκα και το Μνημόνιο, έως ότου η χώρα
ανακτήσει ΠΛΗΡΩΣ την εθνική της ανεξαρτησία έναντι των δανειστών της,
έτσι ώστε αν μη βρίσκεται πλέον συνομιλητής με Δυνάμεις τέτοιας
αντίληψης και νοοτροπίας για τη τύχη ολόκληρων λαών, κάτι που θα
ενισχύει και την ίδια τη κυβέρνηση έναντι της Τρόϊκας. Το ερώτημα «ποιος
κυβερνά αυτό το τόπο», δεν θα πρέπει να περιέχει κανένα δίλημμα.
Ανένδοτος
Αγώνας, έως ότου τούτος ο λαός υποχρεώσει το Πορφυριάτο να περιοριστεί
στη διαχείριση των αριθμών και όχι των ανθρώπων χάριν της ευημερίας των
αριθμών.
Στο
παραπάνω άρθρο μου απευθυνόμουν και στη κυβέρνηση του τόπου μου.
απευθύνομαι εκ νέου σ’ αυτή, επαναλαμβάνοντας όσα τότε έγραφα :
Ζητώ
από τη κυβέρνηση του τόπου μας, να γίνει κι η ίδια «συνοδοιπόρος» σ’
αυτό τον Ανένδοτο Αγώνα, με την απλή δήλωση προς την Τρόϊκα ότι πλέον η
πολιτική και κοινωνική ανοχή του τόπου προς το Μνημόνιο εξαντλήθηκε και
επομένως, δεν μπορεί αζημίως για τη χώρα να πολιτεύεται χωρίς την λαϊκή
και κοινωνική δεδηλωμένη, η οποία σε εκλογικό επίπεδο δόθηκε για άλλο
κυβερνητικό πρόγραμμα. Δοθέντος μάλιστα τούτου του τελευταίου, επιβάλλει
μια ώρα νωρίτερα η κυβέρνηση είτε να προσφύγει χωρίς εκλογές στη λαϊκή
ετυμηγορία μέσω δημοψηφίσματος στο λαό ώστε ο τελευταίος να εγκρίνει ή
όχι τις τρέχουσες συνολικές της επιλογές, είτε να προσφύγει σε
βουλευτικές εκλογές, προκειμένου να παρουσιάσει το νέο της πρόγραμμα, το
οποίο απέχει παρασάγγας του δικού της προεκλογικού προγράμματος.
ΕΚΛΟΓΕΣ
ΤΩΡΑ, ή, αλλιώς, ΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΤΟΛΗ ΠΟΥ ΤΗΣ
ΔΟΘΗΚΕ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 2012 ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ, ΟΤΑΝ ΥΠΕΡΨΗΦΙΖΕ ΤΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ.