Οι εν λόγω συμφωνίες, αλλά και η ελληνική, έχουν μπει στο μικροσκόπιο διεθνών Οργανισμών, οι οποίοι αφενός αναδεικνύουν τις «τρύπες» σε αυτές τις συμβάσεις αφετέρου τονίζουν ότι τα δημοσιονομικά οφέλη για τις χώρες είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Ειδικά όσον αφορά στην Ελλάδα, υπολογίζεται ότι τα κεφάλαια προς φορολόγηση είναι περίπου 2,7 δισ ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι το μέγιστο δημοσιονομικό όφελος για τον ελληνικό Προϋπολογισμό δεν θα ξεπεράσει τα 650 εκατ. ευρώ.
Όσον αφορά στις «τρύπες» των σχετικών συμφωνιών, ακόμα και ο Γιάννης Στουρνάρας απαντώντας σε ερώτηση στη Βουλή, παραδέχθηκε ότι υπάρχουν πολλές. Ειδικότερα, από αυτές εξαιρούνται:
νομικά μορφώματα π.χ. ιδρύματα
ασφαλιστικές εταιρίες, οι οποίες λειτουργούν ως ενδιάμεσοι μεταξύ των καταθετών και των Αρχών
εταιρίες με υποτιθέμενο εμπορικό σκοπό και έδρα σε φορολογικό παράδεισο, οι οποίες υποκρύπτουν φυσικό πρόσωπο
θυρίδες και αποδόσεις που δεν χαρακτηρίζονται τόκοι καταθέσεων
λογαριασμοί με «παγωμένη» απόδοση, οι οποίοι δίνουν τη δυνατότητα μεταγενέστερης κεφαλαιοποίησης των τόκων υπό τη μορφή π.χ. σύνταξης
Επιπλέον, η υπογραφή της σύμβασης δεν θα δώσει την ευκαιρία στις ελεγκτικές υπηρεσίες να «ξεσκονίσουν» τους εν λόγω καταθέτες, όπως μπορεί να συμβεί στη περίπτωση της λίστας Λαγκάρντ, καθώς δεν θα δοθούν τα ονοματεπώνυμα των φυσικών προσώπων. Αρκεί να ανατρέξει, βέβαια, κανείς στα στοιχεία των Ελβετικών Αρχών για να δει πως καλύπτονται από το ελβετικό απόρρητο οι καταθέτες. Το 2009 μόλις 70 Έλληνες είχαν δηλώσει ότι έχουν τόκους από καταθέσεις στην Ελβετία, για να φτάσουμε το 2011 στους 1.360!!!!