Το πρώτο μεγάλο βήμα στην προσπάθεια του να γίνει
ενιαίο κόμμα (με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον συγκεκριμένο πολιτικό και κοινωνικό
χώρο) κάνει από χθες ως και αύριο ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πανελλαδική του συνδιάσκεψη.
Μια συνδιάσκεψη μέσα από την οποία, ο Πρόεδρος
του και γενικότερα η πλειοψηφούσα στα όργανα τουλάχιστον, ομάδα, θα προσπαθήσει
να ξεπεράσει με τις μικρότερες δυνατές εντάσσεις και συγκρούσεις τις διαφωνίες
που υπάρχουν για το εγχείρημα , τον τρόπο συγκρότηση...........ς του νέου κόμματος και γενικότερα
την ιδεολογική και πολιτική του κατεύθυνση αλλά και την οργανωτική του συγκρότηση.
Και μην νομίζετε ότι αυτό το τελευταίο, η οργανωτική
συγκρότηση δηλαδή, είναι το μικρότερο ζήτημα. Για τον συγκεκριμένο χώρο και την
φιλοσοφία που «κουβαλά» είναι ίσως όχι απλώς μεγάλο θέμα αλλά μπορεί να είναι και κυρίαρχο για μεγάλα κομμάτια του, τουλάχιστον.
Οι ισορροπίες , η ελευθερία απόψεων ,θέσεων
και συμπεριφορών, καθορίζουν εδώ και χρόνια τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Και
είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό το παρελθόν να χωρέσει στα πλαίσια ενός παραδοσιακού,
λενινιστικού τύπου ( ή όπως αυτό μεταλλάχθηκε
από την δυτική σοσιαλδημοκρατία) κόμματος.
Πέρα πάντως από το οργανωτικό του πράγματος,
το οποίο δεν είναι μικρό ως πρόβλημα και βέβαια συνδέεται άμεσα με το όλο ζήτημα
της πολίτικης και ιδεολογικής κατεύθυνσης, στον Σύριζα πρέπει να καταλήξουν προς
ποια κατεύθυνση θα κινηθούν.
Θα κινηθούν δηλαδή στην κατεύθυνση της συγκρότησης
ενός πολυσυλλεκτικού κομματικού μηχανισμού, που θα έχει προοπτικές να διεκδικήσει
την εξουσία η έστω την πρώτη εκλογικά θέση με σοβαρές αξιώσεις η θα κινηθεί στην λογική ενός ενιαίου με μεγάλες διαχωριστικές
γραμμές μεν και οργανωτικά και ιδεολογικό-πολιτικά, κάτι που σημαίνει ότι στο άμεσο
μέλλον θα αρχίσει η φθορά προς κάθε κατεύθυνση.
Όσο και αν φαίνεται αυτή την στιγμή που δημοκοπικά
ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στα πολύ πάνω του, οξύμωρο, έχει αρχίσει η ώρα της κρίσης
για το κόμμα αυτό που για συγκυριακούς λόγους, είναι σαφές, ξεπετάχτηκε από το σημείο
μεταξύ εκλογικής φθοράς και αφθαρσίας να βρεθεί στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το σοκ, πολιτικό, κοινωνικό αλλά και πολιτισμικό
για τον ίδιο το χώρο ήταν και συνεχίζει να είναι τεράστιο.
Κάποιοι μάλιστα θεώρησαν πως ορισμένες ακραίες
λογικές και πρακτικές , επιβεβαιώθηκαν από την κρίση του λαού, ενώ αντίθετα, η «αμνησία»
των πολιτών λογά της αντίθεσης προς το ΠΑΣΟΚ και την καταστροφική οικονομική πολιτική
και στρατηγική του, του εκτίναξαν τα ποσοστά.
Όσο και αν φαίνεται , λοιπόν σήμερα περίεργο,
η έναρξης της «ομογενοποίησης» των διαφόρων ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί μεσοπρόθεσμα
(αν όχι και κοντοπροθεσμα) σε εκ νέου συρρίκνωση του συγκεκριμένου χώρου. Είτε γιατί
εάν οδηγηθεί σε ένα πολυσυλλεκτικό σοσιαλδημοκρατικού τύπου κόμμα, δεν θα μπορέσει
να αντέξει ο σκληρός πυρήνας του την μετάλλαξη αυτή , που πρακτικά θα σημάνει
και την κυριαρχία προσώπων, δυνάμεων και πρακτικών του «παλαιού ΠΑΣΟΚ» και θα αρχίσουν
τα διαλυτικά φαινόμενα είτε, γιατί αν συνεχίσει να εμμένει στην σημερινή λογική
, που πολλές φόρες σε θέματα και πρακτικές αλλά και οργανωτικά σχήματα είναι ακραία,
θα αποδυναμωθεί από ψηφοφόρους της λεγόμενης μεσαίας τάξης, σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης,
που θα αναζητήσει εκ νέου νέα στέγη. Στέγη που ήδη κάποιοι προετοιμάζουν. Σε αυτή
μάλιστα την περίπτωση όσο πιο πειστική και δυναμική είναι αυτή η στέγη τόσο πιο
γρήγορη θα είναι η αποδυναμώσει του ΣΥΡΙΖΑ.
Δυστυχώς για τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και
αν υπάρξει (πράγμα όχι απίθανο) στο επόμενο διάστημα (και ανάλογα με τις εξελίξεις)
θετική πορεία, είναι σαφές πως έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση.