γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Τώρα εσείς πιστεύετε ότι ο Τατσόπουλος έχει χρόνο να ασχοληθεί και με τα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα; Όχι δεν εννοώ γι’ αυτά που παινεύεται ότι έχει κάνει στην μισή Αθήνα, γιατί αυτό δεν λογίζεται ως καθήκον, εκτός και αν οι αριστερές του καταβολές του κληροδότησαν κάτι τέτοιο, που δεν το πιστεύω γιατί οι αριστεροί μπορεί να έχουν άλλα ”καθήκοντα” αλλά ...........
τέτοιο καθήκον ούτε άκουσα ούτε διάβασα ποτέ να τους έχουν αναθέσει. Θα μου πείτε ότι αυτός είναι αριστερός της εκδοχής (version) Τσίπρα, όπως ήταν και ο σοσιαλισμός τύπου Ανδρέα και όχι πούρος κουκουές, αλλά και πάλι ξέφυγε πολύ στην ”ποσότητα”, βρε παιδί μου, παρασυρμένος ίσως από τις φανφάρες του αρχηγού του.
Υπάρχει και ένα άλλο ενδεχόμενο. Η συγγραφική του φαντασίωση να τον έχει επηρεάσει τόσο ώστε να συμπλέκεται η πραγματικότητα με το απραγματοποίητο επιθυμητό (απωθημένο) του, αλλά πάλι… τόσα εκατομμύρια; Κανονικά, αν ισχύει αυτό, ο άνθρωπος όχι μόνο στον ύπνο του αλλά και στο ξύπνιο του, θα πρέπει να ονειρεύεται… σεξουαλικ… (-ες, -ους, δεν το προσδιορίζω για να μην τον αδικήσω, κιόλας, αν δεν κάνει διακρίσεις παλαιού τύπου) παρτενέρ. Και με αυτόν τον φόρτο ”εργασίας”(απασχόλησης) του εγκεφάλου του, λογικό δεν ακούγεται το ερώτημα που έθεσα στην αρχή;
Με την ευκαιρία αυτή όμως θέλω να θέσω το ερώτημα ποιο σοβαρό και σε ευρύτερη βάση. Τύποι και χαρακτήρες τύπου Τατσόπουλου και είναι αρκετοί στο Κοινοβούλιό μας οι οποίοι, εκτός από τις φαιδρές καρικατούρες της παρουσίας τους, τι άλλο προσφέρουν ή μάλλον μπορούν να προσφέρουν στο έργο του και μάλιστα σε μια εποχή παγκόσμιας οικονομικής αναστάτωσης; Με τι γνώσεις και πληροφορίες κρίνουν, συγκρίνουν και αποφασίζουν το καλύτερο για έναν ολόκληρο λαό; Και αν ξεφύγουμε από τον στενό οικονομικό κύκλο, που αυτή την εποχή μονοπωλεί το ενδιαφέρον όλων μας, σε ποιον άλλο τομέα του κράτους, π.χ. υγεία, παιδεία κ.λ.π., θα μπορούσαν να προσφέρουν; Το ότι ο κύριος αυτός πέρασε από το Πάντειο για… καφέ ή ότι είχε έντονη σεξουαλική δραστηριότητα (αν είχε), είναι αρκετά για να έχει δικαίωμα αποφασιστικής ψήφου που θα καθορίσει το μέλλον ολόκληρου λαού; Ούτε καν, με την εν γένει συμπεριφορά του, ως πρότυπο για τους νέους μπορεί να λειτουργήσει όπως π.χ. ο σεμνός και με μεγάλη προσφορά στην Ελλάδα Πύρρος Δήμας. Τότε τι χρειάζεται σ’ αυτή την εξέχουσα θέση; Το ότι τον εξέλεξε ο Λαός δεν είναι δικαιολογία, γιατί ο Λαός, πιστεύω, δεν τον εξέλεξε για τις σεξουαλικές του επιδόσεις, αλλά για να βοηθήσει αυτόν τον τόπο να κάνει ένα βήμα μπροστά και δυστυχώς, γι’ αυτή την δουλειά, απ’ ό,τι λέει, δεν πρέπει να του μένει χρόνος… Ακόμα και συνάδελφοί του στο κόμμα, τον… συμβούλευσαν σχετικά.
Και κάτι τελευταίο. Για να γίνει κανείς οδηγός στα λεωφορεία περνάει από ένα μεγάλο τεστ όχι μόνο τεχνικών γνώσεων σχετικών με το λεωφορείο αλλά και τεστ πνευματικής και σωματικής υγείας, προκειμένου να μην διακινδυνεύσουν ζωές λίγων ανθρώπων, όπως το ίδιο συμβαίνει και με τους πιλότους των αεροπλάνων και άλλους που αυτή τι στιγμή δεν έρχονται στο μυαλό μου. Για τους πολιτικούς δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη, γι’ αυτό και κατά καιρούς εμφανίζεται κάποιος τρελός σαν τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι, τον Σαντάμ, κ.α. για να αφανίσει εκατομμύρια ζωές.
Είναι αυτό, άραγε, στο πεπρωμένο των ανθρώπων, που δεν μπορούμε να το αλλάξουμε;