Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου
Η μόνιμη επιχειρηματολογία των Κυβερνητικών στελεχών είναι, «μέλημα
μας είναι να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας».
Αλήθεια, με την περιοριστική και βάρβαρη πολιτική μειώσεων
των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, πόσες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν,
πόσο μειώθηκε η ανεργία και πόσο αυξήθηκε το ...................
μπαούλιασμα στις τράπεζες του
εξωτερικού από τους ευεργετηθέντες;
Από την άλλη μεριά έχουν «κηρύξει» πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής
στοχοποιώντας μισθωτούς και συνταξιούχους. Έχουν στοχοποιήσει την ατομική
περιουσία καθώς και την μισθολογική εξέλιξη κάθε εργαζόμενου, ο οποίος πρέπει
να αποδείξει πως ζει σήμερα όντας άνεργος με ιδιόκτητο διαμέρισμα, εξοχικό,
αυτοκίνητο.
Όμως όλο ή σχεδόν όλο το πολιτικό προσωπικό έχουν εξάγει τις
αποταμιεύσεις τους στις τράπεζες του εξωτερικού.
Αυτή την στιγμή κυκλοφορεί λίστα της Τ.τ.Ε. με πλήθος
πολιτικών προσώπων που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, την ίδια στιγμή που
εξοντώνουν σε φόρους, χαράτσια, μειώσεις μισθών και συντάξεων, αυξήσεις σε όλα
τα προϊόντα τον Ελληνικό λαό.
Αυτήν την περίοδο των σικέ διαπραγματεύσεων, με τις απαιτήσεις
των Ελλήνων και ξένων ( πολυεθνικών) επιχειρηματιών να αποτελούν το θανατηφόρο
βέλος των τροικανών και της κυβέρνησης , κτυπούν λυσσαλέα τα εργατικά δικαιώματα,
τις εργασιακέ σχέσεις.
Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι οι εργασιακές σχέσεις είναι
κοινωνικές σχέσεις. Είναι σχέσεις καθορισμού και προσδιορισμού των ατόμων στον περίγυρο
του αλλά και στο σύνολο της κοινωνίας.
Είναι σχέσεις που είτε ξεθωριάζουν τις ταξικές αντιθέσεις
και γκετοποιήσεις είτε τις ενθαρρύνουν και τις ενισχύουν.
Οι εργαζόμενοι οδηγούνται στην πλήρη προλεταριοποίηση της κλασικής
εποχής. Της εποχής εκείνης που ο μισθωτός δούλος δεν κατείχε ιδιοκτησία. Μετατρέπεται από άτομο σχετικής ελευθερίας σε
μάζα κλασικής περιόδου. Γιατί ο μισθωτός δεν εργάζεται αλλά δουλεύει ή αλλιώς
εργάζεται σε καθεστώς σχετικής ελευθερίας ή σχετικής ανελευθερίας.
Η αυτοδιάθεση του ατόμου από την σχετική ελευθερία στο
πέρασμα του στην απόλυτη ελευθερία , άρα και στην εργασία εν ελευθερία, ενώ την
προηγούμενη περίοδο χρυσωνόταν με την αύξηση
των εισοδημάτων του, την δημιουργία ατομικής περιουσίας, καταναλωτικής δεινότητας,
σήμερα ενοχοποιείται, διώκεται και εκχωρείται στην «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας
και στην «σωτηρία» της πατρίδας.
Σε αυτήν την φάση δεν συγχωρείται η αμάθεια, η ψευδαίσθηση,
η ανεκτικότητα, ο φόβος, το ρίσκο, η ευλύγιστη μέση, ο ατομισμός, η παραίτηση.
Σε αυτήν την φάση το πολιτικό αίτημα, ο πολιτικός στόχος , η
πολιτική στρατηγική, είναι η ήττα τη Κυβέρνησης και των πατρώνων της, με κάθε τίμημα.
Ή τώρα ή ποτέ!
Η απεργία της Πέμπτης πρέπει να είναι πρωτοφανής σε συμμετοχή,
σε όγκο, σε παλμό.
Τα μέτρα που πρόκειται να περάσουν στην βουλή θα καταστρέψουν
ότι είμαστε, ότι δημιουργήσαμε, ότι ονειρευτήκαμε και θα αποδείξουν ότι είμαστε
ανάξιοι σε ότι μας κληρονόμησαν. Για ότι και αν πάλεψαν, σκοτώθηκαν, πολέμησαν,
εξορίστηκαν.