Γράφει η Ρούλα Τάκη
Με λύπη μου βλέπω στην τηλεόραση
τον χαμό που γίνεται για τα ειδικά μισθολόγια και για τις ΔΕΚΟ. Τι κρίμα οι άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν
με 1000 ευρώ τον μήνα. Τι κρίμα κι άδικο που οι δικαστικοί δεν μπορούν να
επιβιώσουν με λιγότερα από 2000 τον μήνα.
Ρε δεν ντρέπεστε, δεν υπάρχει τσίπα? Δηλαδή όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι
του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που εδώ και δύο χρόνια ζούνε με λιγότερα από
1000 ευρώ τον μήνα δεν είναι άνθρωποι? Οι συνταξιούχοι που στην.......
πλειονότητά τους
λαμβάνουν 500-700 ευρώ δεν είναι άνθρωποι?
Οι άνεργοι που παίρνουν επίδομα 340 ευρώ δεν είναι άνθρωποι? Το θέμα είναι αγαπητοί όχι να διεκδικείτε με
βάση τις συντεχνιούλες σας, αλλά με βάση το γενικό συμφέρον όλων των εργαζομένων. Αγαπητοί αστυνομικοί πού ήσασταν όταν ο
κόσμος ήταν έξω από την Βουλή και φώναζε για το μνημόνιο? Αγαπητοί δικαστικοί πού ήσασταν όταν το
Συμβούλιο της Επικρατείας έβγαζε συνταγματικό το μνημόνιο? Τώρα που φτάσανε σε
εσάς θυμηθήκατε να μιλήσετε? Μα τώρα
είναι αργά. Τώρα κανείς δεν είναι μαζί σας, γιατί ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΗΣΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ
ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΟΤΑΝ ΕΠΡΕΠΕ.