Δυσοίωνα μηνύματα
Γράφει ο Σωτήρης Μανιάτης
Όταν σε μια χώρα η κυβέρνηση βάζει το χέρι της, για πολλοστή φορά, στην τσέπη του συνταξιούχου των 550 ευρώ
για να του πάρει παραπάνω 250 ευρώ ως επιπλέον φόρο, τα συμπεράσματα
μόνο ευοίωνα δεν μπορεί να είναι. Γιατί αυτός ο συνταξιούχος με την
εξαιρετικά «παχυλή» σύνταξη έχει, ουσιαστικά, να επιλέξει αν θα τα βγάλει πέρα μισό μήνα ή δεν θα πληρώσει για πρώτη φορά την εφορία. Και πολλοί εξ΄ αυτών είναι σίγουρο ότι θα επιλέξουν το δεύτερο.
Το
ίδιο κράτος ζητάει από τους ήδη εξαντλημένους χαμηλόμισθους, που την
τελευταία τριετία είδαν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται, να πληρώσουν
περισσότερη εφορία εξαιτίας της......
τεράστιας μείωσης του αφορολογήτου. Ενώ,
λοιπόν, έχουν υποστεί μειώσεις μισθών που μπορεί να ξεπερνούν και το
35%, καλούνται να πληρώσουν τώρα περισσότερους φόρους. Κάτι που για
πολλούς εξ’ αυτών θα είναι, επίσης, αδύνατο. Και από το να ζήσουν την
οικογένειά τους, τα παιδιά τους, να κρατήσουν τα σπίτια τους ή να μην
πληρώσουν τους φόρους (έστω και σε δόσεις) θα επιλέξουν μάλλον το
δεύτερο. Ειδικά αν σκεφθεί κανείς ότι για να εξασφαλίσουν φέτος τη
θέρμανσή τους θα πρέπει να πληρώσουν 40% περισσότερα χρήματα από πέρυσι,
λόγω της εξίσωσης του πετρελαίου θέρμανσης με αυτό του κίνησης.
Την ίδια ώρα η ανεργία συνεχίζει την ανοδική της πορεία και η κυβέρνηση θέλει να εισπράξει αυξημένους φόρους από ανέργους του 2012
για τα εισοδήματα του 2011. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι περισσότεροι,
αν όχι όλοι, που βιώνουν την αβεβαιότητα του αύριο και τη βαρβαρότητα
της ανεργίας δεν θα επιλέξουν αυτή τη φορά να είναι και πάλι εντάξει με
τις παράλογα αυξημένες φορολογικές τους υποχρεώσεις. Θα κοιτάξουν
πρωταρχικά να εξασφαλίσουν την επιβίωση της οικογένειάς τους και τη δική
τους, μέχρι τουλάχιστον να βρεθεί νέο εργασιακό στήριγμα. Όταν και αν
βρεθεί υπό τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί.
Οι ΔΟΥ, πάλι, θυμήθηκαν τώρα ξεχασμένα ληξιπρόθεσμα χρέη σε βάθος δεκαετίας
για πολλά εκ των οποίων δεν είχαν καν ενημερώσει εγκαίρως τους
υπόχρεους. Ορισμένοι τουλάχιστον εκ των οποίων, τότε, μπορεί να
φρόντιζαν έστω σε δόσεις να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους, που δε θα
ήταν και υπέρογκες όπως τώρα που έχουν συσσωρευτεί, αλλά πλέον μέσα στον
κυκεώνα που βρίσκονται το πιο πιθανό είναι να τις αγνοήσουν πλήρως.
Κάπως έτσι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να εισπράξει τα προϋπολογισμένα έσοδα.
Και τότε τι θα γίνει αλήθεια; Θα αναζητηθούν και πάλι περικοπές και νέα
φορολογική αφαίμαξη; Μέχρι στιγμής όλες οι κινήσεις οδηγούν σε αδιέξοδο
που δημιουργεί ασφυκτικές καταστάσεις στην πλειονότητα των πολιτών
καθώς δεν έχει χτυπηθεί η φοροδιαφυγή, δεν έχει προχωρήσει καμία σοβαρή
μεταρρύθμιση, καμία ουσιαστική αλλαγή, δεν υπάρχει η ελάχιστη αξιοποίηση
δημόσιας περιουσίας, δεν έχουν επιτευχθεί επενδύσεις, δεν έχει αλλάξει
το όποιο παραγωγικό μας μοντέλο με την ύφεση να διογκώνεται…