Γράφει ο Γεώργιος Καρανάσιος
Η
νομοθετική ρύθμιση που απαγορεύει στους υπουργούς να έχουν εξωχώριες –
υπεράκτιες εταιρείες ( offshore
κοινώς ), έφερε την παραίτηση ( ως όφειλε ) του νέου υφυπουργού κ. Βερνίκου,
ίσως και άλλων στο άμεσο μέλλον.
Δημιουργούνται
όμως ερωτήματα ως προς τη δικαιολογία, ότι δε γνώριζε – όφειλε να το γνωρίζει,
διότι κάποιοι που τον πρότειναν, πράγματι, γνώριζαν, αλλά το σημαντικότατο, έφερε στην......
επιφάνεια και πάλι, το ¨λεφτά υπάρχουν¨.
Από τις
συνεντεύξεις που έδωσε ο παραιτηθείς, δεν ρωτήθηκε από κανέναν, γιατί υπάρχουν επί της ουσίας οι offshore εταιρείες, που είναι εξάλλου νόμιμες.
Δεν
ρωτήθηκε, γιατί επιχειρηματίες, πλούσιοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επίορκοι
υπάλληλοι, κ.λ. διαπλέκονται μεταξύ τους, ο καθένας από τον τομέα εξουσίας και ευθύνης
σε μία καθεστωτική, πελατειακή Δημοκρατία της πλάκας.
Είναι λοιπόν
ένας ¨νόμιμος¨ τρόπος διαφυγής
πλούτου, απόκρυψης οικονομικών εσόδων, ή ανακύκλωσης βρώμικου χρήματος, για να
θυμηθούμε λίγα χρόνια πριν, ¨ό,τι είναι
νόμιμο είναι και ηθικό¨, τάδε έφη, πρώην υπουργός, πριν την ¨νέα¨
κυβερνητική ανακύκλωση.
Οι
εξωχώριες, υπεράκτιες εταιρείες, είναι εταιρείες, που ανήκουν σε ναυτιλιακούς,
κατασκευαστικούς, εμπορικούς, χρηματιστηριακούς ομίλους, αλλά και σε εταιρείες
ακινήτων, οι λεγόμενες ¨μικρές¨ για να ¨κατέχουν¨ νομιμότατα ακίνητα και πολυτελή στοιχεία, για
την αποφυγή του ¨πόθεν έσχες¨.
Ανήθικο είναι, να κλέβει το σάπιο και
διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα τα πορτοφόλια
των χαμηλόμισθων, χαμηλοσυνταξιούχουν και ανέργων - τις ¨offshore εταιρείες των φτωχών¨,
παίρνοντάς τους 20 και 30 ευρώ και να αφήνει να φοροδιαφεύγουν τεράστια ποσά
μέσα από πραγματικές offshore
εταιρείες.
Οι
εξωχώριες, εταιρείες υπερτετραπλασιάστηκαν μέσα σε μία οκταετία ( 2001-2009).
Όσο αυξανόταν ο αριθμός τους τόσο μειώνονταν τα έσοδα του Δημοσίου ανά
εταιρεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα : η περίπτωση Κρανιδίου.
Σε 5.000
κατοίκους υπήρχαν 187 εξωχώριες εταιρίες μέχρι το 2003. Μόλις επιβλήθηκε φόρος
3% έμειναν 104. Ο φόρος αυτός έμεινε στα
χαρτιά, γιατί όπως και άλλοι νόμοι, ελάχιστα συνεισέφεραν στο δημόσιο ταμείο.
Το 2010 ο φόρος πήγε στο 15% επί των αντικειμενικών, για να εξαναγκάσει τους
¨ανώνυμους¨ να τα δηλώσουν τα ακίνητα σε δικαιούχους.
Και πάλι τα
αποτελέσματα από βεβαιώσεις προστίμων και φόρων ήταν και είναι πενιχρά, γιατί
το πέπλο της ανωνυμίας και τα νομικά κωλύματα ( πολιτική βούληση ) δεν αφήνουν
τους φορολογικούς ελέγχους να ερευνήσουν σε βάθος τα στοιχεία τους.
Στη χώρα
μας δραστηριοποιούνται νομότυπα 18.300 υπεράκτιες εταιρείες – Διεύθυνση
Ελέγχων.
Το πρόβλημα
με τις υπεράκτιες εταιρείες δεν είναι μόνο ελληνικό. 500. 000 τέτοιες νόμιμες εταιρείες
υπάρχουν σ΄ όλο τον κόσμο.
Το πρόβλημα
στην Ελλάδα μεγεθύνεται, λόγω του ότι, δεν λειτουργεί τίποτα, η διαφθορά, το
φακελάκι, το λάδωμα, η συναλλαγή, κ.λ.
συνεχίζουν το έργο τους και φυσικά, μεγαλώνει ακόμη το πρόβλημα, λόγω της
οικονομικής κρίσης.
Ο αριθμός
των ελληνικών υπεράκτιων εταιριών ( 18. 300 ) στο παγκόσμιο σύνολο ( αντιστοιχεί
το 5% ) είναι πολύ μεγάλος αριθμός για τα ελληνικά δεδομένα.
Μέσω αυτών
των 18.300 εταιρειών νόμιμης φοροδιαφυγής, γίνεται ένας τζίρος 500 δις Ευρώ.
Εκτιμάται ακόμη από το ξένο τύπο, ότι οι έλληνες έχουν περισσότερα από 25 δις
Ευρώ σε εξωχώριους τραπεζικούς λογαριασμούς, δηλαδή, πάνω από το 14% του
συνόλου των καταθέσεων ( αγγίζουν τα 170 δις, Απρίλιος του 2012 ) στις εδώ
τράπεζες.
Τα ποσά
είναι εξοργιστικά αν προστεθούν τα τεράστια ποσά που έφυγαν τα τελευταία 2
χρόνια προς άγνωστους τραπεζικούς προορισμούς. Τα πράγματα γίνονται
εξοργιστικότατα, όταν με νόμο της Ε.Ε. κάθε φυσικό, ή νομικό, πρόσωπο στις
χώρες της Ε.Ε. μπορεί να διαλέξει τον τόπο της έδρας του.
Όπου
υπάρχει φορολογικός παράδεισος, με χαμηλή
φορολογία γέμισε και πάλι με ελληνικές εταιρείες, όπως η Βουλγαρία και η Κύπρος, φοροδιαφεύγοντας νόμιμα για δεύτερη φορά.
Έτσι κάποιοι ελληναράδες που μπορεί να κριτικάρουν, να κατέχουν καρέκλες
εξουσίας, να κάνουν υποδείξεις για το κάθε τι, να φοβίζουν τον απλό και
φιλήσυχο πολίτη, να τον παραπληροφορούν, να τον καθοδηγούν για το καλό του, οι
ίδιοι, μπορούν να έχουν βγάλει έξω τα περιουσιακά τους στοιχεία για να μη
φορολογηθούν και το χειρότερο δε χρειάζονται να αποδείξουν την προέλευσή τους (
προϊόντα κλοπής, προμηθειών, συναλλαγής, κ.λ.).
Και εμείς εδώ
στη χώρα μας ( ιδιαίτερα τα Μ.Μ.Ε. ) πετάμε τη μπάλα έξω από το πραγματικό
γήπεδο, ψάχνουμε να βρούμε, αν γνώριζε το νόμο περί offshore εταιρειών το κάθε δημόσιο πρόσωπο.
ψάχνουμε για ψίχουλα στις τρύπιες τσέπες των φτωχών πολιτών, που πληρώνουν τους
φόρους, εξευτελίζοντάς τους με την
εύρεση φαρμάκων, την υγεία τους, την ασφάλειά τους, την εργασία τους, κ. λ..
Δυστυχώς
για μία άλλη φορά αυτή είναι η Ελλάδα. Αυτοί που έχουν και κατέχουν εξουσία (
οικονομική, πολιτική), έχουν απαλλαγεί από υποχρεώσεις προς την πατρίδα με τις
εταιρείες φοροδιαφυγής και συγκάλυψης. Ακόμη και χρεοκοπία να προκύψει, που το
επιζητούν συγκαλυμμένα – φαίνεται από τις πολιτικές τους, θα έχουν τα πλούτη
τους ¨νόμιμα¨ και ¨ηθικά¨ στους φορολογικούς παραδείσους, που δημιούργησαν.
Κυβερνούν χρόνια τώρα, βρίζουν,
εξευτελίζουν, βγάζουν νομότυπα τα λεφτά τους έξω, όποια, όμως, εξαθλιωμένη κοινωνική ομάδα παλεύει και
αντιστέκεται να περισώσει ότι μπορεί από τη λαίλαπα, την ¨κρεμάνε¨ μιντιακά,
φοβίζουν τους μικροκαταθέτες, ότι θα χάσουν τα λεφτά τους, ή ότι, δεν υπάρχει
ρευστό. Γιατί γνωρίζουν, ότι, λεφτά υπερ-υπάρχουν και δεν πρόκειται ποτέ "Κόρακας
κοράκου το μάτι να βγάλει".
Το κουδούνι στο γάτο -
σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα,
ποιοι ελληναράδες, επιτέλους, θα κρεμάσουν;
Θα ανοίξει κάποιος
ελληναράς τους λογαριασμούς όλων αυτών, να γελάσει κάθε πικραμένος ;
ΚΑΡΑΝΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ – gkaranasios24gmail.com