Πραγματικά εμπνευσμένη η διαφήμιση με τον Πίου από μία ποδοσφαιρομάνα χώρα της Αφρικής, της οποίας το όνομα δε μπόρεσα να συγκρατήσω. Ούτε από τα χείλη του συμπαθούς έγχρωμου, που από πρατήριο βενζίνης βρέθηκε σέντερ φορ, ούτε από τη στοματάρα του Έλληνα «παράγοντα».
Αλλά μικρή σημασία έχει. Φανταστική είναι. Όπως φανταστικές είναι και..........
οι ανακοινώσεις της νέας κυβέρνησης!
Για την ακρίβεια το κοινό κείμενο ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ. Μόνο τα καλά λένε. Κουβέντα για το «μάρμαρο».
Δε θα κάνουν απολύσεις, θα δώσουν πίσω λεφτά σε συνταξιούχους, θα αυξήσουν το αφορολόγητο. Μα που ήταν αυτοί οι παιχταράδες τόσον καιρό; Αν ήταν τόσο εύκολο γιατί δεν το έκαναν και πριν;
Έτσι, ούτε οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα είχαν γίνει, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε διαλύσει το ΠΑΣΟΚ. Και εμείς δε θα είχαμε ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ.
Φοβάμαι, όμως, ότι με αυτά κι αυτά θα ταλαιπωρηθούμε περισσότερο. Όλα δείχνουν ότι πράγματι θα χρειαστούμε… διαρκείας για να παρακολουθήσουμε το παιχνίδι ευρώ- δραχμή. Αν και πολύ φοβάμαι, επαναλαμβάνομαι, ότι ακόμη δεν έχουμε αποφύγει τον ξαφνικό θάνατο.
Είναι, πραγματικά, λυπηρό να βλέπει κανείς τρία κόμματα να χάνουν την ευκαιρία να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας. Να πουν στους Έλληνες ότι πρέπει να πληρώνουν φόρους. Ότι θα πρέπει να σταματήσουν να χτίζουν αυθαίρετα. Και να κλέβουν ο ένας τον άλλο.
Ο γιατρός τον ασθενή, ο υδραυλικός την κυρία από τα προάστια που της χάλασε η βρύση, και όλοι μαζί την εφορία.
Δεν έχουν χρόνο. Δεν έχουμε χρόνο. Το ματς τελειώνει. Και δεν έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Έρχεται η καταστροφή. Μια καταστροφή στην οποία η δραχμή δεν είναι το χειρότερο σημείο της. Η εγκληματικότητα, ο κοινωνικός και εθνικός διχασμός, οι συγκρούσεις με μετανάστες είναι θέματα πολύ πιο σημαντικά. Που μπορεί να σημαδέψουν αυτό τον τόπο περισσότερο από μια περίοδο φτώχειας. Δε μας έβγαιναν και απ’ τα μπατζάκια, άλλωστε, ποτέ.
Ας ελπίσουμε εγώ να έχω άδικο και ο λαός να μην έχει δίκιο, όταν λέει πως η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Γιατί οι οιωνοί δεν ήταν καλοί για τη νέα κυβέρνηση. Πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών πέρασαν το Σαββατοκύριακο σε νοσοκομεία με ασθένειες που σχετίζονται με το άγχος και την πίεση.
Τι τους αγχώνει; Μήπως το ότι δε βγαίνουν αυτά που λένε; Μήπως έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι ο υπουργός Οικονομικών αγχώθηκε όταν αντιλήφθηκε πως τα κόμματα άλλα του είπαν και άλλα ανακοίνωσαν;
Οφείλω να ομολογήσω ότι οι δύο πρωταγωνιστές είναι πιο ευαίσθητοι από άλλους στο πρόσφατο παρελθόν. Γιατί ο Κώστας Καραμανλής όταν είδε τα δύσκολα πήγε στη Ραφήνα. Για χαλάρωση. Ο Γιώργος Παπανδρέου πήγαινε στο γυμναστήριο, μέχρι που σκέφτηκε το Δημοψήφισμα και τον έστειλαν οι ευρωπαίοι για «διακοπές».
Ας ελπίσουμε με αυτά και μ’ αυτά να μη στείλουν και τη χώρα να τους βρει…