Γράφει ο Φελνίκος
Εάν δεν υπάρξει κάποια μείζονα εμπλοκή και εκτός δραματικού
απροόπτου, σήμερα θα πρέπει να βγει λευκός καπνός για το σχηματισμό
κυβέρνησης.
Ο Αντ. Σαμαράς έχει ολοκληρώσει τον κύκλο των διερευνητικών επαφών
και εάν πιστέψουμε τις δηλώσεις εκατέρωθεν, όλα βαίνουν καλώς. Το ΠΑΣΟΚ
και η ΔΗΜΑΡ επιθυμούν να στηριχθεί μία κυβέρνηση με βασικό κορμό τη Νέα
Δημοκρατία, ενώ ΣΥΡΙΖΑ και........
Ανεξάρτητοι Έλληνες μένουν, οικεία βουλήσει
και ως άλλωστε αναμένετο, εκτός κυβερνητικού νυμφώνος.
Νέος πρωθυπουργός θα είναι ο Αντ. Σαμαράς, καθώς το μεν ΠΑΣΟΚ, παρά
τις διαφωνίες κάποιων στελεχών του, δεν θέτει κάποιο πρόβλημα. Η ΔΗΜΑΡ
εμφανίζει μία ορισμένη αμφιθυμία, αλλά εκτιμάται ότι αυτή είναι μέρος
της διαπραγμάτευσης. Εάν κερδίσει κάποια θέματα, που αφορούν αλλαγές στα
εργασιακά και τα μισθολογικά, αναμένεται και αυτή να συμφωνήσει. Εκτός
και αν υπάρχει διπλή γλώσσα και όλα αυτά είναι το πρόσχημα για να μην
μετάσχει στην κυβέρνηση και απλώς να περιοριστεί σε ψήφο ανοχής.
Βεβαίως για να καταλήξουν τα κόμματα σ’ αυτή την απόφαση έπρεπε να
ξεπεραστούν, εκτός των θεμιτών κομματικών αντιρρήσεων, και εμπόδια που
στο παρασκήνιο έθεταν ορισμένα εξωπολιτικά κέντρα και εξωθεσμικά
συμφέροντα, τα οποία σε συνεργασία με πολιτικούς κύκλους επιθυμούσαν,
και συνεχίζουν να επιθυμούν, μία διαφορετική εξέλιξη των πραγμάτων τόσο
για το πρόσωπο του πρωθυπουργού και τη σύνθεση της κυβερνήσεως όσο και
για τις προτεραιότητες που αυτή πρέπει να έχει. Και βέβαια οι
παρασκηνιακές αυτές «ζυμώσεις» και οχλήσεις συνδέονται με την γενικότερη
ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού και του κομματικού κατεστημένου.
Ανεξαρτήτως αυτών όμως, τα οποία κάποια στιγμή είτε θα εκφραστούν
είτε θα αποκαλυφθούν, το βασικό θέμα που αφορά, αυτή τη στιγμή, τη χώρα
είναι η συγκρότηση της κυβερνήσεως και η παραγωγή έργου. Για να μπορέσει
λοιπόν να είναι αποτελεσματική η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να συμφωνήσει
στις προτεραιότητες, να έχει χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον δύο χρόνων,
μέχρι τον Ιούνιο του 2014, που θα διεξαχθούν οι εκλογές για το
ευρωκοινοβούλιο και την τοπική αυτοδιοίκηση, και η σύνθεσή της να
εγγυάται την αποτελεσματικότητά της.
Ειδικά τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τη νέα κυβέρνηση είναι το πλέον
κρίσιμο μέγεθος όσον αφορά τη συνοχή της κυβερνήσεως και την
αποτελεσματικότητά της. Στην κυβέρνηση πρέπει να συμμετέχουν οι
«στρατηγοί» των κομμάτων και όχι οι «πελταστές» τους. Πρέπει τα κόμματα
να εισφέρουν ότι καλύτερο έχουν σε πολιτικό προσωπικό και όχι να
προσπαθήσουν να κρυφτούν πίσω από «ψιλούς». Ευκταίον θα ήταν στη νέα
κυβέρνηση, εφόσον τελικά είναι τρικομματική, να είναι και οι αρχηγοί του
ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ώστε από θέση αντιπροέδρων και υπουργών να
επιλύουν, σε άμεση συνεννόηση με τον πρωθυπουργό, στα πλαίσια του
υπουργικό συμβουλίου και της κυβερνητικής επιτροπής, τα όποια σοβαρά
θέματα ανακύπτουν και να μην χρειάζεται ο «γύρος των πρωτευουσών» για
συμφωνίες και εγκρίσεις.
Τα κόμματα που θα στηρίξουν τη νέα κυβέρνηση θα πληρώσουν βαρύ
τίμημα, και το γνωρίζουν, αν η κυβέρνηση αποτύχει. Θα έλθει, μετά από
λίγο καιρό, ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν δρεπανηφόρο άρμα, και θα τους θερίζει. Είναι
δύσκολο να επιτύχουν, επειδή είναι δύσκολο το έργο που αναλαμβάνουν και
επειδή υπάρχουν συντεταγμένες, που έχουν συμφωνηθεί με τους
εταίρους-δανειστές μας, εντός των οποίων πρέπει να κινηθούν. Αν υπάρχει
ένας δρόμος πιθανής επιτυχίας αυτός είναι να …δώσουν όλα. Αν
αντιμετωπίσουν την κυβέρνηση με λογικές «έτσι και γιουβέτσι» και «ναι
μεν αλλά», «είμαστε και δεν είμαστε», είναι σίγουρο ότι θα αποτύχουν. Το
κάθε κόμμα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την κυβέρνηση σαν να είναι δική
του κυβέρνηση και όχι μία τριμερής συμμαχία από την οποίαν το κάθε μέρος
θα θέλει να πιστώνεται το ίδιο τα καλά και να χρεώνονται τα κακά οι
άλλοι.
Αν εμφανίσουν μία εικόνα συμπαγούς πολιτικής κυβέρνησης, με χρονικό
ορίζοντα διακυβέρνησης που δεν θα ναρκοθετεί, εξ αντικειμένου τη
βιωσιμότητά της, που δεν θα συναρτά τις αποφάσεις και την
αποτελεσματικότητά της από το πολιτικό κόστος, θα συγκροτείται από
στελέχη πρώτης γραμμής, ικανά και όχι απαραίτητα τους «συνήθεις
υπουργούς», τότε και μεγαλύτερης έκτασης επαναδιαπραγμάτευση του
μνημονίου μπορεί να κάνει, και θετικό έργο μπορεί να παράξει, και την
εμπιστοσύνη των εταίρων-δανειστών μας να κερδίσει και κυρίως να δώσει
ελπίδα στους πολίτες ότι μπορεί και να τα καταφέρουμε.
Αν η νέα κυβέρνηση τα καταφέρει, θα διασωθούν και θα ανακάμψουν
πολιτικά και οι σύμμαχοι που τη συγκροτούν. Αν αποτύχει θα εξαφανιστούν
στο πυρ το εξώτερον. Έχουν μία ευκαιρία° να πετύχουν. Δεύτερη δεν θα
υπάρξει…