Γράφει ο origin10
Επειδή τον τελευταίο καιρό τα κόμματα που εκπροσωπούν το τραπεζικό κεφάλαιο
στη χώρα μας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), έχουν εξαπολύσει μία άνευ προηγουμένου επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ
αναφορικά με τη στάση του απέναντι στο μνημόνιο και το αν θα το καταγγείλει ή
όχι μονομερώς ή μη , καλό είναι να
δοθούν κάποιες απαραίτητες διευκρινήσεις , οι οποίες αν και αποτελούν
προσωπικές μου απόψεις, θα μπορούσαν να
ερμηνευθούν ελπίζω ως ..........
μια κοινή συνισταμένη των ,(διαφορετικών αποχρώσεων είναι
η αλήθεια), τοποθετήσεων των στελεχών
του ως προς το συγκεκριμένο θέμα. Με αυτό τον τρόπο έχω ίσως την ψευδαίσθηση
οτι θα βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου στο μεγάλο διακύβευμα των εκλογών της 17ης
Ιουνίου: να μην επιτρέψει σε καμμία περίπτωση ο Ελληνικός λαός στα κόμματα που έφεραν την Ελλάδα στην απόλυτη καταστροφή, να συνεχίσουν το
θεάρεστο έργο τους.
Πρώτα απ' όλα θα πρέπει καταστήσω
σαφές οτι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ περί
καταγγελίας του μνημονίου ισχύει εις το ακέραιο. Είναι μία στρατηγική επιλογή του κόμματος.
Ωστόσο η συγκεκριμένη ενέργεια θα είναι
η τελευταία στην οποία η ηγεσία
του θα καταφύγει, στο πλαίσιο μια κλιμακούμενης διαπραγμάτευσης. Προ δηλαδή της
ανάληψης μίας τέτοιας πρωτοβουλίας , θα έχει προηγηθεί η παράθεση μίας σειράς
επιχειρημάτων βασισμένων σε αδιαμφισβήτητα γεγονότα, προκειμένου οι εταίροι μας
να συνειδητοποιήσουν οτι η συνέχεια αυτής της πολιτικής θα θέσει σε άμεσο
κίνδυνο όχι μόνο το μέλλον της Ελλάδας
και της Ευρώπης, αλλά ενδεχομένως και της παγκόσμιας οικονομίας.
Το πρώτο ζήτημα στο οποίο θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση, σχετίζεται
με προστασία του βασικότερου στοιχείου του δημοκρατικού πολιτεύματος, που
δεν είναι άλλο από την έκφραση της
λαϊκής βούλησης. Η επιμονή των ιθυνόντων της ΕΕ στην συνέχιση της εφαρμογής της
μνημονιακής πολιτικής και με δεδομένου οτι στις εκλογές της 6ης Μαίου ο Ελληνικός
λαός κατά 68% ψήφισε αντιμνημονιακά, (το ίδιο φρονώ οτι θα συμβεί και στις 17
Ιουνίου με ακόμη πιο έντονη αντιμνημονιακή ψήφο), θα οδηγήσει κυβέρνηση και λαό
σε μετωπική σύγκρουση η οποία κατά συντριπτική πιθανότητα θα φτάσει τα όρια
κοινωνικής έκρηξης με απρόβλεπτες συνέπειες. Άρα εδώ τίθεται άμεσα ζήτημα
μακροχρόνιας πολιτικής αστάθειας .
Επιπλέον οι ωμές παρεμβάσεις ως προς την επικείμενη ψήφο του Ελληνικού λαού από
εξωτερικούς παράγοντες,(ανώτατα στελέχη της ΕΕ και της Γερμανικής Κυβέρνσης),
αποτελούν διαστρεβλώσεις στην ορθή λειτουργία της Δημοκρατίας.
'Ενα δεύτερο ζήτημα στο οποίο θα πρέπει να εστιάσει η Ελληνική πλευρά είνα
στις καταστρεπτικές συνέπειες της εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου στην Ελληνική κοινωνία. Ο εφιάλτης που ζει ο
μέσος Έλληνας σήμερα είναι φανερό πια
οτι έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια μίας απλής οικονομικής κρίσης στα πλαίσια
του οικονομικού κύκλου και έχει πάρει πλέον διαστάσεις πρωτοφανούς για την
ιστορία της Ευρώπης ανθρωπιστικής
κρίσης. Πάνω από 2500 αυτοκτονίες ανθρώπων όλων των ηλικιών λόγω απελπισίας,
δεκάδες χιλιάδες αστέγων, 1.500.000 ανέργων , το 50% της Ελληνικής κοινωνίας να
ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, και η χώρα μας να είναι βασικό θέμα αναφοράς
της UNICEF,
είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την πιο θλιβερή πραγματικότητα που έχει βιώσει
η Ελληνική κοινωνία από την εποχή της Γερμανικής στρατιωτικής κατοχής. Αν και εκείνη δεν τη
βίωσα, δεν ξέρω αν είναι χειρότερη της σημερινής οικονομικής Γερμανικής
κατοχής. Υποτίθεται οτι οι θεμελιώδεις
αξίες πάνω στις οποίες χτίστηκε το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι η
προάσπιση της δημοκρατίας, η κοινωνική αλληλεγγύη και η ευημερία των λαών. Επειδή
η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα έρχεται σε κάθετη αντιπαράθεση με τα Ευρωπαικά
ιδεώδη, ήρθε η ώρα η ηγεσία της ΕΕ να ιεραρχήσει τις προτεραιότητές της: Ευρώπη
των λαών ή Ευρώπη των τραπεζιτών;
Το τρίτο ζήτημα στο οποίο θα πρέπει να δοθεί πολυ μεγάλη βαρύτητα, είναι η
οξύτατη κριτική στο μνημόνιο με βάση ψυχρά οικονομικά κριτήρια. Ακόμα και ο πιο
αδαής στα οικονομικά δεν θα ήταν δύσκολο να καταλάβει οτι οι οριζόντιες περικοπές
μισθών και συντάξεων, η φοροκαταιγίδα που μαστίζει τα Ελληνικά νοικοκυριά και η
αύξηση του ΦΠΑ, μειώνουν δραστικά την κατανάλωση και περιορίζουν το τζίρο στην
Ελληνική αγορά. Επειδή η χώρα μας δεν είναι εξαγωγική και συνεπώς δε διαθέτει
εναλλακτικές πηγές πόρων, το ύψος των φορολογικών της εσόδων εξαρτάται
αποκλειστικά από το μέγεθος της εγχώριας κατανάλωσης. Η εξαιρετικά λοιπόν
μειωμένη κατανάλωση λόγω των παραπάνω υφεσιακών μέτρων περιορίζει ασφυκτικά τα έσοδα του κράτους.
Μείωση εσόδων του κράτους σημαίνει διατήρηση του ελλείμματος του προϋπολογισμού
και δημιουργία νέων δανειακών αναγκών. Αυτές με τη σειρά τους οδηγούν σε μνημόνια με νέα υφεσιακά μέτρα ,
τις συνέπειες των οποίων υφίσταται ο
λαός μας. Ο φαύλος αυτός κύκλος ύφεσης
και νέου δανεισμού με ολοένα και πιο σκληρά μέτρα, με μαθηματική ακρίβεια πολύ
σύντομα θα καταστήσει τη χώρα μας ανήμπορη να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις
της, στην εξόφληση δηλαδή των παλαιότερων δανείων της. Η αναχρηματοδότηση
του χρέους της,(κι αφού θα έχουν υπογραφεί καμμιά δεκαριά μνημόνια που θα έχουν
ισοπεδώσει τη χώρα μας), θα διακοπεί και από το μηχανισμό στήριξης με
αποτέλεσμα η Ελλάδα να αναγκαστεί να γυρίσει στη δραχμή προκεμένου να καλύψει
τα ελλείματά της. Για του λόγου το αληθές ήδη έχουν υπογραφεί 2 μνημόνια και
πάμε ολοταχώς για τρίτο. Το ίδιο το
μνημόνιο δηλαδή είναι αυτό που θα οδηγήσει τη χώρα στη δραχμή. Τα δήθεν
λοιπόν φιλοευρωπαϊκά κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα οποία ευαγγελίζονται την επαναδιαπραγμάτευση
των μνημονίων,(τα οποία μας έφεραν χωρίς αντιρρήσεις και με προσωπικές
υπογραφές των αρχηγών τους), δε θα καταφέρουν τίποτε περισσότερο από τα να
μετατοπίσουν χρονικά τη βέβαιη επιστροφή της χώρας στη δραχμή και έχουν το
θράσος να κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ γι αυτό. Τη μόνη δύναμη δηλαδή που παλεύει για
το αντίθετο.
Το τελευταίο σημείο στο οποίο θα πρέπει να σταθεί η αυριανή Ελληνική
Κυβέρνηση , η οποία ελπίζω να έχει ως πυρήνα της τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι στο γεγονός
οτι λόγω του μνημονίου η χώρα μας σήμερα είναι παγκοσμίως το μεγαλύτερο θύμα
τοκογλυφίας. Η κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας μας στα πλαίσια των
συμβάσεων που έχουν υπογραφεί, γίνεται κατά κύριο λόγο από Γερμανικές τράπεζες
με επιτόκια που αγγίζουν το 6%, ενώ εκείνες δανείζονται από την ΕΚΤ με μηδενικό
επιτόκιο. Καρπούνται δηλαδή τη διαφορά των επιτοκίων , χρημοτοδοτώντας τις
επιχειρήσεις τους και δίνοντας αυξήσεις στους εργαζομένους του Γερμανικού
Δημοσίου, την ίδια ώρα που ο λαός μας αυτοκτονεί και λιμοκτονεί. Οι ιδρυτικές
Συνθήκες της ΕΕ όχι μόνο απαγορεύουν ρητά και κατηγορηματικά κερδοσκοπικές
ενέργειες μεταξύ των ισότιμων υποτίθεται μελών της, αλλά προβλέπουν και
προνομιακή μεταχείριση από πλευράς επιτοκίων για τις υπερχρεωμένες χώρες. Παρόλα αυτά και κατά ωμή παράβαση των
συμπεφωνημένων οι Γερμανοί έχουν μετατρέψει την κρίση χρέους σε επιχείρηση από
την οποία αφενός κερδίζουν δισεκατομμύρια και αφετέρου συγκεντρώνουν το
μεγαλύτερο μέρος της ρευστότητας στο δικό τους χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Νομίζω οτι η παράθεση των πιο πάνω
επιχειρημάτων θα έκανε και τον πιο δύσπιστο να καταλάβει οτι το διεθνές
κύκλωμα τοκογλυφίας σε συνεργασία με
τους εδώ συμμάχους τους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ,
έχουν στήσει ένα μηχανισμό προπαγάνδας και τρομοκρατίας για τον δήθεν
επικίνδυνο ΣΥΡΙΖΑ που θα μας γυρίσει στη
δραχμή, προκειμένου να κρατήσουν το λαό μας υπόδουλο και φοβισμένο
αποκρύπτοντας την πραγματική αλήθεια: οτι μνημόνιο σημαίνει δραχμή.
Είναι σχεδόν βέβαιο οτι παρά την ορθότητα των παραπάνω επιχειρημάτων, οι
<<εταίροι μας>>, προκειμένου να μην γίνει η χώρα μας η απειλή του
μηχανισμού κερδοσκοπίας που έχουν στήσει θα ωθήσουν την διαπραγμάτευση στα
άκρα. Βασική αρχή κάθε διαπραγμάτευσης είναι οτι τα περιθώρια επιλογών των
συμμετεχόντων καθορίζονται από το ποιό εξ αυτών θα ζημιωθεί περισσότερο σε
σχέση με τα άλλα. Αν λοιπόν η χώρα μας υψώσει το ανάστημά της και απαντήσει
στον τσαμπουκά των Ευρωπαίων θα ζημιωθεί λιγότερο ή περισσότερο;
Εδώ και μία τριετία στον πλανήτη διαξάγεται ένας αδυσώπητος νομισματικός
πόλεμος μεταξύ Αμερικανών και Γερμανών κατά βάση για το ποιό νόμισμα μεταξύ
δολλάρίου και ευρώ θα αποκτήσει ηγεμονική θέση σαν παγκόσμιο αποθεματικό
νόμισμα. Ο μόνος λόγος που η ξοφλημένη καπιταλιστική οικονομία των ΗΠΑ
επιβιώνει είναι οτι το δολλάριο έχει επιλεγεί από τις περισσότερες χώρες του
κόσμου ως το νόμισμα διατήρησης των κεφαλαιακών τους αποθεμάτων. Επειδή όμως το
ευρώ πρόσφατα έχει παρουσιάσει
μεγαλύτερη σταθερότητα ως προς τις διακυμάνσεις της ισοτιμίας του με άλλα νομίσματα, έχει αρχίσει να προσελκύει
χώρες με δυναμικά αναπτυσσόμενες οικονομίες,(Βραζιλία, Ινδία), οι οποίες
εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να αντικαταστήσουν το δολάριο με το ευρώ σαν
αποθεματικό νόμισμα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο ο κίνδυνος κατάρρευσης της Αμερικανικής
οικονομίας είναι άμεσος.
Προκειμένου να εμποδίσουν μία τέτοια δυσάρεστη εξέλιξη οι Αμερικανοί
κατόπιν μυστικών συνεννοήσεων με τον ΓΑΠ, εκμεταλλεύτηκαν την παθολογική
αδυναμία της ευρωζώνης, την έλλειψη του στοιχείου σύγκλισης των οικονομιών της
δηλαδή, και χρησιμοποίησαν τη χώρα μας που είναι η πιο ευάλωτη οικονομία, ως
δούρειο ίππο για να πλήξουν τη σταθερότητα του ευρώ. Αυτό το νόημα έχει και η
τεχνητή εκτίναξη του ελλείματος της χώρας μας τον Δεκέμβριο του 2009 σε15,8%
που μας οδήγησε στο ΔΝΤ. Για του λόγου
το αληθές από τότε μέχρι η ισοτιμία του ευρώ ως προς το δολλάριο από 1,31 έχει
πέσει σήμερα στο ιστορικό χαμηλό του 1,25.
Η Γερμανία από την άλλη μεριά ως ηγέτιδα δύναμη της Ευρωζώνης αντί να
αναγνωρίσει τον πανευρωπαίκό χαρακτήρα του προβλήματος της κρίσης χρέους και να
λάβει μέτρα προστασίας της Ευρωζώνης και κυρίως των χωρών του νότου που
επλήγησαν περισσότερο από την κρίση, έδρασε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο.
Κύριο μέλημά της είναι δηλαδή να περιορίσει τη διάχυση της κρίσης στις 4
χώρες-μέλη της Ευρωζώνης του νότου,(Ελλάδα,Ισπανία,Ιταλία,
Πορτογαλία),κερδοσκοπώντας εις βάρους τους αφενός και κυρίως εις βάρος της
χώρας μας και διατηρώντας αφετέρου αλώβητο όσο γίνεται το ευρώ του σκληρού
πυρήνα του των χωρών-μελων του βορρά, ώστε να υλοποιήσει το μεγάλο σχέδιο της,
την αναγόρευση δηλαδή του ευρώ σε παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.
Με βάση τα παραπάνω μια πιθανή
αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα έβαζε τέλος στα σχέδια των Γερμανών
γιατί
α) ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα κόστιζε στην ευρωζώνη 395 δισ ευρω
β) η διάχυση της κρίσης σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία θα ήταν τόσο μεγάλη
που ο μηχανισμός στήριξης θα έπρεπε να δαπανήσει περί το 1,5 τρις ευρώ, για να
αποτρέψει την αποχώρηση και αυτών των χωρών από την ευρωζώνη. Επειδή ούτε το
ΔΝΤ ούτε η ΕΚΤ δε μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη ενός τόσο δυσβάσταχτου
κόστους, η αποχώρηση των χωρών αυτών από την ευρωζώνη θα σήμαινε και τέλος του
ευρώ, άρα και των σχεδίων των Γερμανών για παγκόσμια οικονομική ηγεμονία.
γ) η επιστροφή της χώρας μας στη
δραχμή θα είχε αναμφίβολα εφιαλτικές συνέπειες για διάστημα ενός έτους περίπου.
Ωστόσο μεσοπρόθεσμα λόγω υποτίμησης και άσκησης αυτόνομης νομισματικής
πολιτικής, η Ελληνική οικονομία θα παρουσίαζε δείγματα ανάκαμψης την ίδια ώρα
που οικονομίες μεγαθήρια της ευρωζώνης όπως η Γαλλική θα πάλευαν με τη
λιτότητα. Αυτό θα έκανε και εκείνες τις χώρες να εξετάσουν το ενδεχόμενο
επιστροφής στο νόμισμά τους και το τίμημα που θα έπρεπε να πληρώσουν οι
Γερμανοί για να τις κρατήσουν στην ευρωζώνη θα ήταν υψηλότερο.
Οι Γερμανοί λοιπόν έχουν σα στόχο να
διατηρήσουν πάση θυσία τη χώρα μας στο ευρώ για να τη χρησιμοποίσουν ως μέσο
συγκράτησης της διάχυσης της κρίσης στις άλλες χώρες μέλη , και ταυτόχρονα να
κερδίζουν από τη διαδικασία αυτή.
Αυτό είναι το τεράστιο διαπραγματευτικό όπλο που πρέπεινα χρησιμοποιήσει η
χώρα μας για να βάλει ένα τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη. Αντ αυτού οι υπόδουλοι
στη Μέρκελ αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τρομοκρατούν τον κόσμο λέγοντας οτι δε
θα έχουμε τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα ενώ θα δεσμευτούν οι καταθέσεις μας, αν
γυρίσουμε στη δραχμή, πράγμα που δεν
πρόκειται να συμβεί, για να μην προσθέσω οτι δεν προβλέπεται κιόλας.
Το πουλόβερ του βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού και της χρηματοπιστωτικής
οικονομίας είναι μεγάλη ευκαιρία να αρχίσει να ξηλώνεται από την Ελλάδα με
πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα εκβιάσουμε αν χρειαστεί τους Γερμανούς να αλλάξουν γραμμή πλεύσης , να εγκαταλείψουν
τα ηγεμονικά σχέδιά τους και να δώσουν λύσεις πανευρωπαϊκού χαρακτήρα
προστασίας της ευρωζώνης . Η κυριότερη από αυτές είναι η έκδοση Ευρωομολόγου,
κοπής χρήματος δηλαδή από την ΕΚΤ, που θα ανακουφίσει τη χώρα μας αλλά και όλες
όσες υποφέρουν από τον εφιάλτη της εσωτερικής υποτίμησης(μειώσεις μισθών
συντάξεων και αύξησης φορολογίας).
Οι τράπεζες να σταματήσουν να κερδοσκοπούν επενδύοντας σε τοξικά ομόλογα
και να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία, ώστε οι προβληματικές χώρες να
παρουσιάσουν ρυθμούς ανάπτυξης, να καμφθεί η ανεργία και να παρουσιάσουν οι
προϋπολογισμοί τους πρωτογενή πλεονάσματα.
Να αποδεχτούν οι Γερμανοί το πάγωμα πληρωμών χρεολυσίων και τόκων, μέχρις
ότου οι οικονομίες των χωρών μελών αρχίσουν να αναπτύσσονται με τον τρόπο που
περιέγραψα και μετά να συνεχιστεί η πληρωμή των χρεών ανώδυνα πια για τους λαούς. Χωρίς ύφεση λόγω
εσωτερικής υποτίμησης. Το ίδιο άλλωστε έγινε με τους Γερμανούς στο Β Παγκόσμιο
Πόλεμο όταν το μεγαλύτερο μέρος του χρέους τους διαγράφηκε και το υπόλοιπο
συμφωνήθηκε να αποληρωθεί όταν η χώρα τους θα επανέρχονταν σε ρυθμούς
ανάπτυξης.Πράγματι για 8 ολόκληρα χρόνια πάγωσαν οι πληρωμές τους και μόλις το
1953 άρχισαν να καλύπτουν τις υποχρεώσεις τους. Σημειωτέον οτι μεταξύ των χωρών
που συναίνεσαν τότε ήταν και η Ελλάδα. Να αποδεχτούν το λογιστικό έλεγχο του
χρέους για να δούμε για ποιο μέρος του
δεν είναι υπεύθυνη η χώρα μας αλλά και το συμψηφισμό του με το κατοχικό δάνειο
που έτσι ι αλλιώς έχουν αναγνωρίσει.
Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα έχει κινηθεί στα πλαίσια αυτά και γι αυτό θεωρώ πως είναι πατριωτικό καθήκον όλων μας,
ανεξαρτήτως ιδεολογίας να στηρίξουμε με
την ψήφο μας αυτή την προσπάθεια που μπορεί να φτάσει και στην καταγγελία του
μνημονίου. Για να μη βιώσει η χώρα μας ούτε το βραχύβιο εφιάλτη της δραχμής, ούτε τη
σκλαβιά του μνημονίου που αργά ή γρήγορα πάλι στη δραχμή θα οδηγήσει. Υπάρχει
και ο τρίτος δρόμος, αυτός της καταγγελίας του μνημονίου,που θα μας γλυτώσει
από τα παραπάνω. Σίγουρα κανενός αγώνα το αποτέλεσμα δεν μπορεί να
προεξοφληθεί. Αυτή όμως είναι και η ομορφιά του. Ο αγώνας του ηρωικού ΕΑΜ είχε
ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας. Τα κατάφεραν όμως. Μήπως ήρθε λοιπόν και η
δική μας ώρα; Αφήστε πίσω τα φοβικά κόμματα που εκπροσωπούν όλη αυτή την
αθλιότητα και συμπορευτείτε με τον ΣΥΡΙΖΑ για κάτι καλύτερο. Ο αγώνας για κάτι έστω και σχετικά αβέβαιο
είναι χίλιες φορές προτιμότερος από την υποτέλεια στο βέβαιο τίποτα που
αντιπαρατάσσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.