Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Ακούω συχνά, να αποτιμούν τη δημόσια περιουσία…
Τόσο τα ακίνητα, τόσο ο ορυκτός πλούτος, τόσο τούτο, τόσο το άλλο, σούμα τόσο…
Και
δεν μπορώ να μην επισημάνω, ΤΟ ΠΟΣΟ ΥΠΟΠΤΗ είναι η όλη μεθοδολογία
αποτίμησης του εθνικού μας πλούτου, εκτός αν είναι ΤΟΣΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ…
Και
τούτο διότι, είναι γνωστό ακόμα και στο.........
επίπεδο της αποτίμησης της
ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ αξίας ενός ψιλικατζίδικου, πως αν πρόκειται να αποτιμηθεί η
τιμή του, ΔΕΝ θα υπολογιστεί μόνο η αξία των ΥΛΙΚΩΝ περιουσιακών
στοιχείων μα και ΤΑ ΑΫΛΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, όπως π.χ., «φήμη και
πελατεία», κ.λπ…
Βεβαίως, μια χώρα ΔΕΝ αποτιμάται εμπορικά…
Η «αξία» μιας χώρα ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ…
Αυτό είναι η δική μου πάγια θέση…
Όμως, ΔΕΝ είναι η θέση των σημείων των καιρών…
Συνεπώς, το σημερινό σχόλιό μου, γίνεται κάτω απ’ αυτές τις προηγούμενες δύο διευκρινήσεις…
Στη
περίπτωση λοιπόν της Ελλάδας, ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΔΑ, όταν οι λογιστές
προσδιορίζουν τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ «ΑΞΙΑ» της χώρας, να ΣΥΝΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ και τα
αμύθητης αξίας ΜΗ ΥΛΙΚΑ περιουσιακά στοιχεία, όπως είναι π.χ. η
γεωστρατηγική αξία της χώρας, κ.λπ…