Γράφει ο Πέτρος Τρουπιώτης
Οι περισσότεροι Έλληνες
σήμερα παρακολουθούν την σταύρωση του Κυρίου, εκτός από τόση υποψηφίους βουλευτές,
π0ου από σήμερα προσπαθούν για την δική τους σταύρωση.
Η προκήρυξη και επίσημα
χθες των εκλογών για τις 6 Μάιου, σε εικοσιπέντε μέρες δηλαδή, έχει βάλει ήδη
σε κίνηση μια σειρά από μηχανισμούς κόμματων και υποψήφιων. Μια σειρά από μηχανισμούς
, οι όποιοι όμως , θα πρέπει να ..........
λειτουργήσουν με άλλη λογική , με άλλη κατεύθυνση και μέσα σε ένα εντελώς νέο και διαφορετικό περιβάλλον.
λειτουργήσουν με άλλη λογική , με άλλη κατεύθυνση και μέσα σε ένα εντελώς νέο και διαφορετικό περιβάλλον.
Γιατί αυτή την στιγμή
ο μέσος πολίτης αντιδρά εντελώς διαφορετικά
από ότι ως σήμερα σε όλο αυτό το σύστημα που κινητοποιείται στις εκλογές. Και
το κυριότερο είναι ότι η αντίδραση του πολίτη δεν είναι αυτή την στιγμή δεν είναι
προβλέψιμη,
Και αυτό προκαλεί σύγχυση
στους κομματικούς και άλλους εκλογικούς μηχανισμούς.
Παράλληλα, εκτός από το
κλίμα που υπάρχει αυτή την στιγμή στην πολιτική ζωή, την απαξίωση που υπάρχει
για τα κόμματα γενικώς αλλά και για τα πρόσωπα των πολιτικών ειδικώς, υπάρχει και ένα ακόμα ζήτημα. Το ότι αυτή την στιγμή υπάρχουν τόσα κόμματα
με τόσες διαφορετικές φωνές και αποχρώσεις που κάνεις δεν μπορεί να ξέρει ποιος
θα ψηφίζει ποιον και γιατί. Αλλά παράλληλα υπάρχουν τόσες επιλογές για κάποιον
που θέλει απλώς να τιμωρήσει όσους δεν θεώρει ότι έκαναν αυτά που έπρεπε , που κάνεις
δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς θα γίνει.
Αυτό ίσως να είναι και το μεγάλο ζήτημα όχι για τους πολιτικούς
και τα κόμματα , αλλά για την χωρά. Αυτό μπορεί να είναι το κρίσιμο ζήτημα.
Γιατί αυτή την στιγμή
η χωρά χρειάζεται ένα πολύ μεγάλο βήμα, ένα μεγάλο και σταθερό βήμα για να μπορέσει
να ξεφύγει από τον τραγικό σημείο που βρίσκεται. Χρειάζεται ένα βήμα προς τα μπροστά
και μάλιστα ένα βήμα γρήγορο και μεγάλο.
Και δυστυχώς ένα τέτοιο
βήμα δεν μπορεί να το κάνει ένα πολιτικό σύστημα κατακερματισμένο, σε πολλά μικρά
κόμματα. Ένα πολιτικό σύστημα που δεν μπορεί να συνεννοηθεί ούτε στα βασικά. Ένα πολιτικό σύστημα που έχει
από μονό του οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
Οι κυβερνήσεις συνεργασίας στην χωρά μας, όποτε και αν δοκιμάστηκαν
οδηγηθήκαν σε λάθη, καθυστερήσεις, αδιέξοδα και τελικά σε οπισθοδρομήσεις.
Ιδιαίτερα σήμερα ,
που τα προβλήματα είναι παρά πολλά και ιδιαίτερα κρίσιμα , όχι για την ευημερία
αλλά για την επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι δυνατόν να προσπαθήσουμε
να κυβερνηθούμε με πειράματα συμμαχικών κυβερνήσεων. Και μάλιστα κυβερνήσεων που δεν μπορούν να έχουν ούτε το ελάχιστο
κοιν0ο παρονομαστή.
Όσο και αν δεν αρέσει
σε κάποιους , όσο και αν ορισμένοι το θεωρούν ξεπερασμένο και μη δημοκρατικό, είναι
βέβαιο ότι η χωρά , θα πρέπει να κυβερνηθεί
από μια μονοκομματική , αν είναι δυνατόν κυβέρνηση , ΄λη εστω από μια
κυβερνηση που να εχει ως βασικο κορμο ένα πολύ μεγαλο κομμα και συμπαραστατη ένα
άλλο μικρο που θα συμμεριζεται τις βασικες πολιτικες κατευθυνσεις του μεγαλου. Μονον
ετσι μπορει να υπάρξει ελπίδα εξόδου από την κρίση. Σε αντίθετη περίπτωση θα περιπέσουμε
σε διαπραγματεύσεις, συγκρούσεις και αδράνεια.
Κάτι που σημαίνει κυριολεκτικά
καταστροφή για την χωρά.
Ας προσέξουμε λοιπόν
τι μας συμφέρει ως πολίτες αυτής της κοινωνίας.