Γράφει η Στεφανία Λυγερού
Μέχρι χθες το άδικο, το ευτελές, το χυδαίο, δέσποζε. Και το
αστείο είναι ότι ενώ σε κανέναν δεν άρεσε αυτή η κατάσταση, ενώ κανείς δεν
συμφωνούσε, ενώ κραύγαζε ότι ήταν λάθος, την τρώγαμε στη μάπα αδιαμαρτύρητα (κι
ως εκ τούτου τη συντηρούσαμε) ως κάτι το θέσφατο! Σαν να μην μπορούσε να
εφαρμοστεί το σωστό, σαν το σωστό να ήταν ουτοπία..
Ευτυχώς το άδικο μάς..........
έπνιξε για να μας κάνει να μην μπορούμε
να συμβιβαστούμε με κατιτίς λιγότερο από το απολύτως δίκαιο, κατιτίς λιγότερο
από το απόλυτα σωστό.
Πώς επικράτησε η καφρίλα; Τέθηκε!
Πώς θα επικρατήσει το δίκαιο; (Το δίκαιο έχει μεγαλύτερη
δύναμη από το άδικο. Για να περάσεις ως κανόνα το άδικο πρέπει να καταβάλλεις μεγάλες
-μουλωχτές- προσπάθειες. Για να επιβάλλεις το δίκαιο αρκεί να το…) φανερώσεις!
Παράδειγμα.. Η οικογένεια του αείμνηστου Μητροπάνου αρνήθηκε
κηδεία δημοσία δαπάνη…
Το σωστό ΦΑΝΕΡΩΘΗΚΕ… ποιος θα τολμήσει από τούδε και στο
εξής να απαιτήσει (και/για να διατηρήσει) το (μπαστακωμένο ως σωστό) λάθος;
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι ούννοι ξαφνικά θα αποκτήσουν
ήθος, όχι, οι ούννοι ούννοι θα παραμείνουν, απλώς δεν θα τους παίρνει.. Δεν θα αποτολμήσει
ουδείς ξανά να απαιτήσει (πρωτίστως να ζήσει κι ως επακόλουθο αυτού) να
κηδευτεί δημοσία δαπάνη.
Ο δίκαιος άνθρωπος, που μέχρι χθες ήταν απομονωμένος γιατί
δεν μπορούσε να αντέξει το κακώς καμωμένο σύστημα, σήμερα θα βγει μπρος!! Αυτός
θα φαίνεται και μαζί μ’ αυτόν θα αναδεικνύεται/φανερώνεται και το σωστό.
Έτσι θα έρθουν τα πάνω κάτω και το δίκαιο θα δεσπόζει οσονούπω.
Κι όταν το δίκαιο δεσπόζει θα προκαλεί όνειδος, θα επισύρει την
κατακραυγή, αυτός που δεν θα το τηρεί ευλαβικά. (Ο κάφρος θα αναγκαστεί να
πράττει το σωστό ειδαλλιώς θα εξευτελίζεται, θα στιγματίζεται ώσπου να παραγκωνιστεί.
Η σειρά του να μπει στην απομόνωση.)