Με την οριστικοποίηση της υποψηφιότητας Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ, ξεκαθαρίζει το πολιτικό τοπίο ενάμισι μήνα πριν από τις εκλογές. Οι πολιτικοί σχηματισμοί που θα πάρουν μέρος σ’ αυτές είναι σχεδόν γνωστοί, οι προβλέψεις το ίδιο, αλλά η επόμενη μέρα είναι γεμάτη αβεβαιότητες.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν το φαινόμενο της Μεταπολίτευσης και ο μεγάλος πρωταγωνιστής της. Είναι η πρώτη φορά που κινδυνεύει να......
παίξει το ρόλο του κομπάρσου. Η κυβερνητική θητεία της περιόδου 2009-2011 αφήνει ανεξίτηλο το στίγμα της στη χώρα. Η αρχηγική θητεία του Γιώργου Παπανδρέου αφήνει κομματικά ερείπια στον διάδοχό του. Τι μπορεί να συμμαζέψει;
Βασικές προϋποθέσεις του όποιου συμμαζέματος, είναι η ειλικρίνεια και η αυτοκριτική. Ειλικρίνεια που έλειψε το 2009, όταν κατήγαγε περιφανή εκλογική νίκη. Τότε που έπρεπε να παρουσιαστεί ωμά η πραγματικότητα , να σημάνει εθνικός συναγερμός και να ξεκινήσει αμέσως η προσπάθεια αποτροπής της κατάρρευσης. Αυτό ήταν το βασικό πολιτικό λάθος της πρώτης κυβέρνησης Παπανδρέου, τα επίχειρα του οποίου θα πληρώσει το κόμμα του στις εκλογές. Και μετά η αυτοκριτική. Την οποία, ασφαλώς, πρέπει να κάνει ο νέος αρχηγός, μια που ο απερχόμενος την απέφυγε, ακόμη και στην τελευταία ομιλία του.
Αρκούν αυτά για να αποφύγει το ΠΑΣΟΚ την εκλογική ήττα, που μπορεί να προλάβει τα χαρακτηριστικά της συντριβής; Όλα τα παραδείγματα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες υποχρεώθηκαν να εφαρμόσουν τη συνταγή της τρόικας, δείχνουν ότι δεν αρκούν. Στην Ισπανία και στην Πορτογαλία – χώρες με παραπλήσιο κομματικό σύστημα – τα σοσιαλιστικά κόμματα, που είχαν διαχειριστεί την κρίση, υπέστησαν μεγάλες εκλογικές ήττες. Αυτό αποτελεί προανάκρουσμα για το ΠΑΣΟΚ; Πιθανότατα.
Όμως, η μετεκλογική πραγματικότητα στις χώρες αυτές- οι κυβερνήσεις των συντηρητικών κομμάτων, που νίκησαν στις εκλογές, εφαρμόζουν πιστά την ίδια πολιτική – αποτελεί σαφή προειδοποίηση για τον Αντώνη Σαμαρά να μετράει περισσότερο τα λόγια του. Δεν το έκανε το 2009 ο Γ. Παπανδρέου και το πλήρωσε πανάκριβα. Και μαζί του όλοι εμείς. Ο αρχηγός της ΝΔ δεν θα μπορεί να επικαλεστεί άγνοια. Άλλοθι δεν έχει. Η προσγείωσή του είναι θέμα χρόνου.
Κάπως έτσι διαμορφώνεται το πολιτικό τοπίο την ώρα που η χώρα παλεύει να κρατηθεί στην Eυρωζώνη και ετοιμάζεται να στήσει κάλπες. Μιλάμε για τα δυο κόμματα που διαχειρίστηκαν μέχρι σήμερα την εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου βρίσκεται μπροστά στο κενό, που του δημιούργησε η διετία Παπανδρέου. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο νέος αρχηγός είναι άμοιρος ευθυνών. Kάθε άλλο. Η ΝΔ του Σαμαρά, σε σαφώς καλύτερη μοίρα, θα κληθεί να διαχειριστεί, από τη θέση του πρωταγωνιστή πλέον, τη σκληρή πραγματικότητα. Εκτός αν χρειαστεί να το (ξανά) κάνουν και οι δυο μαζί.
Για τον τρίτο πόλο της πολιτικής μας ζωής, την Αριστερά, που τα κομμάτια της βλέπουν πρωτόγνωρα δημοσκοπικά ποσοστά, θα μιλήσουμε σε επόμενο σημείωμά μας.