Γράφει η Ελένη Αθανασούλη
Το Σύνταγμά μας δεν επιτρέπει τίτλους ευγενείας και ταξικές διακρίσεις.
Ωστόσο στην καθημερινή μας (δημοσιογραφική και πολιτική) κουβέντα διαρκώς γίνεται λόγος για επίσημους, επώνυμους, δελφίνους (και επίδοξους για την ηγεσία πολιτικών κομμάτων), αγανακτισμένους, φτωχούς, ορθολογιστές του δημοσίου χρήματος και φοροφυγάδες.
- ότι οι εκλεκτοί μας δεν είναι πολίτες σαν κι εμάς, αλλά άλλου, ξεχωριστού κι ανώτερου είδους, με περισσότερα δικαιώματα και έξω από κάθε κριτική και έλεγχο, ακόμη κι αν αποτύχουν ή αποδειχτούν ανίκανοι και κάλπικοι..
- ότι ξεχωριστή και περίοπτη είναι η θέση των πλουσίων, των διανοουμένων, των καλλιτεχνών ή των επιστημόνων, [γιατί άραγε να είναι αν δεν κάνουν κάτι ξεχωριστό;] Περίοπτη πράγματι θέση στη ζωή των Eλλήνων θα είχαν όλοι αυτοί (όχι σαν τίτλο τιμής ή ταξικής θέσης, αλλά σαν κοινωνικά πρότυπα ήθους για το λαό και προοπτική για τη χώρα)] υπό ορισμένες προϋποθέσεις:
- Οι πλούσιοι,για παράδειγμα, να επιστρέφουν στην κοινωνία κάτι από το περίσσευμα του πλούτου τους.
- Οι διανοούμενοι να μας προσφέρουν όραμα, αξίες, λογική, τεκμήρια ελέγχου και διαψευσιμότητας των κοινωνικών και πολιτικών επιλογών.
- Οι καλλιτέχνες να μας παρέχουν τέχνη ψυχαγωγική-ηθοπλαστική και πολιτισμό επιπέδου κι όχι σκουπίδια της τηλεόρασης και σαχλοκουβέντες ραδιοφώνου και εντύπων (Tέχνη δεν σημαίνει χρηματοδοτήσεις προς τους ημετέρους, συντεχνιακές συμφωνίες, ξεγύμνωμα και ελευθεριότητα ηθών και συμπεριφορών έτσι για την ελευθεριότητα).
- Οι επιστήμονες να υπηρετούν τους κλάδους τους με συνέπεια και συνέχεια, με αποτέλεσμα πραγματικό και όχι εικονικό, και να μη ζητούν πολιτικές δάφνες και οφίτσια ή οικονομικές απολαβές πρόσθετες και αντικανονικές για να επιτελέσουν το έργο τους, ούτε να γλείφουν την εξουσία από αρχομανία και τάσεις προβολής και επιβολής ενός ανίκανου και αξιοθρήνητου είναι.
Ας μη μιλήσουμε για την ιδιώνυμη κατηγορία των πολιτικών σογιών, που μόνο ως τέτοιa δεν μπορούν να έχουν καμιά απολύτως θέση……
- Ότι υπάρχει και η ξεχωριστή τάξη των δελφίνων της εξουσίας (των κομμάτων) που έχουν αρχηγική πολιτική φιλοδοξία. Πρόταση; Όχι δεν έχουν, ούτε αποδεδειγμένη ικανότητα. Έχουν, όμως, φιλοδοξία…
- Ότι υπάρχουν μεγάλες ομάδες αγανακτισμένων πολιτών που σαν μιάσματα αντιδρούν, και με τη συμπεριφορά τους χαλάνε την πιάτσα της ευπρέπειας και της political correctness, θυμίζοντας προς τους καλά «πιασμένους» πολιτικά, την αναποτελεσματικότητα και την ανεδαφικότητα των πολιτικών τους επιλογών. Επιλογών, που δεν έχουν εγκριθεί από αυτά τα μιάσματα, και από τους άλλους τους (παρακάτω) εξευτελισμένους κι αξιοθρήνητους.
- Ότι υπάρχουν κι εκείνοι οι εξευτελισμένοι ως προς το βιοτικό τους επίπεδο και αξιοθρήνητοι οικονομικά συμπολίτες μας, και γι’ αυτό το λόγο ενοχλητικοί, που με την κατάστασή τους αυτή υπογραμμίζουν εφιαλτικά την ανικανότητα της εξουσίας.
- Στη χώρα του «είσαι ό,τι δηλώσεις», έχουμε και υπουργείο Αλληλεγγύης, που με την ευαισθησία των αναίσθητων μας επιβάλλει να πληρώνουμε οι συνταξιούχοι τα φάρμακά μας, παρόλο που ακόμη και τώρα μας γίνονται κρατήσεις για το Ταμείο Υγείας, και μας επιβάλλεται και εισφορά αλληλεγγύης. Οι υπουργοί μας, αφού εξαφάνισαν και την ελαχίστη ικμάδα ζωής και δημιουργικής πνοής αυτού του τόπου και αφού διεμοίρασαν τα εθνικά μας ιμάτια σε ημέτερους και οικείους, κουμπάρους και συμπέθερους, μας τάζουν σήμερα αυτά που θα αφαιρέσουν αύριο, γιατί ενδεχομένως το μυαλό τους δεν διαχειρίστηκε ποτέ ούτε το σιτηρέσιο της οικογένειας. Πάντα με κόλπα για να βουλώσουνε τρύπες, ανοίγοντας άλλες.
- Υπάρχει ακόμη η κοινωνική ομάδα των φοροκλεφτών που έχει την ικανότητα πάντα να επωφελείται. Ανάμεσά τους οι έχοντες ψευδές επίδομα. Γιατί κάποιος συναίνεσε για να το πάρουν. Οι άχρηστοι στις υπηρεσίες διορισμένοι, γιατί κάποιος τους διόρισε έναντι τιμήματος, οικονομικού, πολιτικού, συνωμοτικού, ή οποιοσδήποτε άλλης φύσεως. Είναι εκείνοι που απέκτησαν λόγω θέσεως και όχι από εργασία. Είναι αυτοί που πήραν τη μίζα για το φάκελο του ξενοδόχου. Είναι εκείνοι που διακανονίζουν οφειλές τους προς το δημόσιο και πληρώνουν μόνο την πρώτη δόση.
Για τον εορτασμό της επετείου της εθνεγερσίας μας, στήθηκε εξέδρα
μόνο για «επισήμους» και ο λαός μαντρώθηκε πίσω από κάγκελα, γιατί η
πολιτική ηγεσία προέβη -χωρίς νομιμοποίηση-σε σειρά επιλογών αντίθετων
προς το λαϊκό αίσθημα, και γιατί η πολιτική εξουσία καλλιέργησε, χρόνια
τώρα, ένα κλίμα πολιτικής συμπεριφοράς που κατέληξε στην βαρβαρική άλωση
της πολιτικής ζωής από ανθρώπους που έχτισαν την πολιτική τους πρακτική
πάνω στην άρνηση, στον εκβιασμό και την απειλή.
[Σημείωση: Το ίδιο κάνει–μήνες τώρα- και η πολιτική εξουσία. Εκβιασμό και απειλή].
Δεν θα τελειώσουν τα ψέματα και η υποκρισία, αν δεν ενδιαφέρει τις
πολιτικές δυνάμεις του τόπου (και αν αυτές δεν επιδιώκουν) αποτέλεσμα με
την πολιτική τους.
Και λόγω των επικείμενων εκλογών (αν μας επιτρέψουν οι εξωγενείς
κηδεμόνες μας), κ.κ. πολιτικοί άνδρες του τόπου, δώστε μας τις πολιτικές
σας προτάσεις. Και, σας παρακαλώ, μην κατηγορήσετε
(προεκλογικά) τους πολιτικούς σας αντιπάλους. Έχετε όλοι σας
χρησιμοποιήσει τις ίδιες μεθόδους αλληλο-εξουδετέρωσης.
Να ξέρετε πάντως: Δεν υπάρχει περίοδος χάριτος και ανοχής. Θα πρέπει
να έχετε ήδη σχέδιο διακυβέρνησης, γιατί θα κριθείτε από το αποτέλεσμα
ακόμη και της πρώτης εβδομάδας. Όχι σχέδιο ρεβάνς και τακτοποίησης
ημετέρων. Πίσω τα κλεμμένα, και άμεση λειτουργία της δημόσιας ζωής (διοίκηση, οικονομία, υγεία, σχολεία, ασφάλεια), άμεσα.
Στο καράβι «Ελλάς» δεν έχει σωτηρία για κανέναν, όποιος και να κυβερνάει. Αν βουλιάξουμε, όλοι μαζί θα βουλιάξουμε. Άλλος θα χάσει το όνομά του και τη φήμη του, άλλος τα λεφτά του.
Τη ζωή μας όλοι θα τη χάσουμε. Και οι πολιτικοί μας, ανάξια τέκνα, θα
κάνουν την πατρίδα μας θέρετρο των δανειστών και των πρακτόρων τους. Και
μετά ποιόν θα κατηγορήσουν;