Γράφει ο Ονόμαρχος
Παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό τις εξελίξεις οι
οποίες έχουν κοστίσει και κοστίζουν πολλά δεινά στον λαό μας, που είναι σε
όλους μας γνωστά. Παρακολουθούμε παράλληλα και τις κομματικές συμπεριφορές, τις
πολιτικές κωλοτούμπες και τα «ψηφίζω-δεν ψηφίζω» βουλευτών των κομμάτων της συγκυβέρνησης
και των μνημονίων. Κοινό χαρακτηριστικό τους, η έλλειψη πολιτικής επάρκειας, η έλλειψη
σοβαρότητας, η πολιτική τους μικρότητα. Ακατάλληλοι άνθρωποι, «άχρηστοιιιιιι»
(που έλεγε και κάτοικος της............
Ηλείας την περίοδο των πυρκαγιών), ηγέτες «της μιας
πιθαμής» (ή αλλιώς … «της πορδής»), που έκαναν τους καμπόσους όσο υπήρχαν τα τζάμπα
λεφτά της ΕΕ, ενώ τώρα που στέρεψαν φάνηκε πόσο ανίδεοι και επικίνδυνοι είναι,
περιτριγυρισμένοι από ένα κάρο λαμόγια , γλιφτρόνια και τεμπελόσκυλα, τα περισσότερα
σιτιζόμενα από τον δημόσιο κορβανά, δηλ. από τους πολίτες. Τόσο σπουδαίοι και «λαοπρόβλητοι»
άνθρωποι, με «συνείδηση» αρκετοί εξ αυτών (που την επικαλούνται όταν τους βολεύει,
που δεν τη βρίσκεις όμως όταν λογικά θα έπρεπε να την διαθέτουν –δες Σάμαινα,
δες πυρκαγιές Ηλείας, δες βιβλία στα σχολεία κλπ.).
Όμως το θέμα μας εδώ δεν είναι αυτό. Το θέμα μας αφορά
το ΚΚΕ. Αφορά αυτό το κόμμα που έχει επιδείξει εντυπωσιακό ηρωισμό στο παρελθόν
και έχει πιστωθεί με επαίνους για τη σταθερή, καθαρή γραμμή και πολιτική του
στάση. Ηρωισμό που τον οφείλει στην αταλάντευτη πίστη χιλιάδων μελών και
αγωνιστών του, στο ίδιο, στην πολιτική του ορθότητα, στην πατριωτική του στάση.
Ένας ηρωισμό απλών ανθρώπων, που τίμησαν και κόσμησαν αυτό το κόμμα με τους αγώνες
και τις θυσίες τους, με την προσφορά αίματος και ζωής πολλοί εξ αυτών, με
ταλαιπωρίες και βασανισμό, τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικογένειες τους.
Έχοντας όλα τα παραπάνω υπόψη, νομίζω ευλόγως
αναρωτιέται κανείς: πού βρίσκεται και τι κάνει το ΚΚΕ σήμερα; Η απάντηση είναι
μάλλον «παράταιρη». Σήμερα το ΚΚΕ βρίσκεται εγκλωβισμένο σε έναν γυάλινο πύργο,
περιτοιχισμένο με μπόλικες αναλύσεις και πολύ μελέτη, με αμετακίνητη και
σταθερή την πατούσα τους στο στέρεο έδαφος που λέγεται Περισσός, τελώντας σε
διατεταγμένη κώφωση και τύφλωση (απλό καταρράκτη ελπίζω) απέναντι σε αυτό που γίνεται
έξω, στην κοινωνία, στις γειτονιές, στις οικογένειες. Τι κι αν διαθέτει έναν
μεγάλο αριθμό «Κομματικών Οργανώσεων Βάσης», τι και αν διαθέτει το «τελειότερο»
εργαλείο ανάλυσης των κοινωνικών-οικονομικών-
Γιατί αυτή η αναποτελεσματικότητα; Γιατί, ενώ οι
συνθήκες είναι πρωτοφανείς, εντυπωσιακά επαναστατικές, η κρίση μεγαλώνει, η
αγανάκτηση φτάνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα, η χώρα απειλείται ευθέως και άμεσα, οι
άνθρωποι (προλετάριοι και μη-δηλ. τα φτωχά στρώματα και όχι μόνον)
συνθλίβονται, γενιές ολόκληρες κινδυνεύουν να ευνουχιστούν παραγωγικά, συναισθηματικά
και ψυχολογικά… γιατί λοιπόν το ΚΚΕ είναι «μακριά και εκτός»; Γιατί, ένα κόμμα
με τέτοια πατριωτική δράση και αγωνιστικότητα που δύσκολα θα μπορούσε να την
αμφισβητήσει κανείς, μένει «στην απέναντι»; Γιατί δεν γίνεται ο στυλοβάτης, ο
κύριος παράγοντας αντίστασης και οργάνωσης ενός κινήματος «αντεπίθεσης» με
στόχο την ανατροπή των μνημονίων, του καθεστώτος της υποτέλειας με στόχευση την
εξουσία; Γιατί με όλες τις κινήσεις του,
δείχνει ότι σταθερά βρίσκεται όχι μαζί, αλλά απέναντι σε κάθε νέα μορφή
δράσης που ο λαός προσπαθεί να εφαρμόσει σε μία προσπάθεια να αντιπαλέψει την
κρίση, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει την επιβίωσή τους; (π.χ. η περίπτωση της
πατάτας) Γιατί όλα είναι «εξ ορισμού» αντιδραστικά, οπορτουνιστικά και δεν ξέρω
‘γω τι άλλο χαρακτηρισμό θα βρει να χρησιμοποιήσει αύριο; Γιατί δεν μας δείχνει-εν
τέλει- ΠΡΑΚΤΙΚΑ ποιο είναι το σωστό μέτρο για αν αντιμετωπίσουμε τους μεσάζοντες,
για παράδειγμα, τις τράπεζες, τα χαράτσια, την ξενοδουλία, την υποτέλεια; Γιατί δεν στήνει «σύστημα» ανακούφισης του
λαού δικής του λογικής και έμπνευσης; Γιατί δεν βάζει τους δικούς του
αγρότες-μέλη του να στήσουν μία λαϊκού τύπου διαδικασία προώθησης των αγροτικών
προϊόντων στην αγορά χωρίς μεσάζοντες; Επιτέλους, τι περιμένει;
Δεν ξέρω αν πράγματι «κάτι» περιμένει, π.χ. την
περισσότερη εξαθλίωση του κόσμου ο οποίος μετά, ως ώριμο φρούτο, «θα πέσει» στη
γραμμή του ΚΚΕ και έτσι θα προκληθούν συνθήκες επανάστασης. Εκείνο που βλέπω είναι
ότι αργούν πολύ εκεί στον Περισσό και «δεν θα προκάνουν», που έλεγε και ο
Χαρίλαος. Δεν θα προκάνουν γιατί θα τους έχουν πάρει μπροστά τα γεγονότα και θα
τρέχουν από πίσω τους ασθμαίνοντας-για να μην πω ότι ήδη τρέχουν… Αργούν να ξυπνήσουν,
και δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχουν ρυθμίσει σωστά το «επαναστατικό
τους ξυπνητήρι» ή εάν πράγματι φοβούνται. Φοβούνται τις ευθύνες, την εξουσία… Μιλούν αόριστα για μία μελλοντική «λαϊκή
εξουσία» (κάτι σαν τη Δεύτερη Παρουσία;), ενώ σήμερα το επιτακτικό καθήκον του
λαϊκού κινήματος είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΠΌ ΑΥΤΟΥΣ (που την κατέχουν τόσες
δεκαετίες)! Να πάρουμε την εξουσία, είναι το κύριο! Να τους διώξουμε! Να απαλλαγούμε
από αυτούς, τα μνημόνιά τους και τις δανειακές τους συμβάσεις! Και αμέσως μετά
να στήσουμε ένα κράτος, μια Δημοκρατία, που θα είναι πλατιά και θα εξυπηρετεί
τα συμφέροντα του λαού και της Πατρίδας! Αυτοί είναι οι άμεσοι στόχοι! Μετά, αν
ο λαός δώσει την έγκριση του στο ΚΚΕ να
εφαρμόσει το πρόγραμμά τους, κάντε την εσείς του ΚΚΕ περισσότερο λαϊκή, δεν θα σας
πει κανείς τίποτα! Γιατί να περιμένετε τις εξελίξεις (τις αμφίβολες) για να
κάνετε ..επανάσταση με έναν λαό εξαθλιωμένο και δεν κάνετε τις κινήσεις σας σήμερα,
που υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες και σίγουρες; Και στην τελική (δεν μπορώ να
αποφύγω το ερώτημα), τι ρόλο παίζετε ακριβώς;
Πώς θα
γυρίσει ο «κόσμος τούμπα».
Ποιο είναι το δυνατό σημείο του ΚΚΕ στην προς τα
έξω παρουσία τους; Τα εκλογικά του ποσοστά (όσο και αν δεν το παραδέχοντια).
Δυστυχώς δεν είναι οι αγώνες του… Τι γίνεται στο εσωτερικό του και στους ψηφοφόρους
του; Όλοι βλέπουν αυτό που βλέπουν και οι εκτός ΚΚΕ: ότι οι εξελίξεις τρέχουν
και η ανάγκη της ενότητας της Αριστεράς είναι πλέον ολοφάνερη. Ότι το ΚΚΕ έχει
ιστορική ευθύνη να δουλέψει προς αυτή την κατεύθυνση και να «ασκήσει» τον
πατριωτικό του ρόλο. «Εάν πιστεύουμε αυτά που λέμε», λένε μέλη του ΚΚΕ, «πρέπει
να προχωρήσουμε στην ενότητα». Η ηγεσία φαίνεται να «κρατά» μεγάλο μέρος των
δυνάμεων του κόμματος χρησιμοποιώντας διάφορα «τρυκ» ουσιαστικά, προσπαθώντας
να στήσει «αναχώματα» για να έχει επιχειρήματα να πείθει τα μέλη του ότι «εμείς
είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους-είμαστε κομμουνιστές, αυτοί είναι …αριστεροί»(!).
Έτσι, ακούμε κατά καιρούς μία έξω από την ΕΕ και το ευρώ, την άλλη έξω από την
ΕΕ αλλά όχι από το ευρώ (ως και η ανακοίνωση για το κίνημα της πατάτας σε αυτή
την κατεύθυνση κινείται), πυροτεχνήματα εν είδη συκοφαντίας περί οπορτουνισμού,
σεχταρισμού και ένα σωρό άλλα ανούσια που κανείς σήμερα δεν τα καταλαβαίνει
(παρά μόνο τα κομματικά επιτελεία ίσως), που για τον λαό δεν λένε τίποτα και
δεν τους δίνει καμία σημασία. Κουβέντες που έχουν αξία μόνο για τα …κομματικά
αρχεία και τις εσωκομματικές συνδιασκέψεις. Κουβέντες και όροι που ακούγονται
μόνο και μόνο για να ησυχάζει η κομματική συνείδησή τους. Ο λαός άλλα ζητά και
στο ΚΚΕ δεν τα βρίσκει, και αυτό πρέπει να απασχολεί το ΚΚΕ. Και εάν δεν «έρθει»
το ΚΚΕ δίπλα στον λαό να συμπορευτεί, δεν πειράζει, ο λαός μπορεί να τραβήξει
την ανηφόρα του και χωρίς το ΚΚΕ, και ας μην απορήσουν ορισμένοι εάν τελικά τα
καταφέρει.
Ως πρόσφατα, τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΚΚΕ ήταν
μεγαλύτερα από του Συριζα (το… «αντίπαλο δέος»!), οπότε «όλα καλά» στον
Περισσό. Από σήμερα όμως, φαίνεται ότι κάτι αλλάζει… Δεν θέλω να φανταστώ την
επόμενη μέρα στον Περισσό αν στις εκλογές ο Σύριζα τους ξεπεράσει! Δεν θέλω να
την φανταστώ με τίποτα! Ούτε θέλω να φανταστώ τις αποφάσεις μιας από τις επόμενες
Ολομέλειες που μετά από καιρό –χρόνια ίσως- θα ασχοληθεί με τις πολιτικές επιλογές,
στρατηγική, τακτική κλπ.- της σημερινής ηγεσίας του ΚΚΕ…! Αν και, διαβάζοντας
αποφάσεις άλλων Ολομελειών, υποψιάζομαι τι θα γράφει… «η τότε ηγεσία του
κόμματος δεν μπόρεσε να εκτιμήσει σωστά στις δύσκολες εκείνες συνθήκες τις πραγματικές
επαναστατικές δυνατότητες…».. «δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την αγωνιστική
διάθεση μεγάλου μέρους του λαού και να την μετουσιώσει σε επαναστατική πράξη…» …
«λειτούργησε ευθυνόφοβα, λαθεμένα…»… «…αποδείχτηκε κατώτερη των περιστάσεων…»…
Βλέπω
τώρα, αφού κατάλαβαν τι οργή προκάλεσε στον κόσμο εκείνη η ανακοίνωση
(που είναι σημαδιακή γιατί δείχνει την αναντιστοιχία της πολιτικής τους
από την πραγματικότητα), βγαίνουν και προσπαθούν να μαζέψουν τα
ασυμάζευτα!
Πόσο
διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν το ΚΚΕ είχε πάρει πρωτοβουλίες
έγκαιρα για να βοηθήσιε τον λαό να αντιμετωπίσει την κρίση με πρακτικό
τρόπο! Πόσο διαφορετική θα ήταν η στάση του λαού απέναντι στο ΚΚΕ αν "το
κόμμα του λαού" έπαιρνε πρακτικές πρωτοβουλίες και εφάρμοζε αυτά που
πρεσβεύει σε κάθε γειτονιά και χωριό για να ανακουφιστεί ο κόσμος και να
στηριχθεί στην καθημερινότητά του! Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα
αν το ΚΚΕ ηταν εκεί, μέσα στη ζωή, να παλεύει μαζί με το λαό! Αντί για
αυτά, επιλέγει άλλη μια φορά να σταθεί στο απέναντι πεζοδρόμιο και να
πετροβολά κάθε προσπάθεια που εκδηλώνεται και που δεν βρίσκεται υπό τον
μανδύα του! Και τρέχουν, σαν κατι ανάμεσα σε Κασσάνδρες και
κυράΓιωργίτσες, και ωρύονται τα στελέχη του στα κανάλια "αυτό το κίνημα
θα αποτύχει όπως των αγανακτησμένων"! Ε, και λοιπόν; Αν αποτύχει, θα
έχουμε κερδίσει σε εμπειρία, θα έχουμε δημιουργήσει ένα προηγούμενο, θα
έχουμε δείξει έναν άλλο δρόμο! Εμείς... οι πολίτες, παραγωγοί και
καταναλωτές! Που μπορεί να ξαναδοκιμασουμε με καλύτερες προοπτικές! Θα
έχουμε κερδίσει στον τομέα την λαϊκής δράσης, της δημοκρατίας, της
προοπτικής!
Άλλωστε, όλοι οι αγώνες και οι απεργίες του ΚΚΕ είναι εξ ορισμού και
από την αρχή επιτυχημένες; Μήπως και το κίνημα των αγανακτισμένων δεν
έχει συμβάλει στις πολιτικές εξελίξεις; Μήπως τα γεγονότα της 28ης
Οκτωβρίου (χωρίς το ΚΚΕ) δεν έπαιξαν τον ρόλο τους; "Τίποτα δεν πάει
χαμένο", λέει η διαλεχτική, αν τους θυμίζει τίποτα αυτό εκεί στον
Περισσό! Δυστυχώς για αυτούς, ο λαός-αλλά και τα μέλη και οι φίλοι του,
απ' ό,τι ακούω- βγάζει τα συμπεράσματά του.
Καλά κρασιά σύντροφοι! Κρίμα την μεγάλη εμπειρία τελικά & τη μεγάλη μαρξιστικο-λενινιστική μορφω-κτάρτιση…
Ονόμαρχος