Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Ποιος ξηλώνει το πλεκτό;…
Μετά
τον Ιησού Χριστό ο κόσμος γέμισε προφήτες. Το φαινόμενο επαναλαμβάνεται
αυτή την περίοδο με συγκεκριμένους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ. Υπήρξαν
φανατικοί υποστηρικτές του Γ. Παπανδρέου και δεν διατύπωσαν ποτέ
αντιρρήσεις στις επιλογές του… Όπως υπήρξαν και ανυποχώρητοι
υποστηρικτές του Μνημονίου. Η Κριστίν Λαγκάρντ θα χαμήλωνε τα μάτια
ακούγοντάς τους να ευγνωμονούν το ΔΝΤ… Βρίσκουν ότι το Μνημόνιο ήταν η
λάθος συνταγή και απέτυχε… Εφόσον εννοούν όσα καταλογίζουν στον
Παπανδρέου και τις κυβερνήσεις του - στις οποίες μετείχαν ασμένως -
έχουν την ευκαιρία να επανορθώσουν εμπράκτως… Και να υποβάλουν την
παραίτησή τους. Με το ζόρι τούς κρατάει ο Παπαδήμος;… Σήμερα όμως ουδείς
τους εμποδίζει να κάνουν αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν τότε: να
πάρουν τις τύψεις τους για τη σιωπή και την αποτυχία τους και να
αποσυρθούν για περισυλλογή. Τα υπόλοιπα είναι ......
απλώς καλές δικαιολογίες.
Και όπως έλεγε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος: «Όποιος είναι καλός στις
δικαιολογίες, σπανίως είναι καλός σε οτιδήποτε άλλο».
Γιώργος Λακόπουλος : Δικαιολογίες, 22/12/2011 (www.tanea.gr)
Ξηλώνουν
το πλεκτό ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΥΦΑΙΝΑΝ… Μιλώ για το οικονομικά απείρου ανοησίας
–και ως εκ τούτου ολέθριου- «Μνημονίου», και την ομοίως απείρου
ανοησίας θεωρία του «Μονόδρομου», όταν αυτή η ανοησία ήταν όντως
ανοησία, ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΠΟΙΩΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΗΓΑΓΕ…
Σαν
τα ποντίκια λοιπόν, που καθώς λένε την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια
όταν προαισθάνονται ότι το πιστοποιητικό αξιοπλοΐας που χορηγήθηκε στο
καράβι είναι μαϊμού και το ναυάγιο βέβαιο, έτσι, και οι μέχρι χτες
«μνημονιακοί», ανησυχώντας για τη θέση τους στο αυριανό γίγνεσθαι,
φροντίζουν να φτύνουν εκεί που έγλυφαν ή απλά υποστήριζαν…
Δεν
είναι μόνο οι προφορικές δηλώσεις μεταστροφής. Είναι και η ουσία της
πολιτικής τους, που σιγά – σιγά στρέφει τη πλώρη προς τα εκεί που ίσαμε
χτες δεν σκόπευε να πλεύσει…
Ας πάρουμε ένα τρέχον παράδειγμα. Τι είναι το PSI; «Κούρεμα χρέους»; Όχι, δεν εννοώ αυτό… Εννοώ ότι το PSI,
ναι, αυτό το «κούρεμα χρέους», ΕΙΝΑΙ Η «ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ» χτεσινή πρόταση
κάποιων αντιμνημονιακών, που απλά στην άρθρωση της λέξης «κούρεμα
χρέους» λούζονταν με τους πιο απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΩΣ
ΜΗ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ!!! Η θεωρία του «Μονόδρομου», απέρριπτε κάθε συζήτηση με
ό,τι σήμερα θεσμοθετεί ως πολιτική…
Το πουλόβερ του Μνημονίου, θα το ξηλώσουν οι ίδιοι που το ύφαιναν…
Όμως με ΤΡΕΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ διαφορές :
1. Ότι ακόμα και οι «διορθωτικές» ενέργειες εμφανίζουν επίσης «κακοτεχνίες» που τις καθιστούν αναποτελεσματικές… (π.χ., το PSI,
που μειώνει επιλεκτικά το χρέος, και τελικά το «μειώνει» με τρόπο ώστε
ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΔΑΝΕΙΟ ΠΟΥ ΠΡΟΑΛΕΙΦΕΤΑΙ να ξαναχρωστάμε ΤΑ ΙΔΙΑ αν όχι
περισσότερα!!!)
2. Ότι
δεν αρκεί ένα «λίφτινγκ» στο έκτρωμα του «Μνημονίου» για να
αποκαταστήσουν τις ασχήμιες του, αλλά χρειάζεται ΤΗ ΠΛΗΡΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ
και
3. Ακόμα
και τα όποια «διορθωτικά» αποσπασματικά μέτρα που λαμβάνονται
υιοθετώντας προτάσεις ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, δεν λαμβάνουν υπόψη ΟΤΙ ΙΔΙΩΣ ΣΕ
ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΚΡΙΣΗΣ όπου έχουμε ταχύτατες αλλαγές στη τρέχουσα συγκυρία και
άρα δεδομένα, τα όποια προτεινόμενα μέτρα, ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
ΠΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΙ. Πολύ απλά, μια πρόταση π.χ. για την επαναδιαπραγμάτευση
του χρέους που είχε γίνει προ 2ετίας, τότε που η κυβέρνηση ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕ
ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΩΤΗ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΕ, δεν μπορεί να ισχύει ΩΣ ΕΙΧΕ
ΔΙΑΤΥΠΩΘΕΙ ΤΟΤΕ σε ό,τι αφορά ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ εφαρμογής της, αφού τα δεδομένα
δεν είναι τα ίδια σήμερα με τότε… Όμως ακόμα και τούτη τη στοιχειώδη
αρχή, πολλοί εκ των μαθητευόμενων μάγων που διαφεντεύουν τις τύχες
τούτης της χώρας, φαίνεται να αγνοούν.
Όπως
και να έχει το πράγμα, η κατακλείδα είναι τούτη : το Μνημόνιο δεν θα
βρει χειρότερους και πιο φανατικούς πολέμιους, σε λίγο, παρά ανάμεσα σε
όσους ίσαμε χτες αποτελούσαν τους αρχιερείς, τους ιερείς και τους απλούς
πιστούς τούτου του δόγματος του μνημονιακού μονόδρομου…
Παρατηρώ
όμως, ότι όπως δεν ήταν ικανοί στο να φτιάξουν ένα πλεκτό που θα άντεχε
στο χρόνο, το ίδιο προβληματικοί είναι και στο ξήλωμα… Μάλλον, όπως
εκτιμώ, ξηλώνουν απλώς για να ξηλώνουν, ή μάλλον, ξηλώνουν προκειμένου
να αποσείσουν από πάνω τους ευθύνες, οι οποίες φοβούνται ότι κάποια
στιγμή θα καταλογιστούν…