Ελλάς Ελλήνων σουρεαλιστών.

Γράφει ο Γιώργος Σωτηρόπουλος 

Και...εγένετο κυβέρνηση συνεργασίας ή εθνικής ενότητας ή εθνικής συνεννόησης. Ωραία. Από εδώ και στο εξής είμαστε όλοι μια χαρά, αισιόδοξοι και ευημερούντες...Αναρωτιέμαι αν την αισιοδοξία τους αυτή θα μπορούσαν να την εκφράσουν ενώπιον ενός 50άρη ανέργου ή ενός νέου που πληρώνεται με 592 ευρώ το μήνα;

Προσέρχονταν σινάμενοι και κουνάμενοι στο προεδρικό μέγαρο οι εθνοσωτήρες με ύφος σοβαρό, γιατί αυτό επιτάσσει η στιγμή. Χαιρετιόντουσαν μεταξύ τους, αντάλλαζαν κανά γελάκι και έμπαιναν μέσα, για να ολοκληρωθεί η στιγμή του δράματος. Η τραγική ειρωνεία της όλης υπόθεσης, αυτό δηλαδή που ο θεατής βλέπει, θέλει να φωνάξει ότι δε.......
βαίνει σωστά, αλλά δεν μπορεί, γιατί δεν πρέπει, είναι ότι ζούμε, και επίσημα πλέον, το τέλος της Μεταπολίτευσης. Επιτέλους και ευτυχώς.

Η εβδομάδα, που πέρασε, ήταν γεμάτη πολιτικών καινοτομίων...αρνητικών όμως, και στα όρια της συνταγματικής εκτροπής. Δεν είναι ζήτημα νομιμοφροσύνης, αλλά ζήτημα λογικής. Όταν την εκτροπή την προωθεί ο λαός, αυτό λέγεται Δημοκρατία. Όταν όμως την εκτροπή την προωθεί το ίδιο το δημοκρατικά εκλεγμένο σώμα, αυτό πώς λέγεται;

Αν το δούμε πιο προσεκτικά, θα σπαζοκεφαλιάσουμε. Ανακήρυξη δημοψηφίσματος από μία κυβέρνηση με κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία μόλις είχε υπογράψει τη δανειακή σύμβαση; 4 ημέρες ακυβερνησίας; Κυβέρνηση ενότητας με 3 από τα 5 κόμματα της Βουλής; Το κόμμα του ΛΑΟΣ με 4 συμμετοχές στο νέο σχήμα; Ο πρώην πρωθυπουργός ζήτησε από τον κ.Καρατζαφέρη να γίνει αντιπρόεδρος;

Και όλα αυτά γιατί; Για να πειστεί ο κ. Σαμαράς και το κόμμα του να στηρίξουν τη νέα δανειακή σύμβαση...έτσι μας είπαν. Για ένα πουκάμισο αδειανό...για έναν Σαμαρά έγινε όλο αυτό; Δηλαδή, παραλίγο να τιναχτεί στον αέρα το όλο καπιταλιστικό οικοδόμημα, για να πειστεί ο κ. Σαμαράς να αποδεχτεί τη δανειακή σύμβαση, σύμφωνα με την οποία θα κουρευόταν το χρέος, αλλά θα ακολουθούσαν και άλλα μέτρα για να προωθηθεί η δημοσιονομική εξυγίανση; 

Επίσης, το δημοψήφισμα, που θα ακολουθούσε, είχε σκοπό να κάνει κτήμα του ελληνικού λαού τη νέα δανειακή σύμβαση, με την οποία η Ελλάδα θα σωζόταν. Ευχαριστώ. Δε θέλω να κληρονομήσω τέτοια κτήματα στις επόμενες γενιές.

Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, βάλαμε και τον κ. Καρατζαφέρη στο κυβερνητικό σχήμα. Δηλαδή, βάλαμε το Δράκουλα να φυλάει την τράπεζα αίματος. Εγγυητής του συστήματος και της πολιτικής σταθερότητας το ΛΑΟΣ. Η ελληνική εκδοχή του συνδρόμου της Βαϊμάρης. Εκείνοι τότε έβαλαν το Χίτλερ, εμείς σήμερα τον κ. Καρατζαφέρη. Δηλαδή, η Ιστορία δε μάς δίδαξε τίποτα απολύτως.

Οι εποχές είναι, δυστυχώς, πολύ επικίνδυνες. Το θετικό, παρόλα αυτά, είναι ότι, από εδώ και πέρα, θα πρέπει να επιλέξουμε ξεκάθαρες πολιτικές λύσεις. Μακάρι να είναι αυτό το διακύβευμα των πρόωρων εκλογών του Μαρτίου 2012. Από τη μία μεριά το σάπιο μεταπολιτευτικό καταστημένο και οι αναπαραγούντες αυτού πολιτικάντηδες νεανίσκοι και από την άλλη η καινοτομία, η ρήξη και ο...Διαφωτισμός.

Η πολιτική Ιστορία της χώρας μας, όμως, μάς διδάσκει μέχρι στιγμής ένα πράγμα και μόνο: ότι η Ελλάδα είναι η χώρα του υπαρκτού...σουρεαλισμού.