γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό αν και δεν απευθύνεται προσωπικά προς τον κ. ΓΑΠ, ούτε και έχω απαίτηση να πάρω απάντηση απ' αυτόν. Ξέρω τι μου γίνεται (να, άλλος ένας γλωσσικός ελληνικός ιδιωματισμός, που ένας ξένος ελληνομαθής, ίσως να μην γνωρίζει την πραγματική του έννοια), αυτό όμως δεν μου στερεί το δικαίωμα, που έχει κάθε πολίτης, να παρακολουθώ και να αξιολογώ, εννοιολογικά και ουσιαστικά, τα λεγόμενα από τον Πρωθυπουργό μου, ως ελληνομαθή. Τι να ήθελε να πει, λοιπόν, όταν χρησιμοποιούσε αυτή την έκφραση και μάλιστα σε "καιρό ειρήνης"; Σήμερα, πάντως, μετά τον προχθεσινό "εορτασμό" της 28ης Οκτωβρίου, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι πράγματι δεν γνώριζε και ακόμα δεν γνωρίζει, γιατί φαίνεται ότι δεν τον έχουν ενημερώσει οι δικοί του άνθρωποι. Γενικότερα δε και σε συνδυασμό και με άλλες, διφορούμενες εκφράσεις που κατά καιρούς χρησιμοποιεί, όπως π.χ. εκείνο το ......ανεκδοτολογικό "λεφτά υπάρχουν", πράγματι έχει... ελλείψεις. Δεν εξηγείται διαφορετικά ο τρόπος που αντέδρασε όταν έμαθε ότι "κάποιοι", δηλαδή όλοι οι Έλληνες, βρήκαν την ευκαιρία να δείξουν, ελληνοπρεπώς (όχι πάντως με πέτρες... όπως εμείς τις γνωρίζουμε), την "ευγνωμοσύνη" τους προς αυτόν και την κυβέρνησή του, γιατί... μας άφησαν ημίγυμνους, χειμώνα καιρό. Μίλησε και επανέλαβαν τα παπαγαλάκια, για μια μικρή μειοψηφία, κομματικώς καθοδηγούμενη, για προσβολή προς την Δημοκρατία, προς το πρόσωπο του Προέδρου μας, προς την μνήμη των αγωνιστών που έδωσαν και την ζωή τους για την πατρίδα και άλλα τέτοια... εγκυκλοπαιδικά. Και τότε θυμήθηκα ότι πριν από λίγους μήνες μιλώντας σε διεθνές ακροατήριο και στην μητρική του γλώσσα, τα Αγγλικά, άρα καταλάβαινε τι έλεγε, είχε πει ότι κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα. Τότε δεν προσέβαλε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την μνήμη των αγωνιστών και λοιπά τέτοια πατριωτικά; Πάντως και για λόγους πατριωτικούς, Έλληνα προς Έλληνα, δηλαδή και όχι Eλληναρά προς Eλληναρά, ή κρυφής ίσως ματαιοδοξίας, αν ορισμένοι θέλουν να δουν κι' έτσι, θα απευθυνθώ σε πρώτο πρόσωπο και με όλο τον σεβασμό, προς τον Πρωθυπουργό μας και θα του πω, πρώτα-πρώτα, μια λαϊκή παροιμία που λέει: "φωνή Λαού οργή Θεού" (δεν ξέρω αν υπάρχει στ' Αγγλικά, για να τον διευκολύνω στην κατανόησή της). Μετά θα του πω, μαζί και στα παπαγαλάκια, ότι μια "μικρή μειοψηφία" μέσα σ' ένα τεράστιο πλήθος το οποίο δεν την αποβάλει και δεν την απορρίπτει, τουναντίον συμπορεύεται μαζί της, λέγεται πλειοψηφία. Τώρα αν κατάλαβε ή όχι τι θέλω να πω, δεν θα το μάθω ποτέ και ίσως φύγω από την ζωή μ' αυτό το παράπονο, αλλά τι να κάνουμε... υπάρχουν και χειρότερα, σαν π.χ. ένα... Δημοψήφισμα. Στο άκουσμα της λέξης Δημοψήφισμα, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ χειροκρότησε όρθια και με ενθουσιασμό, γιατί; Ούτε κι' αυτοί κατάλαβαν; Άβυσσος η ψυχή του... πασόκου.