Συνταγματικές παρεκκλίσεις

 Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Αν επιχειρήσουμε να συνδυάσουμε τις έννοιες των τριών λέξεων, καθηγητής, Σύνταγμα και κόλαφος, θα οδηγηθούμε στα παρακάτω:

Καθηγητής: είναι σύνθετη λέξη (κατά+ηγούμαι) που σημαίνει οδηγώ, προηγούμαι, δείχνω το δρόμο, μεταφορικά δε, σημαίνει αυτόν που είναι ειδικός σε κάτι, είναι δηλαδή εξπέρ.  

Το Σύνταγμα της Ελλάδας αποτελεί το θεμελιώδη νόμο της Πολιτείας, τον καταστατικό χάρτη αυξημένης τυπικής ισχύος με τον οποίο πρέπει να συμφωνούν όλοι οι κανόνες δικαίου της έννομης τάξης.

Αντιπροσωπεύει τον πυλώνα του.......

πολιτικού και νομικού μας συστήματος, που εξασφαλίζει σταθερότητα και ασφάλεια δικαίου.

Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου (πρέπει να) είναι κορυφαίος επιστήμονας, πανεπιστημιακός με κύρος που αρμοδιότητά του και καθήκον του είναι να διδάσκει στους φοιτητές της νομικής επιστήμης το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να θεσπίζονται όλοι οι νόμοι που αφορούν στην εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος, τις σχέσεις πολιτείας με τους πολίτες, την πολιτειακή, πολιτική και δικαστική εξουσία ώστε να μη υπάρχει δυνατότητα και πιθανότητα αμφισβήτησης της νομιμότητας των όποιων αποφάσεων και νόμων που εκδίδονται, να υπερβαίνουν τα όρια της συνταγματικότητας.

Η λέξη κόλαφος (αρσενικό) είναι αρχαία και σημαίνει το χαστούκι και μεταφορικά αφορά σε λόγο ή πράξη που εξευτελίζει και ταπεινώνει.

Στις μέρες μας λοιπόν, ζούμε μια παράλογη εποχή, όπου μια κυβέρνηση κυβερνά (ακόμα) παράνομα και αντισυνταγματικά, διότι προκειμένου να εξασφαλίσει την εκλογή της παραπλάνησε (δηλαδή κατά το σύνταγμα άρ.120 παράγρ.3 σφετερίστηκε την εξουσία, άρα εγκλημάτησε) υποσχόμενη παραπλανητικά ότι «λεφτά υπάρχουν» και υποσχόμενη αυξήσεις, ενώ αμέσως μετά την εκλογή της επιδόθηκε σε ανελέητες φοροεπιδρομές εξακολουθώντας να αυθαιρετεί παραβιάζοντας το Σύνταγμα που ενώ στο άρθ. 4 παρ. 5 ορίζει ότι «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους», με τις απάνθρωπες και κατάπτυστες αποφάσεις της απαιτεί από τους πολίτες να καταβάλουν φόρους και κάθε λογής χαράτσια περισσότερα από τις απολαβές τους, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο μεγαλοοφειλέτες φοροφυγάδες, σφετεριστές δημοσίου χρήματος, επώνυμους φοροκλέφτες που η δεν τολμούν η για άλλους λόγους δεν κοινοποιούν τις ταυτότητές τους.

Το κωμικοτραγικό στην όλη ιστορία είναι ότι οι αποφάσεις για τις αντισυνταγματικές κυβερνητικές αποφάσεις εκπορεύονται από υπουργείο στο οποίο ηγείται καθηγητής συνταγματικού δικαίου.

Με αφορμή το πρόσφατο πολυσυζητημένο χαράτσι που ενσωματώθηκε στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος για να εκβιαστούν οι πολίτες να το πληρώσουν με απειλή τη διακοπή της ηλεκτροδότησης, βρέθηκε δικαστήριο (Μονομελές Πρωτοδικείο Καλαμάτας) που εξέδωσε απόφαση προσωρινής διαταγής με την οποία απαγορεύει στη ΔΕΗ να προχωρήσει σε διακοπή ηλεκτροδότησης, σε συγκεκριμένη κατοικία, καθώς οι ιδιοκτήτες της δεν πλήρωσαν το λογαριασμό ρεύματος, επειδή, το χαράτσι (Ειδικό Τέλος Ακινήτων) είχε προσδιορισθεί με λάθος τρόπο.

Αυτή η απόφαση όμως, ήταν καρφί και κόλαφος (κοινώς σφαλιάρα) για τους καζανοκέφαλους εμπνευστές και τον συνταγματολόγο που αποδέχτηκε την εφαρμογή του μέτρου, και τον απολαύσαμε να προβαίνει σε μια ακόμα απαράδεκτη ενέργεια για καθηγητή και μάλιστα συνταγματολόγο, που συνιστούσε ωμή παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης.

Έσπευσε θορυβημένος να ανακοινώσε σαν «ειδικός» ότι η προσωρινή διάταξη του Μονομελούς Πρωτοδικείου της Καλαμάτας έχει εκδοθεί καθ΄ υπέρβαση της δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων σε σχέση με ζητήματα βεβαίωσης και είσπραξης φόρων και τελών.

Η ενέργεια αυτή δεν ήταν μόνο ολίσθημα του Υπουργού των Οικονομικών, αλλά ένα ακόμη παραλήρημα μίας ολοκληρωτικής αντίληψης για την κοινωνία και το δικό του ρόλο στη λειτουργία της.

Γιατί ολίσθημα είναι κάτι που συμβαίνει κατά λάθος, ή από απροσεξία.

Όταν αυτό που κάνεις είναι εσκεμμένο, όταν μάλιστα είσαι και καθηγητής η μείωσή σου είναι όχι μόνο υποχρεωτική αλλά και ποινικά κολάσιμη.

Έχοντας αποτύχει ολοκληρωτικά στην οικονομική του πολιτική και έχοντας προκαλέσει σοβαρότατους κινδύνους για το νόμισμα και την οικονομία της χώρας, ο κ. Βενιζέλος, συνεχίζει να αναστατώνει και να τρομοκρατεί την κοινωνία.

Προφανώς δεν θα έχει μελετήσει τα παρακάτω άρθρα του Ελληνικού Συντάγματος:

ΤΜΗΜΑ Ε΄, Δικαστική Εξουσία, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ, Δικαστικοί λειτουργοί και υπάλληλοι Άρθρο 87

2. Οι δικαστές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους και σε καμία περίπτωση δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕPΟ, Οργάνωση και δικαιοδοσία των δικαστηρίων, Άρθρο 93

4. Τα δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν νόμο που το περιεχόμενό του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα.

Άρθρο 94

4. Στα πολιτικά ή διοικητικά δικαστήρια μπορεί να ανατεθεί και κάθε άλλη αρμοδιότητα διοικητικής φύσης, όπως νόμος ορίζει. Στις αρμοδιότητες αυτές περιλαμβάνεται και η λήψη μέτρων για τη συμμόρφωση της διοίκησης με τις δικαστικές αποφάσεις. Οι δικαστικές αποφάσεις εκτελούνται αναγκαστικά και κατά του Δημοσίου, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, όπως νόμος ορίζει.

Στον κόλαφο που προαναφέρθηκε, προηγήθηκε άλλος πάλι εναντίον του ιδίου λαλίστατου κυρίου συνταγματολόγου, όταν προ ημερών (20/10/2011) η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής χαρακτήρισε ως αντισυνταγματική  τη διάταξη του πολυνομοσχεδίου που αναφέρεται στο «πέναλτι» φόρου ύψους 10% που θα πρέπει να καταβάλουν οι φορολογούμενοι όταν οι προσκομιζόμενες αποδείξεις δαπανών υπολείπονται σε αξία του 25% του ατομικού εισοδήματός τους.

Συγκεκριμένα η έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσία της Βουλής αναφέρει τα εξής:.

«Ως προς το ζήτημα της επιβολής " φόρου" με συντελεστή 10% επί του ποσού που οι προσκομιζόμενες αποδείξεις δαπανών του φορολογουμένου υπολείπονται σε αξία του ενός τετάρτου (ποσοστό 25%) του ατομικού εισοδήματός του (και μέχρι του ποσού των 15.000 ευρώ), παρατηρείται ότι, σύμφωνα προς το άρθρο 78 παρ. 1 του Συντάγματος, αντικείμενο του φόρου μπορεί να είναι το εισόδημα, η περιουσία ή οι δαπάνες και οι συναλλαγές του φορολογουμένου.

»Εν προκειμένω, ο επιβαλλόμενος φόρος ενδεχομένως δεν βρίσκεται σε αρμονία με την ανωτέρω διάταξη, δεδομένου ότι δεν φαίνεται να επιβάλλεται επί του εισοδήματος, της δαπάνης ή της περιουσίας, αλλά επί της μη διενέργειας δαπάνης, η οποία δεν μπορεί, κατά τα ανωτέρω, να αποτελεί αντικείμενο φόρου».

Εάν λοιπόν έχουμε στα Πανεπιστήμιά μας συνταγματολόγους καθηγητές που στην πράξη λειτουργούν σαν βιαστές και εκτελεστές του Συντάγματος, πως θα τους χαρακτηρίσουν οι φοιτητές τους, και ποια αξιοπιστία απολαμβάνουν τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα;;

Τουλάχιστον ευτυχίσαμε να «στερηθούμε» των διδαχών τους.

Εάν ασεβούν στους νόμους οι εξ ορισμού «φύλακές» τους, εμάς ποιος θα μας φυλάξει από την αυθαιρεσία των φυλάκων;;

Και να μη ξεχνάμε και την ακροτελεύτια διάταξη του άρθρου 120, παρ. 4 του Συντάγματος:

«Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».

Αλλά αυτό άστο για αργότερα όταν θα έρθει η ώρα.